เรื่องสั้น นิยาย

สะท้อน...ทางแววตา

กลั่นแก้ว

นนทภูมิ....บ้านเด็กกำพร้าที่พิการซ้ำซ้อน..
ไม่สามารถถ่ายภาพได้..เจ้าหน้าที่ไม่ยอมให้ถ่ายภาพ
แต่ได้เก็บรวบรวมเรื่องราวไว้ในความทรงจำ...อย่างละเอียด
เพื่อมาถ่ายทอดให้เพื่อนๆ ได้รับรู้..ความรู้สึกสุขใจ..สบายใจ

แววตาของเด็กที่ว่าพิการทางสมอง..แต่เรากับมองว่าเขาสื่อสารกับเราได้..เราเห็นรอยยิ้มของเด็กๆ  เราเห็นบางคนน้ำตาไหล....แต่เขาเหล่านั้นพูดไม่ได้...เขาไม่สามารถสื่อสารออกมาเป็นคำพูดได้..บางคนแม้กระทั่งร่างกายของเขาก็ไม่สามารถจะบังคับตัวเองได้

เราไปถึงค่อนข้างสาย..เพราะเป็นครั้งแรกที่เราไปเกือบเที่ยงแล้ว
เด็กๆทานอาหารกลางวัน สิบเอ็ดโมง บางคนที่สามารถจะช่วยเหลือตัวเองได้ก็มาทานอาหารที่โร				
 1867    0    0