"ว่าไง รอนานมั้ยเด็กดื้อ" เสียงทุ้ม นุ่ม แว่วหวานมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ฉันมองหน้าเขา พร้อมกับรับรอยยิ้มนั้น ภายในใจก็รู้สึกหวาดหวั่น ๆ
"พอดีพี่ต้อง เซ็นเอกสารหลายอย่างเลยออกมาช้า" เขารีบอธิบายสาเหตุที่ทำให้
ฉันรอนาน แต่ฉันกลับคิดว่า ไม่นาน ไม่พอด้วยซ้ำที่จะคิดและตัดสินใจ...
"หิวมั้ย นี่ก็ หกโมงเย็นแล้วนะ" เขามองหน้า และรอคำตอบ
"พี่ภัทรคะ..." เสียงฉันสั่น และแหบที่เป็งออกมาขณะนั้น
"ฮือ...ว่าไงจ๊ะ" เขายังมีปฏิกิริยาอย่างเดิมในความเป็นเขา
"เรื่องที่พี่ภัทร ถามกวางวันก่อนน่ะคะ" ฉันพูด แต่ฉันไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา
"ถามตัวเองแล้ว...แล้วมีคำตอบแล้วเหรอ?" เสียงของเขายังเรียบอย
23
0
0
หน้าส่วนตัว
