30 มิถุนายน 2547 02:40 น.
เรไร
คนดูแลห่วงใย
จะผลักไสกันได้ลง
หรือเธอไม่มั่นคง
ไปลุ่มหลงที่ตรงไหน
หาใครได้เท่าฉัน
คืนหนาวนั้นห่มผ้าให้
ยามร้อนจะช่วยคลาย
พัดวีให้ได้เย็นใจ
ยามหิวจะหุงหา
ทั้งข้าวปลามาเตรียมไว้
จะงอนง้ออยู่ร่ำไป
เพื่อไม่ให้เธอขุ่นเคือง
ป่วยไข้จะใกล้ชิด
แนบสนิทคอยปลอบขวัญ
หายามาให้ทัน
เพียงเธอนั้นได้หายดี
กลับมาร่วมเคียงหมอน
อย่าให้นอนแค่ฝันถึง
แสนห่วงหวงห้วงคำนึง
ใจฉันจึงพร่ำวาจา
จะไม่มีใครอื่น
ขอเธอคืนกลับได้ไหม
สัญญาด้วยหัวใจ
ไม่รักใครนอกจากคุณ
@@@@@@@@@
จะขอยืนยัน...ในสัญญา
@@@@@@@@@@
30 มิถุนายน 2547 02:04 น.
เรไร
ร้อยคำพูด..ล้านคำ..นำมาล้อม
หัวใจพร้อม..น้อมรับ..กับรักหวาน
ทอความฝัน..ถักเป็นดวง..ห่วงเดียวกัน
ฉันก็พลัน..สรุปได้..ในรักเดียว
เหมือนคันเคียว..เกี่ยวรวง..ห่วงเสมอ
กับรักเธอ..ที่หมาย..ใจคงมั่น
ใครที่ไหน..จะพรากไป..ไม่มีวัน
คงรักนั้น..ยึดมั่น..ฉันกับเธอ
ร้อยหัวใจ..ล้านผู้ใด..หาใครเท่า
รักของเรา..เพียงหนึ่งเดียว..ที่เกี่ยวก้อย
ไม่ต้องหา..ก็หวัง..ดังใจคอย
เพียงหนึ่งถ้อย..หนึ่งคำ...ฉันรักเธอ
@@@@@@@@@@@@@@
เขาหาว่าผม.....อ่อนหวาน
@@@@@@@@@@@@@@
29 มิถุนายน 2547 16:57 น.
เรไร
เมนูใหม่...จั๊กจั่นทอด
หมูเนื้อไก่ทอดใหม่ใหม่กินกรอบกรอบ
เป็นของชอบกินมานานฉันชักเบื่อ
ทำของใหม่หาอะไรมาคั่วเกลือ
คงไม่เหลือจับมาโยนโดนน้ำมัน
เอ๊ะนั่นไงตรงต้นไม่ตัวไรนั่น
ตัวจั๊กจั่นลายดำน่าหม่ำเหลือ
ดีไม่น้อยได้หลายตัวคั่วกับเกลือ
เอาไปเผื้อเพื่อนพ้องต้องแบ่งกัน
เตรียมน้ำแข็งโซดามาให้พร้อม
ชวนเพื่อนล้วมตั้งวงตรงหน้าบ้าน
จักจั่นทอดกินกันให้สำราญ
สนุกสนานจั๊กจั่นกินมันดี
@@@@@@@@@@@@@@@@@
ใครไม่เคยลองสักตัว...อร่อยหวานมัน
อย่าลืมน้ำแดงใส่โซดาน่ะครับ
@@@@@@@@@@@@@@@@@
ล้อเล่นน่ะครับ อย่าคิดมาก แต่น่าอร่อยเหมือนกัน 555
29 มิถุนายน 2547 02:28 น.
เรไร
เสียงนกหวีดเรียกแถวดังแว่วมา
ใครชักช้าต้องโทษโกรธไม่ได้
ใครไม่ทันครูท่านไม่ให้ไป
รีบเร่งไวโดดมาอย่ารอรี
วันนี้ครบหนึ่งเดือนที่เหนื่อยยาก
ทนลำบากฝึกหนักตากแดดฝน
ต้องทนฟังเสียงตวาดกลัวลานลน
จะมีคนมาเยี่ยมเตรียมตัวคอย
ทั้งพ่อแม่ป้าลุงจูงกันมา
เตรียมข้าวปลาขนมนมมาพร้อม
ผลไม้หลากหลายในชะลอม
ชวนนั่งล้อมวงใหญ่ใต้ร่มเงา
เล่าเรื่องราวเหยื่อยยากลำบากเหลือ
เล่าไม่เบื่อเรื่องมีทั้งดีร้าย
เรื่องเหลือเชื่อลำบากกายนั้นมากมาย
แค่พอได้นั่งลงคงจะพอ
ฟังเรื่องเล่าหลายหลากจากลูกชาย
ทนให้ได้ไม่ตายดอกลูกเอ๋ย
พอผ่านมันบ่อยเข้าเราคุ้นเคย
ทำเฉยเฉย เราก็ผ่านมันได้เอง
เสียงนกหวีดดังปรี๊ดกรีดขึ้นร้อง
ก็คงต้องจากลากันเสียที
ขอพ่อแม่ไม่ต้องห่วงอยู่ตรงนี้
อยู่ที่นี่จะรับใช้ชาติไทยเรา
@@@@@@@@@@@@@@@
เมื่อวันอาทิตย์
@@@@@@@@@@@@@@@
29 มิถุนายน 2547 00:47 น.
เรไร
.......อยู่คนเดียวเปลี่ยวกายในยามดึก
มานั่งนึกรู้ตัวกลัวหวั่นไหว
ก็มืดแล้วยามนี้ไม่มีใคร
.......เสียงเรไรโหยหวนชวนน่ากลัว
.......มองออกไปที่หน้าต่างข้างข้างบ้าน
เห็นเงานั้นลางเลือนเหมือนเคลื่อนไหว
มองรอบรอบไม่เห็นมีใครใคร
.......นั่งอยู่ใยช่างน่ากลัวหัวใจวาย
.......กลัวจะมีใครใครมาเคียงข้าง
จะมานั่งคุยด้วยต้องป่วยแน่
ใครจะว่าอย่างไรฉันไม่แคร์
.......ถ้าใครแน่มาอยู่คงรู้เอง
.......เงียบวังเวงหวิวหวิวลมไหวไหว
เงียบเกินไปอยู่ไม่ไหวแล้วคืนนี้
กลัวจะมีใครมายามราตรี
.......เดี๋ยวคุณผีเธอมาเดี๋ยวบ้าตาย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
...คืนนี้...เด็กๆ (หมา) ข้างบ้านร่วมร้องเพลงประสานเสียง
..ใครจะเหงาก็เหงา...ใครจะเศร้าก็เศร้าน่ะ
...แต่ผมไปก่อนล่ะ...มันน่ากลัว
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
1086
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
