อาภาภัส
ห้องที่เรียงรายด้วยเก้าอี้เล็คเชอร์ สีแดงและดำ และมีผู้คนนั่งเต็มทุกตัวแต่วันนี้ มีแต่ว่าง .
เพลงที่ดังอยู่ในใจ ลา ลา ลา สี่ขา เหมือนพวกแมว ... แล้วก็นึกเพลงใหม่ต่อไป ..... ถนน ถนน ถนน มีแต่คน มีแต่คน มีแต่คน คนขับ
ร้องให้มันเรื่อยไป ไม่ต้องนึกอะไร
กลิ่นกาแฟหอมๆ กับ มุมหนึ่งริมต้นไม้รับสายลมหนาว คงสร้างความคุ้นเคยให้กับผู้ได้ผ่านการอบรมอีกครา สู่ยังบ้านเรา บ้านตนเอง
ชีวิต ที่ย่างก้าว ถึงแม้มุ่งมั่น แต่ต้องยอมรับรู้ด้วยว่ามีสะดุด
..... ยังจำได้ วันที่สองแห่งการอบรม ....วิ่งๆๆๆๆๆๆขึ้นบันไดไม่นับขั้น วิ่
หน้าส่วนตัว
1546
2
0
