29 สิงหาคม 2553 23:32 น.
เรไร
ในวันหนึ่งงดงามในยามบ่าย
ริมหาดทรายทะเลเรียบดูเงียบเหงา
สายลมพัดบางบางอย่างแผ่วเบา
ฟ้าหม่นเทาแต่งดงามเมื่อยามมอง
ในวันหนึ่งความเหงาเจ้าจับจิต
จึงครุ่นคิดคร่ำครวญชวนหม่นหมอง
หากมีใคร่วมฝันตามครรลอง
คงมิต้องเฝ้ารำพึงในหนึ่งวัน
ในวันหนึ่งหัวใจเจ้าไผลเผลอ
เพียงพบเจอเสี้ยวนาทีที่สุขสันต์
ว่ามีเราสร้างนิยามความผูกพัน
มีเธอฉันก้าวเดินบนเนินทราย
ในวันหนึ่งวันนี้นาทีหนึ่ง
คงซ่านซึ้งงดงามเปี่ยมความหมาย
สองเราเดินเคียงข้างมิห่างกาย
ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายมลายลง
ในวันหนึ่งที่เห็นเส้นขอบฟ้า
ห้วงเวลาภิรมย์สมประสงค์
ใจสองดวงผูกพันอย่างมั่นคง
ให้ยืนยงเป็นเรานานเท่านาน
ในวันหนึ่งวันใดในวันหนึ่ง
ถ้อยรำพึงเธอสดับฉันขับขาน
ฉันจะอยู่ด้วยหวังริมฝั่งธาร
ขอฝันหวานฝันซึ้งเพียงหนึ่งใคร
13 สิงหาคม 2553 21:10 น.
เรไร
ในเวลาเจ็บช้ำค่ำคืนหนึ่ง
เราได้เดินไปถึงซึ่งความเหงา
ณ ที่มีเสมือนเพื่อนเพียงเงา
ดูว่างเปล่าเคว้งคว้างบางเวลา
ทำได้เพียงอดสูในรู้สึก
จึงนิ่งนึกแปลบปลาบภาพโหยหา
ครวญคำนึงวันวานที่ผ่านมา
แม้นเป็นภาพที่เลือนพร่าครารัญจวน
คล้ายผ้าผวยสักผืนในคืนหนาว
ลดความเจ็บปวดร้าวคราวนึกหวน
พออบอุ่นแนบกายได้ทบทวน
สิ่งผันผวนในชีวีไม่จีรัง
กอดอดีตกอดเงากลางเปล่าเปลี่ยว
เพียงผู้เดียวเพ้อรำพึงถึงความหลัง
กอดซากเศษความสุขที่ผุพัง
ให้ความหวังหลับใหลไปชั่วกาล