๏.. นิทาน..นิทรา

เรไร

๏.. มาเถิดคนดีพี่จะกล่อม
พรั่งพร้อมบรรเลงเพลงขับขาน
บอกกล่าวเรื่องราวเล่านิทาน
ณ รติกาลมืดมิดก่อนนิทรา

ฟังจากห้วงจินต์ได้ยินไหม
ลมหนาวแกว่งไกวเจ้าใบหญ้า
หรีดหริ่งเจื้อยแจ้วจำนรรจา
เป็นบทจรนาเมื่อราตรี

กาลครั้งหนึ่ง
กล่าวถึงสองคนที่ล้นปรี่
เปี่ยมด้วยความรักและภักดิ์ดี
ไม่มีทางอยู่เป็นคู่เคียง

เพราะอยู่ห่างไกลคนละฝั่ง
จึงหวังฝากลมผสมเสียง
ดุจถ้อยเพ้อพร่ำด้วยสำเนียง
ร้อยเรียงจากจิตคิดคำนึง

ฟังสิเสียงไหวของใบไม้
เคล้าคลอลมไกวฝากไปถึง
ว่าใครทนเหงาเฝ้ารำพึง
ผู้หนึ่งซึ่งมองจ้องดวงดาว

ค่ำนี้แม้นกายอาจแสนไกลห่าง
เคว้งคว้างขมขื่นในคืนหนาว
แต่ฟ้ามืดมิดยังพริบวาว
พร่างพราวเพริศแพร้วในแววตา

รายล้อมจันทร์เสี้ยวดุจเคียวโค้ง
เกี่ยวโยงสองใจให้ปรารถนา
ผูกพันฉันเธอเสมอมา
ข้ามฟ้าข้ามคืนเพื่อยืนยัน

แม้กายไกลห่างอยู่ต่างถิ่น
โผผินบินไปสู่ในฝัน
สู่โค้งคมเคียวเกี่ยวสัมพันธ์
คืนจันทร์พรายพริ้มยิ้มให้เรา