26 เมษายน 2549 08:18 น.
เรไร
หากเธอหมดเยื่อใยให้กันแล้ว
ไม่เหลือแววสุขสมคงขมขื่น
อยากแช่งชักหักกระดูกให้ถูกปืน
ล้มทั้งยืนต้องตายวายชีวา
ฉันมิได้เรื่องมากอยากขอร้อง
ให้เธอลองเปลี่ยนวิธีคงดีกว่า
เร็วเกินไปจะกระชากลากวิญญาณ์
ดูเหมือนว่าน้อยไปไม่ทรมาน
โปรดใช้มีดดีกว่านะที่รัก
เอามากปักกลางอุราอย่าสงสาร
ให้เลือดหลั่งทะลักไหลดุจสายธาร
จนแดงฉานทั่วทั้งธรณี
จะได้ยินเสียงใสแสนไพเราะ
เมื่อมีดเจาะชำแรกแทรกฉวี
หากว่ายังไม่หนำซ้ำอีกที
เล็งให้ดีอย่าตัดขั้วของหัวใจ
เพราะจะทำสะดุดใจหยุดเต้น
จะสิ้นเวรน่าอนาถพบชาติใหม่
ยังมิสาสมทรวงดวงหทัย
จงอย่าได้เมตตารีบฆ่าฟัน
เพียงเพราะอยากสิ้นใจให้ช้าช้า
ใช้เวลาทนทุกข์ให้สุขสันต์
ลมหายใจเฮือกสุดท้ายได้เห็นกัน
ให้เห็นฉันรันทดก่อนหมดลม
22 เมษายน 2549 13:30 น.
เรไร
วันที่เธอเดินเมินหน้าหนี
ไปมีความสุขเกษมศานต์
ปล่อยใครขื่นขมต้องซมซาน
ทรมานเธอไปไม่หวนคืน
ฉันยังเฝ้าดูอยู่ห่างห่าง
เปลี่ยวร้างวิปโยคโศกสะอื้น
เธอสุขฉันช้ำสุดกล้ำกลืน
วันชื่นคืนฝันมันผ่านไป
ครานี้เธอเศร้าเหงาจับจิต
ถูกพิษรักช้ำทำหวั่นไหว
ร่ำร้องโศกกาด้วยอาลัย
เสียใจเหว่ว้าน้ำตาริน
ฉันเจ็บช้ำใจไปยิ่งกว่า
ห่วงว่าเธอเศร้าเฝ้าถวิล
กลัวความโศกาไม่ชาชิน
ดับดิ้นสิ้นหวังทั้งใจกาย
อยากมีบ้างไหมใครแบ่งรับ
คอยซับดวงแดที่แพ้พ่าย
รับความหมองหม่นทุรนทุราย
เรื่องร้ายครั่นคร้ามตามเป็นเงา
อยากให้ฉันอยู่ด้วยไหม
มีใครสักคนหรือเปล่า
แบ่งปันทุกข์ใจให้บรรเทา
คอยเฝ้าให้หายคลายกังวล
อยากให้ฉันอยู่ด้วยไหม
วางใจให้ข้ามความสับสน
ปัดเป่าเรื่องราวคราวร้อนรน
อยู่จนหมดเวลาของเพื่อนใจ
21 เมษายน 2549 10:03 น.
