วันที่มันเคว้งคว้างอย่างวันนี้แหละ......ผู้ให้.....
ผู้ให้.....คนที่ให้ทุกคนทุกอย่างอย่างฉันนี่นะ.....
....................ยังสลายไปไม่ไม่หมดเลย.....
........ในโลกนี้จะมีใครบ้างไหมหนอ.....ที่จะเข้าใจฉัน
.........เข้าใจสิ่งที่ฉันเป็น สิ่งที่ฉันรู้สึก เข้าใจสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่
............การต่อสู้กับตัวเอง กับมโนธรรม........กับกฏเกณฑ์ทุกอย่างของสังคม......ที่จะสมเพช.......เย้ยหยัน......
จะมีเหรอ ....ที่จะมีใครปรบมือให้...ถ้าจะทำ........ไม่มีหรอก..ใครที่ไหนจะปรบมือให้กับการกระทำนอกกรอบอย่างนั้นล่ะ
.....แล้วที่ไหนเมื่อไหร่ ความฝันมันจะเดินมาพบความจริงได้เล่า ?
......
7
0
0
หน้าส่วนตัว
