28 เมษายน 2547 18:40 น.
เรไร
ล้าแรงเริ่มเติใจที่ไหนหนด
เหนื่อยจนท้อต่อฝันกันที่ไหน
ทรุดตรงนี้ตรงที่ไม่มีใคร
เหนื่อยหัวใจไร้ใครจะดูแล
ล้าแรงไร้สิ้นแรงสู้อยู่ไม่ไหว
มองทางไหนหาใครได้คงดี
มองทางไหนทางจะไปยังไม่มี
ล้าเต็มทีไร้ที่จะพักใจ
ล้ว..เหลือเกิน
25 เมษายน 2547 12:10 น.
เรไร
giwi
คุณคือใครอยู่ไหนเจ้า giwi
เล่นเข้าทีชื่อนี้มาจากไหน
อ่านอีกทีดูอีกทีนี่ เรไร
เดี๋ยวใครใครจะเข้าใจว่าไม่ดี
เป็นใครกันอยากรู้วานช่วยบอก
แต่อยากหลอกบอกกันด้วยสงสัย
บอกกันน่าบอกสักนิดไม่เป็นไร
เดี๋ยวเรไรขาดใจตายไม่ได้ความ
อย่าคิดมากน่ะครับ ชอบความคิดที่ giwi
เข้าใจเล่นเอาชื่อนี้มา เลยอยากรู้จักน่ะครับ
25 เมษายน 2547 02:21 น.
เรไร
หากเจ้าอ่อนล้า...มาที่นี่
นกน้อยเอยบินร่อนไปแห่งใด
ออกท่องไปสร้างรังให้หวังคน
เจ้านกน้อยอย่าย่อท้อขออดทน
ถึงเวียนวนบินว่อนร่อนต่อไป
หากเหนื่อยนักพักกายลงที่นี่
ตรงนี้มีกิ่งใบให้หลบร้อน
รอจนจวบสิ้นแสงตะวันรอน
นอนพักก่อนหลับสักงีบอย่ารีบไป
คือต้นไม้ต้นนี้คอยบังเจ้า
พอร่มเงาพักผ่อนนอนหลับเสีย
ให้ร่างกายหัวใจหายอ่อนเพลีย
แล้วค่อยเกลี่ยเขี่ยทุกข์ให้สิ้นไป
ขอเป็นน้ำยามเพื่อนแล้งให้ฉ่ำชื่น
เป็นกองฟืนยามหนาวเข้ามาใกล้
เป็นศรัทธาให้สู้อยู่ต่อไป
เป็นอะไรก็ได้ อย่าให้หวัง เพื่อนพังพินทร์
สู้ต่อไป ทำต่อไปถือว่ารับใช้แผ่นดิน
23 เมษายน 2547 22:00 น.
เรไร
ต่างกัน
เขาขับรถคันละล้าน
แต่ฉันปั่นจักยานสองล้อ
ความรู้ฉันแค่ปวส.
เขาแค่รอรับปริญญา
ฉันกินน้ำแก้วละสองบาท
เขานวยนาดนั่งร้านหรู
ฉันกินน้ำพริกปลาทู
เขาสั่งสตูว์เนื้อวัว
ฉันมีชีวิตอยู่กับงาน
แต่งานแค่กิจกรรมเขา
กลางคืนฉันแค่มองดูดาว
แต่ตัวเขาเฝ้ามองเธอ
ฉันกินแต่เหล้าขาว
บีบมะนาวรสดี
เขาดื่มบรั่นดี
กับวิสกี้ชั้นนำ
ฉันมีหัวใจที่แข็งแรง
ไม่เก่งแก่งแย่งชิงดี
ฉันแค่เป็นคนที่
รักศักดิ์ศรีของตัวเอง
ทำงานที่ฉันชอบ
ตอบหัวใจที่โหยหา
สิ่งต่างที่ได้มา
ก็ด้วยศรัทธาและหัวใจ
23 เมษายน 2547 21:42 น.
เรไร
รับได้ไหม
รับได้ไหมหัวใจชายคนนี้
รับคนที่มีชีวิตอย่างฉันไหม
รับคนที่คอยดูแลเฝ้าห่วงใย
รับได้ไหมคนไกลใจใก้ลคุณ
ได้อบอุ่นครุ่นคิดจิตใจแอบ
ได้ชิดแนบแอบคิดสะกิดใจ
ได้แค่คิดเพียงพอขออยู่ใกล้
ได้หรือไม่บอกเรไรให้ได้ยิน
@@@@@@@@@@@@
ลงแปลกหน่อยน่ะครับ