15 มกราคม 2548 21:18 น.
เรไร
สวัสดี คุณขา เข้ามาทัก
อยากรู้จัก ตัวตน คนอย่างฉัน
ก็เฝ้ามอง ชะเง้อ เพ้อทุก
เจอะเจอกัน ได้เห็น จะเป็นไร
ช่างน่าแปลก ประหลาด นึกหวาดหวั่น
จะมากัน ไม้ไหน ให้สงสัย
เป็นแม่หญิง หรือเล่า เจ้าว่าไง
อย่าลูกไม้ กันเลย เฉลยมา
มาคะคะ ขาขา น่าเวียนหัว
แสดงตัว น่าขำ ทำจ๊ะจ๋า
รู้ว่าฉัน โง่เขลา เมาสุรา
นึกหรือว่า จะแยกออก ใครหลอกลวง
หากเป็นชาย ชาตรี ดีไม่น้อย
มีเพื่อนคอย ดื่มกัน ฉันไม่หวง
หรือจะไป ทำเจ้าชู้ หาคู่ควง
ไม่ต้องห่วง มิแก่งแย่ง แข่งกับเกลอ
ชายหรือหญิง บอกกัน ให้รู้บ้าง
อย่าอำพราง แกล้งกัน ให้ฉันเก้อ
เดี๋ยวหลงไป ตกหลุม ซุ่มรักเธอ
ตั้งใจเผลอ เป็นยอดชาย ได้อายคน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
บอกสักคำอย่าใจร้าย อย่าให้เป็นยอดชายเลย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
14 มกราคม 2548 21:33 น.
เรไร
เบื่อเหลือหลายชีวิต
ยิ่งครุ่นคิดจิตขมขื่น
เก็บความช้ำกล้ำกลืน
โศกสะอื้นหัวใจ
เบื่อเหลือหลายห่วงหวง
มาจวบจ้วงให้หวั่นไหว
นึกว่าจะมีใคร
เป็นฝันใฝ่ให้สักคน
ชีวิตยิ่งคิดยิ่งเศร้า.แหนงหน่าย
ไหวหวั่นให้เดียวดายแน่แท้
ในดวงจิตมั่นหมาย...กายมุ่ง
หากเพียงต้องพ่ายแพ้อีกครั้ง ยังยอม
เบื่อเหลือหลายโลกนี้
จนชีวีกายผ่ายผอม
ดวงหทัยตรมตรอม
ยังไม่พร้อมยอมจากลา
เบื่อเหลือหลายใจหนาว
เมื่อถึงคราวเศร้าเหว่ว้า
ไม่อยากกลั้นน้ำตา
รินรดมาด้วยอาลัย
แค่อยากให้รับรู้.ว่าฉัน โหยหา
ถ้าหากไม่รักกัน.สักครั้ง
คงยากที่ผ่านวันทุกข์ยาก
ถึงได้ฉุดเหนี่ยวรั้ง.ไม่ให้ จากลา
เบื่อเหลือหลายความฝัน
รอหมดวันที่กายล้า
เมื่อถึงวันเวลา
คงได้พาพบนิพพาน
14 มกราคม 2548 01:45 น.
