14 ตุลาคม 2547 13:38 น.
เรไร
จะขอยก ธงแดง แจ้งให้รู้
แม่โฉมตรู หญิงไร้เงา เฝ้าครวญคร่ำ
ช่างอดสู ดูใจจริง ที่หญิงทำ
โอ้น้ำคำ กานดา น่าภิรมย์
ก็เข้าใจ ความจริง ที่หญิงคิด
คงพินิจ คอยคว้า หาสุขสม
ก็เข้าใจ ความภักดิ์ดี ที่นิยม
เก็บมาบ่ม น้ำคำ ย้ำวาจา
อย่าคิดมาก จากใจ บอกไปแล้ว
แม่น้องแก้ว มิ่งขวัญ กัลยา
แต่ยิ่งคิด พร่ำเพ้อ ละเมอหา
ทำละล้า ละลัง อย่างลังเล
ไม่ทันคิด หรือเปล่า หญิงไร้เงา
ทำเป็นเฝ้า ย้ำจำ ทำหันเห
หรือเพราะว่า เว้าวอน อ้อนรวนเร
ทำไขว้เขว หลงคารม ชมชอบชาย
ขอน้อมนอบ บอกว่า ข้ายอมแพ้
สุดแต่แม่ จะปราณี ยังไม่สาย
หากวันใด เปลี่ยวเปล่า เศร้าเดียวดาย
ยังมีชาย ที่เจ้าชู้ อยู่ที่เดิม
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ยอมครับ ยอมแพ้ ยอมแล้ว
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
13 ตุลาคม 2547 21:16 น.
เรไร
ด้วยพี่หญิง ของน้องน้อง จ้องจับผิด
เฝ้าครุ่นคิด ว่าเรไร ร้ายนักหนา
ว่าเจ้าชู้ หลายกมล คนนินทา
ปรารถนา มากคู่ เป็นชู้เชย
แค่เห็นหญิง ไร้เงา เศร้าดวงแด
ไร้คนแหย่ หยอกเย้า เจ้าทำเฉย
เก็บความเหงา ตรอมตรม ขมอกเอย
จึงเฉลย น้ำคำ พร่ำวาจา
ที่หาว่า ผมเจ้าชู้ ประตูดิน
คนได้ยิน ทั่วแดน ทั้งแผ่นฟ้า
อย่าคิดมาก ปวดหัวแน่ แม่กานดา
เพราะเขาว่า นารีเย้า เพราะเฝ้าชม
ชายเจ้าชู้ อย่างฉัน ที่ฝันถึง
เธอรำพึง ยิ้มเยาะ เพราะสุขสม
อย่าคิดมาก โบราณว่า เขานิยม
จึงมาชม ว่าเจ้าชู้ เหมือนรู้ใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@
ขออนุญาตเกทับหน่อยน่ะครับ
โบราณผู้หญิงนินทา เขาว่าเธอรัก 5555
@@@@@@@@@@@@@@@
13 ตุลาคม 2547 18:01 น.
เรไร
จะขอย้อน เวลา ห้าร้อยปี
ลุ่มอิระวดี รุ่งเรือง เมลืองสวรรค์
มีเมืองใหญ่ ใกล้คีรี ศรีประจันต์
จอมราชันย์ ครองบัลลังก์ มั่งคั่งมี
มหาดเล็ก คู่ใจ ไว้ปรึกษา
น้อยวาจา ที่เฉลย เอ่ยคำนี้
ดีพะย่ะค่ะ คำเดียวค้ำ นำวจี
ไม่เคยมี อื่นใด ในชีวี
พระพิรุณ กระหน่ำ ซ้ำหลายหน
ชลาชล หลากล้นมา พาราณสี
พระราชา ร้อนรุ่ม กลุ้มฤดี
ทำไงดี เจ้าเลขา จงว่าไป
อันน้ำหลาก ท่วมมา หาลดละ
ดีพะย่ะค่ะ เป็นแควคุ้ง ทั้งกรุงไกร
มีกุ้งหอย ปูปลา มัจฉาใหญ่
ให้ข้าไท มีอาหาร อันสมบรูณ์
เมื่อพิรุณ สิ้นฤทธิ์ บพิตรนึก
ทรงตรองตึก ใคร่ครวญ อย่าสิ้นสูญ
ตกตะกอน ทั้งพารา อย่าอาดรู
บริบรูณ์ ปฐพี ดีนักแล
เกิดกบฏ ทรราช บังอาจคิด
ทุจริต จิตชั่ว น่ากลัวแท้
เห็นครานี้ วิบัติลง คงจะแย่
ปรึกษาแต่ มหาดเล็ก เจ้าบอกมา
ดีพะย่ะค่ะ ได้เรียนรู้ ดูสักหน
จิตใจคน ใครจริงจัง ชังน้ำหน้า
ก่อกบฏ ทรยศ คิดคดมา
ได้รู้หน้า คนรักชัง ทั้งแผ่นดิน
แล้ววันหนึ่ง พระราชา จะล่าสัตว์
องค์กษัตริย์ ประพาสป่า พนาสิณ
ฝูงสัตว์ป่า พากัน ออกหากิน
