26 ตุลาคม 2550 20:10 น.
เรไร
โกรธคือโง่โมโหก็คือบ้า
คือคำพระเทศนาคำสั่งสอน
หากระลึกนึกถึงพึงสังวร
คิดดูก่อนจะโทษจะโกรธใคร
สวัสดีคู่อริที่คิดแค้น
ยังฝังแน่นโกรธเคืองกับเรื่องไหน
มีความสุขทุกข์เข็ญเป็นเช่นไร
สบายอกสบายใจหรือไม่มี
หากอาหารรสเด็ดเอร็ดอร่อย
มันคงกร่อยต้องเมินอยากเดินหนี
แค่คิดถึงฉันประเดี๋ยวเสี้ยวนาที
เพราะฤดีฝังแน่นความแค้นเคือง
ถึงเวลาทำงานพาลร้อนรุ่ม
ต้องกลัดกลุ้มน่าอนาถไม่ปราดเปรื่อง
เหมือนเชื้อไฟคอยปะทุอยู่เนืองเนือง
คอยหาเรื่องกังวนจนวุ่นวาย
ยามค่ำคืนดึกดื่นตื่นตระหนก
หวาดวิตกในจินต์แทบสิ้นสลาย
ต้องร้าวรอนหมองหม่นทุรนทุราย
กระสับกระส่ายคอยคิดยากนิทรา
จงหยุดตรองสักเดี๋ยวอย่าเกรี้ยวโกรธ
ไร้ประโยชน์ที่จิตจะริษยา
หากแม้ปลงปล่อยว่างวางอัตตา
คิดหรือว่า..ฉัน..ใช่ศัตรูที่คู่ควร
แล้วคิดหาสุขใส่ให้ตัวเอง
18 ตุลาคม 2550 08:33 น.
เรไร
บอกสำนึกดีงามให้ถามไถ่
ถามหัวใจเรื่องรักกันสักหน
เหตุไฉนยอกย้อนจนร้อนรน
เหมือนมีมนต์ดลใจให้คร่ำครวญ
บอกสำนึกชั่วร้ายให้หยุดนิ่ง
อย่าอ้างอิงทำโอดโอยหรือโหยหวน
หาเหตุผลทำบัดสีหรือชี้ชวน
มาสร้างความปั่นป่วนทำลวนลาม
หากสำนึกที่ดีมีอำนาจ
จงประกาศเจตจำนงตรงคำถาม
ว่าเรื่องรักซึ้งฤดีที่นิยาม
อยากให้ความรักที่เห็นเป็นเช่นไร
โปรดจงตอบคำถามไปตามจิต
ขอมวลมิตรแถลงต่อข้อสงสัย
เผื่อว่าคนเคว้งคว้างหรือบางใคร
จะเข้าใจและตระหนักรักให้เป็น
9 ตุลาคม 2550 00:12 น.
เรไร
๏..คนมองเห็นภาพเพียงไร้เดียงสา
เป็นธรรมดาถูกทับถมถูกข่มเหง
โดนเหยียดหยามต่ำศักดิ์ใช่นักเลง
เพราะไม่เก่งคนย้อนว่าอ่อนเชิง
ถูกเหยียบย่ำว่าลูกไก่คงไม่แน่
จึงรังแกด้วยจริตที่คิดเหลิง
สนุกสนานขำขันสุดบันเทิง
ได้รื่นเริงก่อกรรมคอยซ้ำเติม
คงจะได้รู้จักสักวันหนึ่ง
ว่าคนซึ่งเจ็บลึกจะฮึกเหิม
คือลูกไก่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
สิ่งที่เพิ่มคือความกล้าจะท้าทาย
จากลูกเจี๊ยบจะเติบใหญ่เป็นไอ้โต้ง
จะคอยโก่งคอขันว่าฉันร้าย
จะจิกตีไม่มีกลัวแม้ตัวตาย
จึงอยากหมายให้โลกรู้..ว่าสู้คน