เรไร
มือเอ๋ยมือเก่า
เสียแต่เรา ซดเหล้า เมาไปหน่อย
สติลาง ความคิด จิตเลื่อนลอย
แค่จะถอย ยังยึกยัก ชักรำคาญ
พอเดินหน้า งัวเงีย ใส่เกียร์หนึ่ง
ห้อตะบึง ปานเหาะได้ ไปถึงด่าน
เห็นตำรวจ เป็นเทือก ตาเหลือกตาลาน
คุณจ่าท่าน ขอไป ใบขับขี่
ก็มองหน้า งุนงง แสนสงสัย
ว่าทำไม รูปถ่าย ไหงอย่างนี้
มือเท้าคาง ข้างขวา ว่าไม่ดี
ถามทันที ดิ่มสุรา มาหรือไง
ผมก็ว่า จ่าบ้า ไปหรือเปล่า
คนดื่มเหล้า เมาหลับ ขับไงไหว
ไม่เชื่อตรวจ ดูก็ได้ ไม่ว่าไร
เมาหรือไม่ เครื่องบอก ไม่หลอกกัน
ท่านก็รีบ เก็บไป ใบขับขี่
ไว้พรุ่งนี้ ค่อยมาหา จ่าคนนั้น
ตอนสายสาย ไปสอนอ(สน.) รอกลางวัน
แล้วไล่ฉัน ซมซาน จากด่านไป
ก็มึนตึ๊บ รีบขับ กลับถึงบ้าน
ปวดกบาล เห็นโซฟา กะอาศัย
ล้วงกระเป๋า รีบหา ยาทัมใจ
มันหายไป อยู่ที่จ่า น่าเศร้าเอย
@@@@@@@@@@@@@@@
.... จ่าน่ะจ่า .. ไม่น่าเอายาผมไป
@@@@@@@@@@@@@@@
13 มกราคม 2548 14:35 น.
เรไร
น้ำตาลก้นแก้ว
เหือดหายหมดแล้ว....ทิ้งคราบฉาบไว้
ใครเขาได้ชิม...........ลิ้นลิ้มฉ่ำใน
ซาบซ่านหวิวไหว......คว้าไขว่แย่งกัน
เขาชิมแล้วทิ้ง
มิหมายแอบอิง.....ความจริงสิ่งนั้น
โรยราเลยล่วง......ไม่ห่วงสัมพันธ์
อนาถหวาดหวั่น....ถึงฉันเท่าใด
อย่าร้องไห้เลย
ใครเขาชิดเชย.............หมางเมินแล้วไซร้
เหลือไว้เพียงคราบ.......พังพาบหัวใจ
หวนเหหาใคร...............ไม่มีสักคน
รองรับรสหวาน
ที่เหลือใครทาน......ผ่านมาหมองหม่น
ลืมไปให้สิ้น..........ชีวินทุกข์ทน
กลับมาสักหน.......คนจนเฝ้ารอ
ถึงจะนานแสนนาน รอรับรสหวานน้ำตาลก้นแก้ว
13 มกราคม 2548 00:09 น.
เรไร
......พรหมวินาศ 4
......หลงอำนาจ
......ฉ้อราษฎร์บังหลวง
......หลอกลวงลูกน้อง
.......ยกย่องคนเลว
พรหมวิหาร ทั้งสี่ ที่พูดพร่ำ
ไม่เคยทำ ลืมไป ในวันนี้
พรหมวินาศ แล้วกัน จำให้ดี
ที่ท่านนี่ ย้ำจำ ทำเรื่อยมา
หลงอำนาจ บารมี ที่เขาให้
ลุแก่ใจ ลืมชาติ ปรารถนา
เหมือนดั่ง ลิงได้แก้ว แวววับตา
ก็มีค่า แค่หิน ดินก้อนเดียว
แล้วฉ้อราษฎร์ ทุกครั้ง เบียดบังหลวง
เป็นพื้นดวง กายติด ไม่คิดเหลียว
มันกอบโกย ไม่อาย บ้างเลยเชียว
ชอบเก็บเกี่ยว พืชผล บนหลังคน
แกล้งหลอกใช้ ลูกน้อง มองไม่เห็น
ความดีเด่น เคยไหม ให้สักหน
เหยียบบ่าสู่ คนขึ้นไป ไม่กังวล
ข้าไม่สน ชอบคบ ประจบสอพลอ
ชอบยกย่อง คนเลว ที่เหมือนตัว
นิสัยชั่ว คิดคด รันทดหนอ
คนเลวชอบ มัวเมา พะเน้าพะนอ
ครบสี่ข้อ พรหมวินาศ อนาถจริง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
........เขียนให้กับท่านที่คิดจะเป็นผู้นำ คิดแต่ทำความเลว.......
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
1724