บนเนินดิน ทั่วไป ในไพรสัณฑ์
องค์ราชา คว้าเกาทัณฑ์ หวังหั่นชีพ
ด้วยเร่งรีบ เล็งศรหา สัตว์ป่าพลัน
พระกรถูก ศรบาด ขาดสะบั้น
โลหิตนั้น เอ่อนอง ทั่วท้องไพร
มหาดเล็ก เอื้อนเอ่ย ไม่เคยล่ะ
ดีพะย่ะค่ะ ถูกคมศร พระกรหาย
พระราชา ทรงพิโรธ โทษถึงตาย
จงเอาหวาย โบยหลัง แล้วขังจำ
ทั้งชีวิต ผูกพรวน ด้วยตรวนโซ่
ช่างยโส โอหัง ยังมาย้ำ
ถูกขังลืม ต้องก้มหน้า มารับกรรม
ด้วยบุญนำ จึงไม่ตาย วายชีวา
จนหลายปี ตรอมตรมใจ อยู่ในคุก
นั่งจุมปุ๊ก จับเจ่า เศร้าจริงหนอ
หมดแรงหวัง กำลังใจ ให้แท้ท้อ
เพียงแค่รอ อิสระภาพ ตราบสิ้นใจ
ถึงวันหนึ่ง ราชันย์ เสด็จเดิน
ทรงดำเนิน นิวัตน์ ล่าเลียงผา
ออกดั้นด้น ค้นไป ในพนา
พบคนป่า เป็นนักฆ่า ล่ากินคน
เที่ยวจับเอา บ่าวไพร่ ไปเป็นเหยื่อ
เอามีดเถือ หนังหนา ตาถลน
ให้ถ้วนทั่วหญิงชาย ต้องวายชนม์
คนกินคน โอ้มนุษย์ สุดบรรยาย
ก็ยังมี มนุษย์ บุรุษหนึ่ง
ผู้เป็นถึง เชื้อพระวงศ์ องค์สุดท้าย
แต่มีมือ ข้างเดียว น่าเสียดาย
ฆ่าให้ตาย เอามากิน สิ้นชื่อเรา
จึงปล่อยไป ไม่สน ค้นหาใหม่
พระราชา รอดตาย เสียดายเจ้า
มหาดเล็ก ถูกขัง คำสั่งเรา
ทรงโศกเศร้า สิ้นโกรธ ลดโทษทัณฑ์
ดีพะย่ะค่ะ คำนี้ ให้คิดถึง
เจ้าของจึง รอดความทุกข์ ในคุกนั้น
ด้วยวาจา เอ่ยคำ พร่ำจำนรร
พาชีวัน รอดกรง จงใคร่ครวญ
12 ตุลาคม 2547 23:52 น.
เรไร
โดนข้อหา ร้ายแรง แต่งแต้มสี
จากสตรี ที่ผม ภิรมย์หา
หญิงไร้เงา ใส่ร้าย ป้ายสีมา
เขาหาว่า ผมเจ้าชู้ ดูหลายใจ
เธอยัดเยียด ข้อหา ว่ามากรัก
คนอกหัก แค่รักษา เยียวยาให้
แค่ดูแล ใครเศร้า เฝ้าห่วงใย
ปรารถนาให้ ปลอบใจ ในรักโรย
เพียงเท่านี้ จริงจริง แม่หญิงเจ้า
แม้แต่เงา ยังห่วงหา คราที่โหย
ก็แค่นี้ หามีรัก จักใช้โปรย
มันร่วงโรย ตามกาล ที่ผ่านมา
ข้อกล่าวหา ร้ายแรง แจ้งให้ผม
แม้สุขสม เธอเพลิน เชิญเถิดหนา
คงยินดี น้อมลำนำ คำกานดา
ถึงแม้ว่า ถูกป้ายสี พี่ก็ยอม
@@@@@@@@@@@@@@@@
ผมถูกใส่ร้าย ผมถูกใส่ร้าย ใครช่วยที
@@@@@@@@@@@@@@@@
12 ตุลาคม 2547 23:12 น.
เรไร
ข้าสาบาน ต่อหน้า พระอัคคี
ดวงฤดี ไม่ขอมอบ ตอบผู้ใด
ให้มันตก ร้าวลึก ผลึกใน
เก็บมันไว้ ก้าวอดวาย มลายลง
เผยความใน บอกไป ให้ได้รู้
แม่โฉมตรู น้อมนำ คำมั่นคง
ใจสองเรา เคียงข้าง อย่างทรนง
จะยืนยง ตรงเรา เท่านั้นพอ
มีความลับ สิ่งใด ใจเปิดเผย
ด้วยมิเคย ปิดบัง หวังอยากขอ
รู้หทัย ใฝ่เฝ้า เพน้าพนอ
แค่อยากรอ เธอเฉลย เอ่ยวจี
แต่ที่หวัง วอดวาย มลายสิ้น
โถยุพิน บ่ายเบี่ยง เลี่ยงบาลี
ช่างมาทำ ช้ำทรวง ดวงฤดี
ใจข้านี้ แหลกสลาย มลายลง
@@@@@@@@@@@@@@@@
โง่เอง ที่ไปเผย เฉลยความใน
@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
1112
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
