...ความรู้สึกลึก ๆ ของเขาค่อย ๆ พรั่งพรูออกมา ...ฉันมองเขา คนที่ฉันรู้สึกคิดถึง รู้สึกโหยหา ...และทั้งที่อยู่ใกล้ชิดขนาดนี้ ก็ยังคงรู้สึกอยู่มีอะไรขวางกั้น ...ฉันยังคงนึกไม่ออกอยู่ดี ได้แต่ฟังเขาเล่าไปเงียบ ๆ ...เหมือนฉันหากุญแจไขลิ้นชักของความทรงจำไม่เจอ ...แต่น้ำตาของฉันก็เอ่อล้น ฉันรู้สึกสะเทือนใจกับเรื่องเล่าของเขา ...ฉันอยากบอกเขาว่า ถ้าฉันเป็นเธอคนนั้น ฉันคงไม่มีโทษใด ๆ ให้แก่คนที่ฉันรัก ...ทุกอย่างเป็นไปเพราะอุบัติเหตุ และขอให้เขาอย่าลงโทษตนเองเช่นนั้นเลย
22
0
0
หน้าส่วนตัว
