ใบคา
บ่ายวันเสาร์หลังจากที่นำร่างกายอันงัวเงีย หลบหนีออกมาจากความมืดมิดและเงียบงันในหุบเหวลึกของห้วงแห่งการนิทรา ผมเดินคอตก มันหนักหัวมากเหมือนกับมีผึ้งฝูงใหญ่บินว่อนอยู่เต็มไปหมด มันส่งเสียง อื้อ อึง จนทั้งหัวมีแต่เสียงอื้อรวมทั้งปวดหัวเป็นท่อนจังหวะทุ้มเป็นระยะๆ
ผมเดินเซไปเซมาเพราะมองเห็นทางเดินไม่ชัดเนื่องมาจากตาทั้งคู่เปิดรับแสงสว่างได้เพียงน้อยนิด มีความรู้สึกกระหายน้ำเป็นอย่างมากโดยเฉพาะน้ำหวาน ลำคอเหือดแห้งแทบไม่มีน้ำลายมาชโลมแม้หยดเดียว ผึ้งใหญ่ฝูงนั้นคงดูดกินน้ำหวานในร่างกายผมจนหมดจึงทำให้มีอาการเช่นนี้ มันเป็นอาการที่ไม่ต่างจาก ซอมบี้ ในหนังที่เคยดูมาสักเท่าไหร่
ผมควานหาน้ำในตู้เย็น
811
1
0
หน้าส่วนตัว
