12 เมษายน 2549 00:18 น.
เรไร
เผลอเหม่อมองเมฆขาวบนราวฟ้า
สายลมพาลอยเลื่อนดูเคลื่อนไหว
เป็นรูปทรงรูปร่างกลางฟ้าไกล
สุดแต่ใจวาดถวิลจินตนา
ดังคนบ้าอารมณ์นิยมชอบ
จักประกอบหมู่เมฆเสกสรรหา
เป็นสถานพักพิงอิงอุรา
ปรารถนาก่อฝันชั้นวิมาน
ด้วยดวงจิตมั่นคงบรรจงสร้าง
หยิบมาวางหวังวาดนิวาสถาน
คว้าก้อนนี้มาเรียงเคียงขื่อคาน
ที่ลอยผ่านก้อนนั้นปั้นเป็นคน
แล้วค่อยมอบความรักสลักจิต
เป็นคู่คิดเพื่อนแท้แม้ขัดสน
พร้อมจับมือก้าวข้ามความทุกข์ทน
เพื่อผ่านพ้นเรื่องร้ายไปด้วยกัน
แค่พริบตาวิมานน้อยก็ลอยหาย
เพียงเพราะสายลมพัดสะบัดฝัน
กระจัดกระจายหายวับโดยฉับพลัน
ยังมิทันตั้งตัวเตรียมหัวใจ
ที่จะพร้อมรับหวังพังพินาศ
น่าอนาถหลงละเมอทำเผลอไผล
จินตนาการแสนประเสริฐเลิศวิไล
ต้องทำใจที่ฝันมันไม่จริง
5 เมษายน 2549 22:30 น.
เรไร
หากว่าพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
ลืมวันเก่าเก่าของเราไหม
หรือคงมิเหลือแม้เยื่อใย
ปล่อยไปเลยลับกับเวลา
หากว่าพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
สัมพันธ์แน่นทรวงคอยห่วงหา
เหลือแค่รอยช้ำกับน้ำตา
หรือว่าหัวใจไม่เคยมี
หากว่าพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
เพลงนั้นเพลงเก่าเฝ้าดีดสี
ยามเราเรียบเรียงเสียงดนตรี
พอมีเหลือไหมหรือไม่เลย
หากว่าพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
หวาดหวั่นบ้างไหมใจเจ้าเอ๋ย
หรือแค่คนหนึ่งซึ่งคุ้นเคย
ผ่านเลยเพราะใจไม่ต้องการ
หากว่าพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
บทประพันธ์ถ้อยวจีกวีหวาน
ต่อคำต่อใจในวันวาน
ซึ้งซ่านบ้างไหมหัวใจนาง
หากว่าพรุ่งนี้ไม่มีฉัน
ยามตะวันเบิกฟ้าอุษาสาง
ความจำเธอเหมือนจะเลือนลาง
ฟ้าสว่างพรุ่งนี้ไม่มีเรา
2 เมษายน 2549 23:04 น.
เรไร
ยามอรุณรุ่งแล้ว.............เรืองรอง
แสงตะวันสีทอง..............ส่องหล้า
ความมืดมิดหม่นหมอง....สิ้นสุด
กระจ่างอร่ามฟ้า..............ทั่วทั้ง พสุธา
มวลบุบผาผลิแย้ม...........รับตะวัน
หลายหลากต่างสีสัน.........พรั่งพร้อม
ธรรมชาติพฤกษ์พันธุ์......ชวนชื่น
ภุมรารายล้อม.................ลูปไล้ เชยชม
รื่นรมย์หลงพร่ำเพ้อ........เผลอไผล
เสน่ห์ของมาลัย...............เพริศแพร้ว
อยากชมชิดสนิทใน........ดวงจิต
ครุ่นคิดคร่ำครวญแล้ว....ยากแท้ แม้ฝัน
เพียงขอมองแค่นั้น.........สุขสม
มิอาจจักดอมดม..............เด็ดได้
สองตาที่ชื่นชม................เพียงพิศ
รู้ฤทธิ์ดวงดอกไม้............กัดผึ้ง กินแมลง
28 มีนาคม 2549 01:43 น.
เรไร
มองดูให้ดีสิที่รัก
รู้จักโลกนี้ดีแล้วหรือ
ประเมินปัจจุบันนั้นก็คือ
ยึดถือสิ่งไหนในความจริง
เห็นไหมผู้คนบนโลกนี้
ต่างมีมากมายทั้งชายหญิง
ต่างทุ่มเทแรงเพื่อแย่งชิง
หาสิ่งสนองเหตุกิเลสตน
มองความลำบากสุดยากแค้น
ทั่วแผ่นดินสยามยามขัดสน
เห็นไหมคนอื่นยังฝืนทน
ดิ้นรนเหนื่อยยากมีมากมาย
อย่าให้ความเศร้าเป็นเงาติด
ชีวิตสิ้นสมอารมณ์หมาย
อย่าเสียน้ำตาลงพร่างพราย
ฟูมฟายเสียใจไปอีกเลย
หยุดความรู้สึกสะอึกสะอื้น
กล้ำกลืนไม่นานคงผ่านเฉย
ความฝันอบอุ่นที่คุ้นเคย
ชื่นเชยชมชิดสนิทใจ
มีเราเคียงข้างเพื่อสร้างฝัน
สร้างวันอนาคตที่สดใส
หนทางที่ก้าวแม้ยาวไกล
เพียงจับมือไว้ไปด้วยกัน
23 มีนาคม 2549 20:33 น.
เรไร
รักคือสิ่งงดงามตามความคิด
อยู่ในจิตละเมอด้วยเพ้อฝัน
คือเรื่องราวเล่าขานมานานวัน
จากอดีตปัจจุบันวันเวลา
รักคือความสดชื่นรื่นเริงหลง
แม้ใครคงได้ครองต้องโหยหา
รักบางรักแสนสวยด้วยศรัทธา
รักบางรักเหว่ว้าน้ำตาริน
รักคือสิ่งเปลี่ยนแปลงแสดงบท
เศร้าสลดโศกใจใคร่ถวิล
ให้ทุกข์ตรมขมขื่นยากกลืนกิน
จนสูญสิ้นความมั่นใจในตัวตน
รักสร้างฉากบังหน้ากล้าแอบอ้าง
ซ่อนอำพรางลวงใจให้สับสน
ทำเสน่ห์แสร้งเสหลากเล่ห์กล
ต้องฉ้อฉลค้นหามาครอบครอง
รักก็คือความจริงทุกสิ่งทุกอย่าง
เป็นฝันค้างกลางกมลที่หม่นหมอง
คือฝันดีชื่นชมหากสมปอง
อยากคิดครองรู้จักรักหรือยัง