พ.จินดา
......ตอนที่ 13 หล่อนชื่อสุรีย์
........สายฝนยังคงโปรยปรายเป็นม่านละอองไม่ขาดสายของตอนเช้า เข้าสู่วันที่ 3 แล้ว เสียงน้ำที่หลั่งไหลผ่านลำคลอง ที่ไหลผ่านหน้ากระท่อมไม้ไผ่มุงด้วยหญ้าคาของหญิงหม้ายวัยกลางคนที่ชื่อสุรีย์ ฟังดูเชี่ยวกรากมาจากต้นน้ำที่ภูเขาด้านท้ายเกาะ ท้องฟ้ายังคงดูมืดครื้มไปด้วยเมฆฝนสีเทาดำที่แผ่ปกคลุมไปทั่ว กบและเขียดต่างส่งเสียงร้องระงมขานรับเป็นช่วงๆไปทั่วท้องทุ่งเหมือนจะดีใจที่มันได้รับความชุ่มชื่นของฤดูฝน
.....แต่สุรีย์ เธอไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งรอบข้างมากนัก ร่างที่นั่งหลังพิงฝานั้นดูนิ่งเฉย แววตาที่มองฝ่าสายฝนที่อยู่เบื้องนอก ดูเลื่อนลอยเหมือนตกอยู่ในภวังค์แห่งความครุ่นคิด