15 พฤษภาคม 2547 23:59 น.
เรไร
ถึงห่างไกลใช่ว่าไม่ห่วงหา
ยามนิทราอยากกล่อมให้หลับไหล
ยามที่คุณเหงาเศร้าในดวงใจ
ให้รู้ไว้ฉันอยู่ข้างไม่ห่างเลย
แล้วคุณนั้นมีฉันอยู่บ้างไหม
หรือหัวใจคุณเหงาเศร้าเพียงไหน
อยากให้รู้ว่าข้างข้างยังมีใคร
คอยปลอบใจให้เลิกเหงาหยุดเศร้าเอย
อยากให้รู้.....
10 พฤษภาคม 2547 22:43 น.
เรไร
เมื่อไหร่ของเรา ...ถ้า
เมื่อไหร่ก็...เมื่อนั้น ของนั้น...ก็เป็นของเรา
เมื่อไม่ใช่...ของเรา อย่าไป...ยื้อเอากลับคืน
เหมือนเป็นเช่นความรัก เคยหน่วงหนักปักหัวใจ
เมื่อรักเป็นอื่นไป จะยื้อไปไม่หวนคืน
เธอไม่ใช่ของฉัน และฉันไม่ใช่ของใคร
เมิ่อเธอแปรเปลี่ยนไป รักได้ไปไม่เอาคืน
ไม่ต้องหวงห่วงหา ยามร้างลามาทวงถาม
ไม่เคยคิดติดตาม เท่าไหร่ตามก็ไม่เจอ
เมื่อรักเป็นของเรา เหมือนกับเงาวันยังค่ำ
จะสุขสมดื่มด่ำ หรือชอกช้ำก็จำใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เมื่อไหร่ที่เป็นของเรา ใครเขาก็เอาไปไม่ได้
และเมื่อใดที่ไม่ใช่ ทำอย่างไรก็ไมเป็นของเรา
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
9 พฤษภาคม 2547 12:26 น.
เรไร
...น้ำผึ้งหยดเดียว...
ใต้ต้นไม้น้ำผึ้งรดหยดลงพื้น
หมู่มดตื่นแตกเต้นเห็นอาหาร
จึงมาลิ้มชิมน้ำผึ้งทึ่งมิปาน
หลงความหวานไม่รู้ภัยมาใกล้ตัว
หนึ่งจิ้งจกตกลงพื้นยืนมองมด
โอ้เราอดอาหารมานานวัน
ที่ตรงหน้ามีมดเลิกอดกัน
กระโดดพลันตวัดลิ้นกินสมใจ
เห็นจิ้งจกแมวกระโจนโหนเข้าใส่
ตะปปไล่กัดกดโดดขึ้นรั้ว
คาบจิ้งจกหนีไว้ให้นึกกลัว
เหยื่อที่ตัวกัดกินดิ้นหนีไป
หมาแอบซุ่มดุ่มดูอยู่ข้างรั้ว
เห็นแมวกลัวโดดขวางทางเอาไว้
ยืนจังก้าแยกเขี้ยงออกตะคอกใส่
แมวตกใจตื่นตัวกลัวลนลาน
เจ้าของแมวเห็นลูกรักโดนหักคอ
ไม่รีรอถือไม้มาไล่หมา
จะต้องทุบให้ดับดิ้นสิ้นชีวา
เพราะมันมาทำร้ายลูกรักเรา
เจ้าของหมาเห็นเข้าทนไม่ได้
รีบวิ่งไปอาวุธมากุดหัว
เจ้าของแมวลมหายใจไปจากตัว
เรื่องน่ากลัวจากเล่าแต่เก่ามา
@@@@@@@@@@@@
.......ผึ้งเพียงหยดเดียว
9 พฤษภาคม 2547 11:21 น.
เรไร
เรือใบไม้
เรือใบไม้ลอยไปในสายน้ำ
หอบนำความรักมาจากหนไหน
หอบนำความศรัทธามาแต่ไกล
หอบหัวใจศรัทธามาหากัน
ฝ่าเปลวแดดแรมรอนร่อนเร่มา
ฝ่าลมฝ่าพายุแทบหยุดฝัน
ฝ่าคลื่มลมสายน้ำมาหลายวัน
คลื่นกระชั้นลมกระชิดติดตามมา
มาพบท่าพักใจที่ตรงนี้
หวังว่ามีสักคนที่ค้นหา
หวังว่ามีใครอยากได้สิ่งนำพา
แบกลงมาหัวใจำมาวอดวาย
ลมกระชากลากเรือไปไกลจากท่า
รักศรัทธาแบกมาล่มคงจมหาย
เรือใบไม้จำแรมรอนร่อนเร่ตาย
เทียบท่าไหนหัวใจไร้ค่าจริง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ด้วยเป็นเรือใบไม้จึงไร้ค่า....ใครจะมารับศรัทธาหารักจริง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
6 พฤษภาคม 2547 01:43 น.
เรไร
เรือใบไม้ลอยไปในสายน้ำ
หอบนำความรักมาจากหนไหน
หอบนำความศรัทธามาแต่ไกล
หอบหัวใจศรัทธามาเยี่ยมเยือน
ฝ่าเปลวแดดแรมรอนร่อนเร่มา
ฝ่าลมฝ่าพายุแทบหยุดฝัน
ฝ่าคลื่มลมสายน้ำมาหลายวัน
คลื่นกระชั้นลมกระชิดติดตามมา
มาพบท่าพักใจที่ตรงนี้
หวังว่ามีสักคนที่ค้นหา
หวังว่ามีใครอยากได้สิ่งนำมา
แบกลงมามีศรัทธากับหัวใจ
@@@@@@@@@@@@@@
ยังขาดอีก ...บทนึง
หน้าส่วนตัว
620
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
