เรื่องสั้น นิยาย

ตอบแทนเเม่

ดอกหญ้าสีขาว

"แม่" เป็นคนที่อุ้มท้องเรามาถึง 9 เดือน ทดเพราะเราแทบทุกอย่าง ไม่มีแม่คนไหนหรอกที่เวลาลูกทำผิดแล้วไม่ให้อภัย ถึงความผิดนั้นมันจะรุนแรงขนาดไหน แม่ก้อเป็นคนเดียวที่ให้อภัยเราได้เสมอ เวลาเราท้อก้อมีแม่ที่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ คอยปลอบโยนเรา ดูแลเราเวลาไม่สบาย  ตอนนี้เราอาจจะยังไม่ค่อยสนใจแม่สักเท่าไหร่ เพราะว่าท่านยังอยู่กับเรา แต่ถ้าวันใด ท่านจากเราไปโดยไม่บอกเราสักคำ เราจะทำอย่างไร แล้วเราจะตอบแทนบุญคุณของแม่เมื่อไหร่กัน
 
แค่แม่อุ้มท้องเรา คลอดเรามา บุญคุณนี้ก้อทดแทนไม่หมดแล้ว ไหนจะส่งเราเรียน  ทนกับพฤติกรรมแย่ๆของเราอีกล่ะ
 
ถ้าตอนนี้ท่านอยู่กับเราขอเถอะนะ ทำตัวเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ทำตา				
 876    2    0