ฉางน้อย
แม้อยู่ไกล..เหมือนอยู่ใกล้..
คล้ายๆ..เพียงเอิ้อมมือคว้า..
แต่ทว่า..ทำไม..ทำไมคว้าไม่เคยถึง..
นับวัน..เหมือนคุณโดนฉุดดึง..ให้ไกลห่าง..
นับวัน..คุณยิ่งไกลห่าง..จากฉันไป..ทุกที..ทุกที..
วันนั้น..ฉันถามเธอว่า..
เราสองคน..จะหยุดความสัมพันธ์..เพียงแค่นี้
หรือว่า..จะจับมือกัน..ก้าวเดินต่อไป..ในวันข้างหน้า
เธอ...ก็อ้ำอึ้ง..คงคิดไม่ถึง..กับคำถาม..ของฉัน
เธอ...คงสับสน..ในการค้นหา..คำตอบ..ให้กับตัวเอง
แต่สำหรับฉันนั้น...รู้คำตอบ...ในแววตาเธอแล้วล่ะ
ไม่เป็นไรน่ะ..ไม่เป็นไร..
แม้ถึงวันที่..เราสองต้องห่าง..ร้างลากันจริงๆ
ฉัน..ก็ยังยิ้มได้..ใจฉันเข้มแข็งพอ