มือที่เปื้อบาป...ร่องรอยแห่งคราบน้ำตา....
ความรู้สึกที่มีต่อเธอ มันกลายเป็นต้องทัณฑ์
ทำไมนะ..ทำไม... ทำไมโชคชะตานี้ เราถึงเลือกเดินไม่ได้
ทั้งที่รักเธอก็แสนจะรักมากมาย
แต่ทำไม พระเจ้าต้องจับเราสองแยกจากกัน
หยาดเลือดที่หลั่งริน ชำระความผิดบาปให้แก่ข้าหรือไม่ ไม่มีใครรู้
แต่ที่รู้ ความเจ็บปวดยังฝังแน่น เจ็บตรึงกลางจิตใจ..ดั่งแผลฉกรรจ์
ได้ยินไหม ในอกกำลังร่ำไห้...เธอจากไป... ไม่หวนมา..
ข้าเงยหน้า ตะโกนก้องฟ้า ทำไมต้องเอาเธอจากไปจากข้าด้วย
ข้าทำการผิดเพี้ยนใดต่อพระองค์ไปหรือ? เพราะข้าเกิดมาใช่ไหม
ข้าเกิดมาไม่มีปีกสีขาว..เหมือนใครๆ...
ข้าถึงไม่ได้สัมผัสกับสิ่งที่เรียกว่าความสุขเลย
498
0
0
หน้าส่วนตัว