เรไร
เคว้งคว้างเพราะว่างเปล่า.....ที่เงียบเหงาเพราะเศร้าหมอง
เจ็บช้ำน้ำตานอง...................แล้วจะโกรธจะโทษใคร
ทุ่มเทเสาะแสวง...................พอรู้แจ้งแล้วไฉน
แหนหวงห่วงอาลัย.................มิอยากให้ไกลลับลา
กระโจนลงห้วงเหว.................ดีหรือเลวไม่รู้ว่า
เดินตามปรารถนา.................จะขีดเส้นให้เป็นไป
สมปองได้ครองคู่....................คอยเชิดชูพิสมัย
ยื้อยุดสุดหัวใจ........................ก็จากไปไม่เหลียวแล
เคว้งคว้างเพราะว่างเปล่า.......ต้องทนเหงาเพราะพ่ายแพ้
น้ำตาท่วมดวงแด...................จะหวั่นใดในช้ำตรม
ดอกไม้ยังงดงาม.....................แม้มีหนามที่แหลมคม
เมื่อยามแซมเสียบผม.............ได้ชื่นชมด้วยสายตา
ท้องฟ้ายังสดสวย.....................ระบายด้วยเมฆบนฟ้า
อีกทั้งพสุธา.............................ยังมีป่าเขียวขจี
สายน้ำระเรื่อยไหล..................ปลาน้อยใหญ่ว่ายเร็วรี่
อาศัยในวารี............................ถึงแม้มีอันตราย
ผู้คนไม่สิ้นหวัง........................ทุ่มพลังทั้งร่างกาย
ดิ้นรนและขวยขวาย.................สุขสบายมาใส่ตัว
ชีวิตเพิ่งผลิแย้ม........................จะแต่งแต้มดีหรือชั่ว
เหตุผลหรือเมามัว.....................อยู่ที่จิตจะคิดตรอง
โลกนี้ก็ยังหมุน..........................อยู่ที่คุณจะหันมอง
รื่นรมย์หรือหม่นหมอง...............น้ำตานองหรือชื่นบาน
ลมหายใจยังมี...........................ก็อยู่ที่จะก้าวผ่าน
จะก้าวอย่างกล้าหาญ.................อยู่ที่การตัดสินใจ
19 เมษายน 2549 00:24 น.
เรไร
ค่ำแล้วสิมืดมน....................สุริยนก็หม่นแสง
ริ้วรอยประกายแดง...........ขณะแฝงนภาพราว
ค่ำคืนได้เริ่มต้น.................อีกคราว
คืนค่ำอันเหน็บหนาว..........เปลี่ยวร้าง
เด่นกระจ่างดวงดาว...........พราวระยับ
ดารดาษลอยคว้าง..............ประดับฟ้า ราตรี
หรีดหริ่งและเรไร................เสนาะใสสนั่นเสียง
ยามรับสดับเพียง..................กปณาอุราตน
เรื่องราวที่ปวดร้าว..............ทุกข์ทน
อาภัพแสนสับสน.................หม่นเศร้า
สุขสันต์รื่นกมล....................ผันเปลี่ยน
เวียนว่ายคอยวนเฝ้า............รอบล้อม เรียงราย
ดาราคะเนนับ........................สิประดับระยับฉาย
สุขสม ธ พร่างพราย................หฤทัยสุขารมณ์
เมื่อดาวแห่งโศกเศร้า.............ขื่นขม
จรัสแสงตรอมตรม..................เจิดจ้า
ช่วงชีวิตระทม.........................ถมทับ
ย่อยยับรอดาวล้า.....................เมฆซ้อน บดบัง
กี่คืน ฤ กี่วัน...........................วปุหวั่นมิมีหวัง
ชีพนี้จะอยู่ยัง...........................อนุมานทะเลดาว
15 เมษายน 2549 01:02 น.
เรไร
เมื่อวันวานหากใครได้ยินชื่อ
คนเขาลือต่างก็รักคุณทักษิณ
ทั้งใต้เหนือที่ไหนก็ได้ยิน
ทั่วทุกถิ่นอาณาเขตประเทศไทย
เหมือนศรัทธาเราสองเคยครองคู่
คอยเชิดชูสร้างฝันมิหวั่นไหว
สานสัมพันธ์ร้อยร่วมรวมดวงใจ
สร้างฝันใฝ่เพื่อวันอันงดงาม
เพราะทักษิณทำชั่วจึงมัวหมอง
ทั้งจำลองอ้างธรรมซ้ำเหยียดหยาม
สนธิด้วยพูดพร่ำว่าต่ำทราม
ลืมหมดความเป็นเพื่อนเหมือนไม่มี
เหมือนกับเธอหมางเมินทำเหินห่าง
รักมันจางจากใจจึงหน่ายหนี
คงอยากฆ่าให้ตายวายชีวี
เหมือนกับที่พันมิตรคิดก่อการ
โปรดเถิดนะดวงใจใช้เหตุผล
อย่าพร่ำบ่นเกรี้ยวโกรธโปรดสงสาร
อย่าเสือกไสไล่ส่งจนซมซาน
ไม่หน้าด้านเป็นก้างอยู่ขวางคอ
อย่าทำเกลียดเหยียดหยามตามสนธิ
อย่าได้ริอ้างธรรมทำหัวหมอ
เหมือนจำลองงี่เง่าเท่านั้นพอ
ฉันมาขอเว้นวรรคไม่รักเธอ
หน้าส่วนตัว
1655
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
