11 กรกฎาคม 2547 11:50 น.
เรไร
ส่งความรักภักดีที่มีให้
ฝากหัวใจทั้งดวงที่ห่วงหา
มอบคนดีที่ห่วงใยที่ไกลตา
เพียงแค่มาอยู่ใกล้ให้สุขใจ
แม้นานวันผ่านผันยังมั่นจิต
คงตราติดคิดถึงซึ้งไม่หาย
ด้วยคงมั่นสัญญาใจให้มิวาย
ด้วยใจกายมอบรักและภักดี
กับเธอนั้นคนดีที่ห่วงหวง
เป็นดั่งดวงหทัยที่ใจฝัน
ด้วยว่ารักสลักซึ้งตรึงชีวัน
จะสานฝันรักนั้นมั่นมิคลาย
แม้กาลหน้าจะเป็นไรยังไม่รู้
เพียงเราอยู่คู่กันในวันนี้
ก็แสนสุขสดใสในชีวี
ทำวันนี้ให้มีแต่แค่รักเรา
เพียงแค่เราเป็นเงาเฝ้าไม่ห่าง
อยู่ระหว่างใจต่อใจให้กันนี้
ขอให้ความรักเราเท่าที่มี
อยู่กับเธอและฉันนี้ตลอดไป
ด้วยหัวใจซื่อตรงและคงมั่น
มิมีวันเปลี่ยนผันหรือหวั่นไหว
ต่อให้เธออยู่ไกลและแสนไกล
สัญญาใจก็คงมั่นทั้งฉันเธอ
11 กรกฎาคม 2547 02:08 น.
เรไร
คือชาย ท่าทาง โง่โง่
แบกเป้ ใบโต เดินป่า
ข้ามเขา สู่พง พนา
เสาะหา หนทาง สุขใจ
เดินไป ข้ามเขา ลงห้วย
เก็บกล้วย หาตอ หน่อไม้
ไปถึง ไหนไหน สบาย
อยากไป ตามใจ ในตน
เดินทาง คือทาง ชีวิต
ตามจิต ของใจ ใช่สน
ไม่ติด เรื่องเก่า วกวน
ผ่านพ้น ก็ผ่าน หมุนเวียน
ไปไหน ด้วยใจ ปราถนา
ตามหา เรื่องราว ขีดเขียน
สั่งสม ประสบการณ์ บทเรียน
พากเพียร เรียนรู้ ชีวิต
ใจคิด คนเดียว หวาดหวั่น
คู่ฝัน ร่วมทาง ข้างจิต
ไม่มี ใครเลย สักนิด
เคียงคิด เป็นนาง ข้างกาย
คือชาย ท่าทาง โง่โง่
เซโซ แรมรอน อ่อนไหว
เร่ร่อน พักผ่อน ร่างกาย
พักใจ ในเต้นท์ เย็นดี
@@@@@@@@@@@@@@
เดินทางไป...เหนื่อยกาย ก็นอน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
11 กรกฎาคม 2547 00:37 น.
เรไร
อยากให้หนู...ทำอะไร...ให้สักหน่อย
มีของคอย...เป็นรางวัล...กำนัลให้
มีขนม...หวานมัน...ให้ทันใจ
เพียงตามใจ...ฉันจะให้...เป็นรางวัล
เล่นละคร น้ำเน่า ให้เด็กดู
เด็กมันรู้ ไก่มันอ่อน คิดสอนขัน
เด็กให้เล่น ให้ดูบ้าง กลับหนีพลัน
อ้างตัวนั้น เป็นครูใหญ่ ไม่เข้าที
ก็อย่างนี้..ที่เขาว่า..วิชาหลัก
ไม่รู้นัก..แน่แท้..แต่ทู่ซี้
คิดจะสอน..วิชาเสริม..เติมให้ดี
พลาดแล้วสิ..ดันล่ม..ถมตัวเอง
มาเอ่ยถึงสปิริตคิดบ้างไหม
บอกใครใครที่ตามใจว่ามีมัน
แต่ใครใครไม่ตามใจไม่มีวัน
มีสิ่งนั้นสปิริตที่จิตใจ
ใช้เล่ห์หลอก กลอกกลิ้ง อิงคอนเซ็ป
คอยจ้องเก็บ ข้อมูลใหม่ เอาไว้ฝอย
หลอกล่อเด็ก ว่าครูนี้ กวีดอย
ยกตัวลอย อิสระชน ด้นกวี
@@@@@@@@@@@@@@@@@
10 กรกฎาคม 2547 23:28 น.
เรไร
น้ำตาฟ้า..รินไหล..ดังสายฝน
น้ำตาคน..ร่วงหล่น..เพราะหม่นหมอง
น้ำตาฟ้า..ไหลริน..ดินเจิ่งนอง
น้ำตาของ..หัวใจ..ไหลจาบัลย์
ฟ้าแสนโศก..โลกแสนเศร้า..เป็นเงาฝน
ฟ้าเปรียบคน..ยามหมดหวัง..พังสิ้นฝัน
ฟ้าเปลี่ยนสี..เพราะเมฆ..วิเวกพลัน
ฟ้าดั่งฉัน..นั้นหมดค่า..ไม่หน้ามอง
น้ำตาฉัน..เสียใจ..เพราะใครจาก
น้ำตาพราก..ผืนฟ้า..คราหน้าฝน
น้ำตาชื้น..คืนกลับ..จับกมล
น้ำตาคน..ช้ำถึงฟ้า..ล้าหัวใจ
ฉันบอกฟ้า..ว่าน้ำตา..ข้าฯ เจ็บปวด
ฉันร้าวรวด..ดวงใจ..รู้ไหมฟ้า
ฉันระทม..ตรมไหม้..ในอุรา
ฉันวอนฟ้า..เป็นเพื่อนร้อง..ก้องหัวใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
.....น้ำตาฉัน.....น้ำตาฟ้า......หรือจะหลั่งรินมา......
ร่วมกัน...ร่ำไป
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
9 กรกฎาคม 2547 09:10 น.
เรไร
สิ่งที่ฉัน มอบให้ น้อยไปหรือ
แต่มันคือ ความรัก จากใจฉัน
ที่จะคอย เสนอ เธอทุกวัน
หรือว่ามัน น้อยไป ที่ให้เธอ
ที่เฝ้าเพ้อ รำพัน ฉันคอยห่วง
ดุจดังดวง แก้วตา ที่หาให้
หรือว่าเธอ คิดว่ามัน น้อยเกินไป
ด้วยหัวใจ ที่ให้ได้ กับเธอ
ที่เหลือไว้ ในใจ เผื่อไว้เจ็บ
ยามเธอเก็บ ใจปลง ยังคงเหลือ
คงไม่ให้ แจกไป อย่างเหลือเฝือ
คงไม่เผื่อ ใจไป ให้ใครอีก
ไม่แบ่งซีก แบ่งห้อง ต้องสงสัย
จะรักใคร อีกได้ ใจดวงนี้
จะมีเธอ เคียงข้าง น่ะคนดี
แล้วอย่างนี้ น้อยเกินไป ใช่ไหมเธอ
@@@@@@@@@@@@@@
อย่างนี้ น้อยเกินไปหรือ
เท่าไหร่ ถึงจะพอ...แค่ไหนถึงจะพอ
@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
1203
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
