28 มีนาคม 2551 23:16 น.
เรไร
๏..เพียงสายลมพัดผ่านกังวานแว่ว
ดังผะแผ่วเหมือนหัวใจได้ยินเสียง
คนห่างไกลเคยคู่เคยอยู่เคียง
ส่งสำเนียงสื่อความหมายให้ลมพา
ฝากไปถึงคนไกลฝากไปบอก
ในละลอกลมพลิ้วละลิ่วหา
แม้อยู่ห่างกันไกลสุดสายตา
ยังปรารถนาแหนหวงด้วยห่วงใย
ถึงมิอาจจับต้องหรือมองเห็น
อาจเยือกเย็น ฤๅ รุ่มร้อนจนอ่อนไหว
เพียงยอดหญ้าโยกโยนโอนกิ่งไกว
ลมโลมไล้ใบหญ้าด้วยอาวรณ์
ขอแค่เพียงจดจำในสัมผัส
เมื่อลมพัดโอบกอดด้วยออดอ้อน
หากว่ายังปรารถนาโปรดอาทร
คือคำวอนไม่เปลี่ยวดายกลางสายลม
12 มีนาคม 2551 21:01 น.
เรไร
๏..ยามเมื่อยลแสงโสมดุจโคมฉาย
ศิลาลายละเลื่อมงามตามกระแส
ชโลทรโรมรันคอยผันแปร
ระลอกแลระริ้วลายริมสายชล
เป็นฟายฟองแปรปรวนม้วนตลบ
เข้าสาดซบโถมแทงทุกแห่งหน
สดับเสียงคลื่นคลั่งในวังวน
ดั่งต้องมนต์มายาแห่งสาคร
ใครคนหนึ่งยืนคว้างอยู่กลางหาด
ภวังค์วาดกวีกานท์งานอักษร
เลบงคำพร่ำพรรณนาด้วยอาวรณ์
เป็นบทกลอนความทรงจำจึงคร่ำครวญ
ก่อนเคยยลแสงโสมดุจโคมส่อง
เสียงกึกก้องคลื่นเห่ทะเลผันผวน
สายลมพัดสู่ฝันแสนรัญจวน
จนจิตหวนโหยหาด้วยอาลัย
เคยกุมมือเคียงข้างอยู่กลางหาด
ร่วมกันวาดอนาคตที่สดใส
บนผืนทรายทอดยาวเราก้าวไป
ด้วยหัวใจคงมั่นในสัญญา
ดุจว่ามีสังคีตคอยดีดสี
มโหรีบรรเลงเพลงปรารถนา
คือเสียงคลื่นซัดสั่งฝั่งพสุธา
สองชีวาเคียงกายใต้เงาจันทร์
ยามเมื่อยลแสงโสมดุจโคมส่อง
น้ำตานองไห้สะอื้นถึงคืนฝัน
กลางหาดทรายค่ำนี้ไม่มีกัน
เธอลืมฉันขาดสะบั้นคำสัญญา๚ะ๛
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1367
