13 มกราคม 2550 18:43 น.
เรไร
ขอกล่าวถึงเรื่องกลุ้มของหนุ่มหล่อ
นั่งหน้างอใครไม่รู้ดูเผินเผิน
เพราะเจ็บไข้ทรมานนานเหลือเกิน
ใครก็เมินเศร้าโศกเป็นโรคร้าย
ออกอาการน่าเศร้านกเขาป่วย
ใครจะช่วยคลายโศกให้ใรคหาย
หวังพึ่งหมอรักษาไข้ไม่สบาย
แต่ก็อายคนเขาเฝ้านินทา
ต้องทำใจให้สงบไปพบหมอ
คนเข้าแถวยืนรอขอรักษา
พอวิเคราะห์หารือมันดื้อยา
จำต้องผ่าชี้ชัดต้องตัดทิ้ง
หมอฝรั่งเชี่ยวชาญอาการโรค
คุณไร้โชคอดสูเพราะผู้หญิง
หนุ่มคนนั้นนั่งเซื่องฟังเรื่องจริง
แล้วลุกวิ่งลับหายไปทันที
เปลี่ยนไปหาหมอจีนเรียกซินแส
คงดูแลแม้หวังยังริบหรี่
หมอก็ตรวจอาการกันอย่างดี
บอกไม่มียาสกัดตัดอย่างเดียว
ต้องแสนเศร้าอนาคตหมดความหวัง
หมอฝรั่งซินแสมิแลเหลียว
จ้องจะตัดไม่เห็นใจกันเลยเชียว
เดินหน้าเหี่ยวไปรอหมอคนไทย
หมอคนนี้เขาลือถึงชื่อเสียง
มิเคยเกี่ยงโรคร้ายคลายสงสัย
พอวิเคราะห์ตั้งสติมิเป็นไร
ปล่อยเอาไว้ไม่กี่วันมันหลุดเอง
10 มกราคม 2550 19:58 น.
เรไร
ผมมีเพื่อนสับสนอยู่คนหนึ่ง
ไร้ที่พึ่งร้อนรุ่มกลุ้มปัญหา
เพราะเงียบเหงาร้าวรานคนบ้านนา
ไร้คนมาแลเหลียวจะเกี่ยวดอง
ยิ่งอยู่นานทุกข์ทนจนหัวเสีย
อยากมีเมียคอยเฝ้าเป็นเจ้าของ
จะถนอมเชิดชูเป็นคู่ครอง
แต่ก็ต้องหมองหม่นไร้คนเคียง
เป็นก็แค่ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก
สอนแต่เด็กเรียนหนังสือไร้ชื่อเสียง
ไม่มีใครใฝ่ปองหรือมองเมียง
อยู่กับเถียงกับทุ่งนาเวลาเย็น
มีบ้างไหมหญิงสาวชาวเมืองหลวง
ไม่หลอกลวงดวงแดจะแลเห็น
ร่วมฝ่าฟันความลำบากยากลำเค็ญ
มาคอยเป็นลมหายใจให้แก่กัน
ครูจะพาไปวัดกราบหลวงพ่อ
เพื่อไปขอฤกษ์งามยามสู่ขวัญ
ผูกข้อไม้ข้อมือสื่อสัมพันธ์
คือตัวแทนคำมั่นสัญญาใจ
มาสู่ยังเถียงนาหลังคาจาก
ของคนยากคือที่กินถิ่นอาศัย
มีเพลงกล่อมก็เพียงเสียงเรไร..(ไม่แอบดูแน่นอน)
ที่ร่ำร้องก้องไพรในค่ำคืน
หากว่ามีดวงจิตคิดสงสาร
เพื่อเป็นทานคลายระทมตรมสุดฝืน
ช่วยบรรเทาเจ็บช้ำสุดกล้ำกลืน
เพียงหยิบยื่นหัวใจให้แก่กัน
กกกะโดนโพนสะเดาเคยเศร้าหงอย
ครูใหญ่คอยพร่ำเพ้อละเมอฝัน
เถียงนาร้างกลางแจ้งแสงตาวัน
รอรำพันบอกรักใครสักคน
5 มกราคม 2550 14:45 น.
