สะพั่งสะท้านไมภพ
วันหนึ่ง ผมมองเห็นคนที่เห็นแต่รูปลักษณ์ภายนอกเป็นที่ประจักษ์ว่า มากกว่าสี่สลึง
หลายๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ผมนึกย้อนไปในอดีต
แต่ทว่าที่พบล้วนแต่ว่าไม่ธรรมดา
เรื่องราวของคนบ้าที่ผมพบมีหลากหลาย
แต่ทว่าวันหนึ่งในการร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกลางวันกับเพื่อนๆ
ผมนั่งฟังเขาอย่างเดียวจนกระทั่งปากอ้าตาค้าง
และในบทท้ายๆของการสนธนา ผมบอกกับเพื่อนผมว่า
ผมได้ยินพวกเขาพูดกันแล้วทำให้ผมสบายใจ
เพราะสิ่งที่พวกเพื่อนผมพูดกันทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำลงไปชั่วน้อยกว่าเพื่อนหลายสิบเท่า
เสียงเฮของเพื่อนๆก็ทำให้ยิ้มแย้มได้
ผมมันเป็นคนแบบนี้เอง
ขณะที่เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งกำลังน้ำลายแตกฟองโม้ในเรื่องหนึ่ง
ผมจ
1126
0
0
หน้าส่วนตัว
