เรื่องสั้น นิยาย

ว้าว!!บังเอิญรัก&โลกมันกลม

ฉันมองนาฬิกาคู่ชีพ วันนี้รู้สึกมันเดินเร็วผิดปกตินะ อะไรจะเที่ยงครึ่งแล้วหรือ พี่ต้นคงจะมาทันไม่เคยพลาดอยู่แล้วนี่ ฉันยิ้มให้กับตัวเองเพื่อเป็นกำลังใจ นี่เราจะเดินไปเดินมาทำไม รู้สึกเมื่อยแหะ พร้อมสอดส่ายตามองหา ที่นั่งที่ใกล้ที่สุดกับรถปรับอากาศ VIP 24 ที่นั่ง  กรุงเทพฯ-เชียงใหม่

	อ๊ะ!! นั่นไง ฉันเดินไปทรุดนั่งข้างๆ ชายคนหนึ่งข้างๆ เขา มีกระเป๋าเป้สีดำ คงจะอายุเป็นรุ่นพี่ฉันแน่ๆ ฉันละความสนใจจากชายคนนี้ เริ่มสังเกตุเห็น ผู้คนที่ใช้ชีวิตกับการเดินทางของสถานีขนส่ง เดินกันขวักไขว่ บางนั่งรอ ส่งภาษาพื้นบ้านปนภาษาภาคกลาง และ ของสัมภาระหลากหลายรูปแบบ บ้างใส่กล่องกระดาษ ใส่ถุงปุ๋ย ใส่กะสอบ และแฟช				
 904    0    0