22 กันยายน 2551 23:25 น.
เรไร
๏.. เรื่องของฉัน
เหมือนความฝันในวันหนึ่ง
กลางเดียวดาย คอยเก้อเพ้อรำพึง
เพราะความคิดถึง จึงฝากมา
๏.. เรื่องของฉัน
ฝากคำรำพัน จากห้วงใน ใจปรารถนา
วอนให้ สายลม พัดพา
ข้ามฟ้า ข้ามเขา ข้ามลำธาร
๏.. เรื่องของฉัน
เขียน โคลง กลอน กาพย์ ฉันท์ เป็นคำหวาน
เรียงร้อย ถ้อยพจน์ บทพจีกวีกานต์
ฝากผ่าน สายฝนพรำ แห่งวสันต์ฤดู
๏.. เรื่องของฉัน
คำนั้น อยากให้ เธอได้รู้
เพียงสัมผัส หยาดฝนโปรยปราย พร่างพรู
ยามระรินไหล อาบสู่ ผิวกาย
๏.. เรื่องของฉัน
ก่อนวสันต์ฤดู จะห่างหาย
มีเรื่องราว ร้อย พัน เขียนบรรยาย
คงสิ้นไร้ความหมาย คงเก้อ หากเธอไม่ยิน ..๏
21 กันยายน 2551 20:17 น.
เรไร
๏.. ระหว่างเรา
หลงเหลือเพียง ความเงียบเหงา
เพียงความทรงจำ แสนเศร้า
เสมือนเงา คอยติดตาม
๏.. ระหว่างเรา
เพียงความว่างเปล่า เป็นนิยาม
เหลือแค่ บางคำถาม
ยากตอบ ความใน
๏.. ระหว่างเรา
วันเก่าๆ กลับยิ่งใหญ่
แค่เพียงเวลา ที่ผ่านไป
ไม่เหลืออะไร ในปัจจุบัน
๏.. ระหว่างเรา
คนที่เฝ้าหวัง คือฉัน
ที่ทนทุกข์ ทรมาน จากวานวัน
คอยเพ้อฝัน ให้อดีตหวนคืน
๏.. ระหว่างเรา
ทิ้งรอย เศร้า ตรม ขมขื่น
ฝากให้ฉัน เจ็บช้ำ กล้ำกลืน
ทนหยัดยืน โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย
๏.. ระหว่างเรา
แค่วันเก่าๆ ที่สูญสลาย
กับความฝัน ที่วอดวาย
คือสิ่งสุดท้าย ที่เหลือตรงกลาง ... ระหว่างเรา ..๏
15 กันยายน 2551 23:43 น.
เรไร
เคยนั่งเหม่อเผลอคิดเลยมีดบาด
จนเลือดสาดทนเจ็บต้องเย็บแผล
เพราะความเซ่อเผลอไผลไม่ดูแล
จึงย่ำแย่เป็นเรื่องใหญ่เกิดในครัว
ฉันพอเป็นเรื่องสำรับทำกับข้าว
แต่เรื่องราวขึ้นให้มึนหัว
ยิ่งกว่าฉันที่พลั้งเผลอเจอกับตัว
ต้องหมองมัวคนเขากล่าวประณาม
ว่าพ่อครัวมือหนึ่งซึ่งรู้จัก
ชื่อสมัครคนเก่งน่าเกรงขาม
เรื่องฝีมือโภชนาน่าติดตาม
แต่ถูกความต้องคดีมีมลทิน
อวสานคนรู้ทั่วพ่อครัวใหญ่
น่าเจ็บใจหลักฐานชัดถูกตัดสิน
เป็นนายกฯ เคยเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
เพราะเรื่องกินวอดวายเพราะรายการ
ทั้งชิมไปบ่นไปยกโขยง
ตอนหกโมงยามเช้าเฝ้าขับขาน
แต่คงลืมสถานะเป็นรัฐบาล
จึงถูกศาลตัดสินสิ้นอำนาจ
ชีวิตถูกประณามยามดวงตก
น่าตลกหากวิเคราะห์เพราะประมาท
โดนซ้ำเติมว่าขายทำลายชาติ
ความผิดพลาดมีให้เห็นมิเว้นวัย
ฉันแค่นั่งทำเหม่อเผลอถูกมีด
คมมันกรีดสะบัดเชือดจนเลือดไหล
แต่นายกฯ โดนซะน่วมอ่วมอรทัย
ต้องบรรลัยวอดวายตายคาครัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1497
