วาเลนไทน์2007
บ่ายวันเสาร์...ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม กับรถเข็นสีหวานคันเก่า นั่งมองผู้คนเดินผ่านไป...ผ่านมา เฝ้ารอว่าวันนี้ใครกันนะจะเป็นผู้โชคดีได้ดื่มน้ำผลไม้ที่อร่อยที่สุดกันบ้าง(ก็ฉันเชื่อของฉันอน่างนี้) .....ลูกค้าคนแรกของฉันเป็นเด็กตัวเล็ก-เล็ก ที่กำลังนั่งเปิบไอติมอยู่เต็มปาก(จริง-จริงนะ) แต่ก็อดที่จะสนใจไม่ได้เมื่อเห็นรถเข็นสีหวานของฉัน และคงเป็นเพราะความอยากรู้อยากลองที่ทำให้เด็กน้อยตะโกนเรียกให้ฉันหยุดเพื่อที่จะถามให้แน่แก่ใจว่า นายคนนี้ขายอะไรนะ...แล้วฉันก็ได้ลูกค้ารายแรกของวันนี้(ลูกค้าที่ไม่คาดคิด..ก็แหมกินไอติมอยู่เต็มปาก)
.....ถึงที่หมายซะที ฉันจอดรถเข็นในมุมเดิมๆที่เคยจอดมา 2-3 ครั้ง ด้ว
910
1
0
หน้าส่วนตัว
