ขนมบนดอย
เหวิ้งว้างขอบฟ้ากว้าง...เมื่อยามอาทิตย์ใกล้ลาลับขอบโลก
อาจจะดูไม่เงียบเหงาสักเท่าไหร่...หากว่าอยู่ในสังคมที่วุ่นวาย
แต่กับสังคมที่อยู่ห่างไกล จากสังคมเมืองแบบนี้...เหงา จับใจเชียวล่ะ
บางครั้งก็ดูสงบ เรียบง่าย แต่จริงๆ แล้วแบบเหงาซะมากกว่า
กับการใช้ชีวิตตัวคนเดียว..อยู่กับสังคม อยู่กับชุมชน คนในป่าในเขา
ตื่นขึ้นมาในยามเช้า สูดอากาศบริสุทธิ์ รับวันใหม่ นั่งมองพระอาทิตย์ที่คอย
จะโผล่ขึ้นมาทักทายกัน ให้ทุกๆ อรุณ อิ่มเอมใจ...
กับการทำงานที่ไม่ต้องเร่งรีบ ไม่ต้องแข่งขัน อาจจมีบ้างก็แค่ในช่วงเวลาสั้นๆ
ช่วงเวลาของการทำงาน คิดอยู่เสมอ ว่าทำเพื่อประชาชน ทำเพื่อคนส่วนรวม
เท่านนี้ก็ สบายใ
1056
1
0
หน้าส่วนตัว
