28 กุมภาพันธ์ 2547 01:50 น.
เรไร
คืนเหงาๆไร้เงาใครเคียงข้าง
คงเคว้งคว้างแม้เงายังไม่เห็น
คนเคยคุยคู่ข้างยังชาเย็น
คงไปเป็นอื่นหมดประชดเรา
ไร้เงา ไร้ใจ คงไร้คู่
จำทนอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจช้ำ
หรือต้องเป็นเช่นนี้เป็นประจำ
เราคงทำตัวเองวังเวงใจ
เหงาเป็นเหมือนกัน...
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:08 น.
เรไร
กลางท้องทุ่งทุ่งกว้างข้างป่าใหญ่
เดินทางไปทำงานตามมอบหมาย
เดินทางสู่จุดหมายอันตราย
ไปด้วยใจรักมั่นพันกับงาน
ไปสดุดหยุดอยู่ที่บึงใหญ่
น้ำใสใสหมู่ปลาก็มองเห็น
จึงรีบคว้าคันเบ็ดเช็คสายเอ็น
กะนั่งเล่นตกปลาให้เพลินใจ
พลันสายตาเหลือบไปเห็นคนนั่ง
ด้วยความหวังตกปลาหาอาหาร
ร้องตะโกนเสียงดังก้องกังวาน
หมู่ปลานั้นกินดีไหมน้องชาย
น้องคนนั้นหันมาตอบเสียงใส
ปลานั้นไซร้กินดีกว่ากินผัก
พอได้ฟังเด็กมันตอบชอบมันนัก
ดีกว่าผักกินดีหรอกพี่ชาย
ที่มา...
ไปทำงาน ตจว.(อีก) ก็มีบึงอยู่ใกล้ๆ เย็นก็เดินไป กะว่าจะไปตกปลา
เห็นเด็กนั่งตกปลาอยู่ ก็เดินไปถาม
น้อง ๆ ปลากินดีมั้ย
คำตอบคือ... กินดีกว่าผักน่ะพี่ ตอบได้น่ารัก... น่า....
22 กุมภาพันธ์ 2547 20:42 น.
เรไร
เดินทางไปแดนไกลที่ไร้คน
ทางหมองหม่นค้นหาคนที่หมาย
เดินทางไปเสาะหาเพียงเพื่อนตาย
แล้วก็ได้พบพานฝันอยากเจอ
เพียงพบเธอด้วยวัยด้วยใจคิด
ครุ่นเหมือนจิตคิดเหมือนคนเลื่อนฝัน
เพียงมาเจอเพียงคบได้พบกัน
เธอเหมือนฉันผ่านสิ่งร้ายไม่ได้ดี
18 กุมภาพันธ์ 2547 14:30 น.
เรไร
ฉันหลงทางที่จะไปถึงจุดหมาย
เดินเดียวดายคนเดียวเปลี่ยวและเหงา
มองข้างหน้ามีเพียงฟ้าและตัวเรา
มีใครเล่าจะบอกทางอย่างจะไป
ย่ำแดดร้อนตะวันรอนยามบ่ายแก่
ไร้คนแลเหลียวจ้องมองไม่เห็น
เดินวนเวียนหาทางเช้าจดเย็น
เอ๊ะมองเห็นคนข้างหน้าอีกไม่ไกล
เดินเข้าไปถามทางหาจุดหมาย
มองเห็นยายถามทางเรื่องถนน
ยายครับยายผมหลงทางและอับจน
ว่าถนนสายนี้ไปแห่งใด
ถามกี่ครั้งยายนั่งเงียบไม่ยักตอบ
ยายไม่บอกทำไม่รู้ทำไม่เห็น
ถามกับยายจนลำคอแทบเป็นเอ็น
ยายไม่เห็นตอบมาให้ข้องใจ
ยายครับยายถนนนี้ไปที่ไหน
พูดออกไปเสียงดังๆทำเสียงเข้ม
ยายคงเห็นรำคาญพวกไม่เต็ม
ตอบใจเย็นถนนนีอยู่ที่เดิม
แล้วตัวเอ็งจะไปแห่งใดเล่า
ถนนเก่าตรงนี้ไม่ไปไหน
ถ้าจะไปแห่งไหนก็รีบไป
พูดไม่ได้เลยอึ้งจึงเป็นงง
ที่มา...
วันหนึ่งขับรถไปตจว แล้วหลง พอดีไปพบกับยายขายกล้วยทอด
เลยเข้าไปถามทาง ยายถนนนี้ไปไหน ถามตั้งหลายครั้ง
ยายแกคงรำคาญ เลยตอบมา ถนนนี้ไม่ไปไหนหรอก พวกมึงน่ะจะไปไหน
ก็เลยไม่รู้จะถามอะไรแกต่อดี
5 กุมภาพันธ์ 2547 13:16 น.
เรไร
คนไร้ราก
คนไร้รังร้างไร้ไกลจากรัก
คนไร้รากยากหยั่งถึงจุดหมาย
คนไร้รังจากจรร่อนตรมตาย
คนไร้ใจหารักจักมีวันเจอ
ถึงไร้รังความหวังไม่สูญสิ้น
ลงคลุกดินกลิ่นโคลนกระโจนฝัน
เอาความหลังสานเสริมเติมใจกัน
คงมีวันหยั่งรากลงคงสักวัน
หน้าส่วนตัว
1075
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
