...แล้วมันจะผ่านไป

เรไร

ให้น้ำตารินรดหยดสุดท้าย
จะฟูมฟายเสียใจทำไมหนอ
ทนเจ็บช้ำลำบากมามากพอ
แค่หยุดท้อสิ่งเลวร้ายคงไม่มี

หลายเรื่องราวเหยียดหยามความรู้สึก
เพียงนิ่งนึกทบทวนให้ถ้วนถี่
เราพบคนมากมายทั้งร้ายดี
มิอาจหนีหลีกพ้นคนเกลียดชัง

ขออย่าเพียงขมขื่นเพื่อยืนอยู่
ท่ามกลางความอดสูสูญสิ้นหวัง
มองผู้อื่นเห็นความดีอย่างจีรัง
มองผิดพลั้งพลาดเผลอเสมอตน

แลเห็นโลกน่ามองผ่องพิสุทธิ์
เห็นมนุษย์เทียมทันกันสักหน
ถึงแม้นว่าบางใครร้ายเล่ห์กล
อย่าร้อนรนหวั่นจิตคิดไปเอง

ไม่มีใครตอกย้ำทำให้เจ็บ
เท่ากอดเก็บว่าช้ำตรมถูกข่มเหง
เพียงความดียึดมั่นอย่าหวั่นเกรง
จักเผยเองร้ายดีอยู่ที่ใจ

ให้น้ำตาจางหายกับสายฝน
คงผ่านพ้นเศร้าสลดพบสดใส
พอวสันต์ฤดูกาลผันผ่านไป
เริ่มต้นใหม่สร้างหวังอีกครั้งคราว


หากเราใช้สองตาแลผู้อื่น อย่างมนุษย์เสมอตน
แลเห็นความเลวร้ายของตนเอง ว่ามิได้น้อยไปกว่าผู้อื่น
สังคมและโลก คงไม่วุ่นวายอย่างนี้