22 มิถุนายน 2547 17:06 น.
เรไร
เธอคงผ่านความระทมจมเจ็บปวด
ความร้าวรวดหมองไหม้ในใจนั้น
ความขื่นขมข่มใจในคืนวัน
คงค้างฝันในวันที่ทุกข์ทน
จะก้าวผ่านวันนี้ที่มีฉัน
จับมือกันข้ามวันอันปวดร้าว
ขอวันนี้วันที่มีแค่เรา
ลืมวันเศร้าผ่านมันกับฉันเอง
คอยพยุงยามเธอเจอะเจอทุกข์
จะคอยปลุกปลอบให้ได้มีหวัง
คอยอยู่ข้างช่วยสร้างกำลังใจ
จะเป็นไปได้ทุกอย่างที่หวังไว้
จับมือฉันแล้วข้ามมันในวันนี้
ธารนทีมากมายกลายปัญหา
เพียงจับมั่นมือฉันจะพามา
ด้วยสัญญาที่จะพาเธอข้ามไป
ไปสู่วันข้างหน้าเปิดฟ้าใหม่
สู่หัวใจสดชื่นขึ้นอีกครั้ง
เพื่อชีวิตสร้างเสริมเพิ่มพลัง
เพื่อความหวังเพื่อสองเราที่เฝ้าคอย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
......แล้วฉันจะพา...ไปด้วยกัน....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
18 มิถุนายน 2547 01:27 น.
เรไร
...คืนฝัน...วันสุดท้าย
แค่คืนนี้..คืนฝัน..วันสุดท้าย
ก่อนหัวใจ..จะฟิ้น..ตื่นพรุ่งนี้
จากหลับไหล..ที่ไม่จริง...มีสิ่งดี
ค่ำคืนนี้..ขอฝัน...หวานสักที
ขอแค่หวัง..ที่ฝัน..นั้นเป็นจริง
มีค่ายิ่ง..คืนนี้...ที่ถามหา
มีคุณใกล้..เคียงแอบ..แนบอุรา
คงมีค่า..ยิ่งกว่า..ค่าใดใด
@@@@@@@@@@@@@
คงคิดฝัน...แค่วันนี้
@@@@@@@@@@@@@
17 มิถุนายน 2547 22:36 น.
เรไร
น้ำพริกไหน....ที่ใคร...ว่าอร่อย
จะเผ็ดน้อย...เผ็ดมาก...ยากต่างรส
กินกับข้าว...ของแถม...แนมผักสด
ให้ลืมหมด...รสอาหาร..ต้องจานนี้
หาพริกแห้ง กระเทียม..เตรียมให้พร้อม
อย่าลืมหอม...ลูกแดง...กุ้งแห้งด้วย
มะขามเปียก...หาไว้...ใส่กระบวย
มองหาถ้วย..ใส่น้ำตาล...เพิ่มหวานกัน
โขลกพริกแห้ง...ให้แตก...แหลกละเอียด
แล้วละเลียด...หอมซอย...ค่อยค่อยหั่น
กระเทียมด้วย...ซอยไป...ให้เหมือนกัน
กุ้งแห้งนั้น....ตำแตก...ให้แยกตัว
ตั้งน้ำมัน...ใส่เตา...เบาเบาไฟ
เอาหอม...เจียวไป...อย่าให้เกรียม
พอได้ที่...เอาพักไว้...ใส่กระเทียม
แล้วมาเตรียม...ทอดกุ้ง...สะดุ้งไฟ
คงพร้อมแล้ว...หากะทะ...กะให้เหมาะ
ตะหลิวเคาะ...เหยาะน้ำมัน...อย่าหวั่นไหว
ค่อยตักเอา...พริกตำ...ดั๊มลงไป
คั่วพอให้....เหลืองทั่ว...ตัวสุกงอม
หอมกระเทียม...เจียวไว้...ใส่ไม่เหลือ
ตามด้วยเกลือ...กะไว้...ได้หนึ่งช้อน
น้ำตายด้วย...กะไว้...ให้สองก้อน
ใช้ไฟอ่อน...ผัดไป...อย่าให้แรง
น้ำมะขาม...ตามติด...วิดพอเปรี้ยว
รอสักเดี๋ยว...เคี่ยวให้...ได้คละเคล้า
หวานเผ็ดเปรี้ยว...เค็มนิด...ก็คิดเอา
แล้วแต่เรา...ชอบอย่างไหน....ตามใจตัว
อย่ามัวรอ...หาผัก...ปักข้างรั้ว
งมสายบัว...กะหล่ำปลี...ที่หาได้
ทอดไข่เจียว...สักนิด...จะติดใจ
ตักข้าวไว้...เรียกหวานใจ...ให้มาชิม
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เรไร ปรุง
คนรู้ใจชิม...ก็อิ่มเอม...
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ทานได้จริงๆน่ะครับ...ลองทำดูแล้วจะติดใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
17 มิถุนายน 2547 22:23 น.
เรไร
16 มิถุนายน 2547 02:52 น.
เรไร
ตะวันลาลับลงในดงไม้
เสียงเรไรจั๊กจั่นสั่นสะท้าน
มีเพียงเงาหลอนตัวเราเศร้าดวงมาลย์
เริ่มมานานความเหงาเพาะเกาะกินใจ
อยู่เดียวดายในคืนที่โดดเดี่ยว
กลางความเปลี่ยวเงียบงันในวันร้าง
มองหาใครทางไหนไม่เห็นทาง
ทนอยู่อย่างมืดมนช่างจนใจ
ใครคนนั้นที่ฉันนั้นฝันถึง
เป็นที่พึ่งยามกายได้หลับไหล
คนที่นำความฝันนั้นข้ามไป
สู่วันใหม่ฝันค้างคงจางลง
@@@@@@@@@@@
คืนนี้ ... คืนเหงา
@@@@@@@@@@@