12 เมษายน 2550 14:16 น.
เรไร
มาทางนี้มีเรื่องราวเบาสมอง
หากจะลองอ่านดูคงรู้เห็น
ตั้งแต่ยุคเมื่อครั้งสงครามเย็น
เปิดประเด็นสักนิดโปรดติดตาม
สหภาพโซเวียตอยากหาเรื่อง
คิดแค้นเคืองในจิตจึงคิดหยาม
แล้วใช้จิตวิทยาทำสงคราม
ให้ครั่นคร้ามอเมริกาต้องจาบัลย์
ให้ไหวหวั่นสับสนทั้งชนชาติ
กับขนาดนกเขาที่เฝ้าขัน
จึงเตรียมสั่งถุงมีชัยไว้หลายอัน
ขนาดนั้นใหญ่โตมโหฬาร
อเมริกาหน้างอเห็นออเดอร์
ทำซึมเซ่อนั่งงงน่าสงสาร
สั่งผลิตให้ตะลึงตั้งหนึ่งล้าน
จึงคิดอ่านหาหนทางทำอย่างไร
คนหนึ่งในดินแดนแสนเปรื่องปราญช์
ผู้สามารถอาสามาแก้ไข
บอกจงทำเถิดนะอย่าสนใจ
แล้วพิมพ์ไว้บนฉลากขนาดกลาง
7 เมษายน 2550 01:12 น.
เรไร
อยากจะขีดจะเขียนก็เวียนหัว
พาลหน้ามืดตามัวโธ่ตัวฉัน
ไม่รู้เป็นอะไรไปเหมือนกัน
หมดความฝันหรือเปล่าไม่เข้าใจ
นึกจะเขียนกลอนรักสักหนึ่งบท
เรื่องรันทดเมื่อรักถูกผลักไส
ยิ่งคิดยิ่งปวดร้าวเศร้าทรวงใน
สะเทือนใจโศกสลดหมดถ้อยคำ
คิดจะเขียนบทกลอนออดอ้อนสาว
กลัวเป็นข่าวฉาวโฉ่โถน่าขำ
หากว่าพื่อนสนิทมันคิดอำ
คงต้องช้ำใจละเหี่ยแทบเสียคน
หรือจะเขียนรื่นรสบทหฤหรรษ์
อัศจรรย์ให้ประจักษ์ดูสักหน
เหมือนดั่งว่านั่งเทียนจึงเวียนวน
ยิ่งสับสนเหม่อลอยด้อยประสบการณ์
หากเขียนเรื่องบาปกรรมเรื่องธรรมมะ
มิอาจละอนิจจังกับสังขาร
เพราะกิเลสยังติดตรึงถึงสันดาน
กลัวใครอ่านเป็นปีศาจคาบคัมภีร์
หรือจะเขียนหนักหนักสักหนึ่งเรื่อง
คือการเมืองไม่ถนัดคงบัดสี
ไม่อยากเปิดประเด็นเดี๋ยวเป็นคดี
หาว่ามีเบื้องหลังถูกขังลืม
หรือจะเขียนเรื่องเก่าเมาไม่ขับ
ใครจะรับกลับบ้านยามฉันดื่ม
มีอ้อมแขนสาวไหนให้ฉันยืม
คงปลาบปลื้มมีน้องน้อยคอยประคอง
ยิ่งเขียนไปยิ่งงงคงมึนตึ๊บ
ขอไปกรึ๊บเสียก่อนพักผ่อนสมอง
มะยมเป็นของแอ้มแกล้มยาดอง
เดี๋ยวจะลองเขียนใหม่ให้ได้ความ
27 มีนาคม 2550 14:08 น.
เรไร
ได้ดูข่าวใหญ่โตทางโทรทัศน์
ข้อบัญญัติตัวบทเรื่องกฎหมาย
โต้เถียงกันปานว่าจะฆ่ากันตาย
ประเด็นชายถูกหญิงกระทำชำเรา
มีทั้งฝ่ายขานรับสนับสนุน
ฝ่ายเคืองขุ่นค้านด่าว่าโง่เขลา
ยังวิเคราะห์ไม่ชี้ขาดมิอาจเดา
ว่าจะเอาประเด็นไหนมาใช้งาน
เพราะตัวอย่างคดีมันมีน้อย
คงต้องคอยให้ประจักษ์พร้อมหลักฐาน
มิเช่นนั้นคงต้องรออีกนาน
ถึงลูกหลานหรือเปล่าไม่เข้าใจ
จะมีใครบ้างไหมใครกันนะ
เสียสละเฉลยต่อข้อสงสัย
พร้อมพลีกายสักหนเพื่อคนไทย
เป็นตัวอย่างกฎหมายใหม่ให้ปวงชน
14 มีนาคม 2550 23:14 น.
เรไร
ฝันอยากเป็นดั่งนกจะผกผิน
กางปีกบินรับลมอ่อนร่อนถลา
ไปเก็บเดือนเกี่ยวดาวพราวนภา
เรียงร้อยแทนบุปผาเป็นมาลัย
ฝันอยากเป็นพระพายสายลมพัด
โบยสะบัดโบกพลิ้วปลิวไสว
แล้วนำพวงบุษบามาแทนใจ
เพื่อมอบให้ด้วยรักและภักดิ์ดี
ฝันอยากเป็นคนที่เธอพร่ำเพ้อถึง
คอยคำนึงชิดใกล้มิหน่ายหนี
อยู่ในห้วงสิเน่หาทุกราตรี
เหมือนฝันดีทั้งคืนได้ชื่นชม
แต่เป็นได้เท่านี้นี่แหละฉัน
เพียงแค่ฝันแค่นี้ก็ดีถม
จึงติดปีกหวังบินไปตามสายลม
เมื่อตื่นตรมตรอมบ้างก็ช่างมัน
13 มีนาคม 2550 09:14 น.
เรไร
ทุกข์มากไหมวันนี้ไม่มีเขา
คงโศกเศร้าโศกาน้ำตาไหล
ทุรนทุรายร้าวรานสะท้านใจ
สะอื้นไห้พร่ำพรอดตลอดเวลา
อยากให้หยุดร้องไห้หายหมองหม่น
หยุดสับสนหัวใจหยุดไขว่หา
เพราะความรักไปลับยากกลับมา
ทนเจ็บปร่าไม่นานคงบรรเทา
อยากให้เธอโศกศัลย์วันสุดท้าย
เสียน้ำตาพร่างพรายให้กับเขา
คงช่วยให้เคว้งคว้างได้บางเบา
ลืมความเศร้าเพราะรักได้สักวัน
ถึงวันนี้ลืมทุกข์สุขบ้างไหม
เป็นอย่างไรเวลานี้เมื่อมีฉัน
เพียงบอกกล่าวสักนิดหนึ่งสื่อถึงกัน
พอวาดฝันได้ไหมหัวใจเรา