เรไร
ประกาศอีกครั้งสุดท้าย
จากใจผู้ชายคนนี้
ถึงคุณสุภาพสตรี
อย่าหนีอย่าโกรธโปรดฟัง
เถอะน่ะฉันมาขอร้อง
โปรดตรองคิดอีกสักครั้ง
ถึงแม้เธอจะเกลียดชัง
แค่หวังขอความเข้าใจ
ขออย่าสร้างเรื่องเคืองขุ่น
ว้าวุ่นปวดขมับมิไหว
หึงหวงยุ่งยากมากไป
ระวังไว้จะเช็ดน้ำตา
หากฉันรำคาญมากนัก
แปรพักตร์เปลี่ยนแปลงปรารถนา
เบื่อสตรีร้อยเล่ห์มารยา
เข้าป่าไม้เปลี่ยวเดียวกัน
30 ธันวาคม 2549 01:12 น.
เรไร
บอกหัวใจย่อยยับให้รับรู้
ให้ทนอยู่อีกนิดอย่าคิดมาก
คงไม่นานก้าวข้ามความลำบาก
คงไม่มากกว่านี้ที่จะคอย
เพราะปีแห่งโชคร้ายใกล้จะหมด
หากรันทดนักก็อย่าท้อถอย
กลั้นเอาไว้เพราะถ้าน้ำตาปรอย
ทนอีกหน่อยไม่นานก็ผ่านปี
มีเรื่องราวสับสนจนหัวหมุน
เพราะขายหุ้นบ่ายเบี่ยงเลี่ยงภาษี
ทั้งยักย้ายถ่ายเทต่อนอมินี
ท่านเศรษฐีทำเฉเล่นเล่ห์กล
เพราะยกอำนาจอธิปไตยให้บริหาร
รัฐบาลท่านก็ทำฉ้อฉล
ซีทีเอ็กซ์สนามบินงาบสินบน
เหมือนโจรปล้นชาวประชาช่างน่าอาย
จะแปรรูปรัฐวิสหากิจ
เลยคบคิดระยำนำไปขาย
การไฟฟ้าทำแสปอย่างแยบคาย
ผลสุดท้ายถูกคว่ำน่าขำจริง
ทั้งโยกย้ายทำเป็นเล่นพวกพ้อง
กล้าผยองทำเผยอด้วยเย่อหยิ่ง
แม้มีใครตามห่วงคอยท้วงติง
เหมือนผีสิงทะนงตัวไม่กลัวใคร
เสียงประกาศโปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง
บัดนี้ถึงกาลย่ำแย่ต้องแก้ไข
จึงมายึดอำนาจอธิปไตย
เพื่อวันใหม่อนาคตคงงดงาม
หากลองดูเศรษฐีมีหมื่นล้าน
ต้องซมซานพลัดเพรากจากสยาม
จนผู้คนครหาว่าต่ำทราม
คอยประณามเหยามเหยียดด้วยเกลียดชัง
อีกไม่นานดิถีขึ้นปีใหม่
เราคนไทยคราวนี้คงมีหวัง
พ้นจากทุกข์บนซากปรักที่หักพัง
เพียงเราตั้งใจทำแต่ความดี
ขออวยพรให้พบประสบโชค
เรื่องทุกข์โศกโรคภัยจงหน่ายหนี
สุขสำราญเริงรื่นชื่นชีวี
ในวาระดิถีปีใหม่เทอญ
26 ธันวาคม 2549 20:48 น.
เรไร
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
ใช้เวลาช่วงที่ยังมีเหลือ
กับเรื่องราวร้อนรุ่มจนคลุมเครือ
ใช้มันเพื่อจิตสงบคิดทบทวน
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
ให้นิทราคอยฟื้นให้คืนทวน
ความหลังเก่าในฝันที่รัญจวน
เคยหอมหวนแช่มชื่นรื่นฤดี
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
กล่าวคำลาก่อนใครจะหน่ายหนี
ก่อนหัวใจแหลกลงเป็นผงธุลี
ขอสุขีฝันอยู่เพียงผู้เดียว
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
ปล่อยน้ำตาเพื่อรักสักประเดี๋ยว
ก่อนตะวันพาลมดุจคมเคียว
มาตามเกี่ยวใจท้อทรมาน
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
ก่อนชีวาแสนเศร้าถูกเผาผลาญ
ด้วยเพลิงรักร้อนระทมตรมร้าวราน
มิอาจผ่านความช้ำจากสุดกล้ำกลืน
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
ปล่อยวิญญาณ์ล่องลอยไม่คอยฝืน
ไปตามลบย่อยยับให้กลับคืน
เป็นหวานชื่นรื่นภิรมย์สมฤทัย
ขอมีแค่คืนนี้คงดีกว่า
อยากนิทราหลับลงอสงไขย
มิต้องทนร้าวรอนรุ่มร้อนใจ
ขอหลับใหลชั่วชีวิตนิจนิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเรไร
หน้าส่วนตัว
1187
