...กุ้ยหลินเมืองไทย...

ฉางน้อย

" วา ว่าไง ไหนมีโปรแกรมพาพี่ไปเที่ยวไหนละวันนี้น่ะ ? " 
พี่เมี่ยงเอ่ยถามยิหวา หลังจากตั้งวงทานอาหารเช้ากันเรียบร้อยแล้ว
" มีซิพี่เมี่ยง วาคิดว่าจะพาไปเที่ยวดูเขื่อนเชี่ยวหลานน่ะ "
" ห๋า อะไรนะวา เขื่อนมู่หลานเหรอ มีด้วยเหรอ ชื่อนี้ ? " พี่เมี่ยงหูดี ได้ทุกเรื่องซิน่า 
" เขาเรียกว่า เขื่อนเชื่ยวหลานต่างหาก เขื่อนรัชชประภานะ รู้จักไหมละ แหมๆ "
วา ตอบพี่เมี่ยง พลางค้อนประหลับประเหลือกกับคำว่า เขื่อนมู่หลานของพี่เมี่ยง
" อ่อ ก็พอจะรู้จัก แต่ไม่เคยได้ไปสัมผัสธรรมชาติจริงๆหรอกนะ รอวาพาไปนี่แหละ"
"พอเลย พอๆไม่ต้องมาอ้อน เดี๋ยวต้องดูก่อนว่าไปได้ไหม ดูฝนท่าทางจะตั้งเค้าลงมาหนักแน่เลย"
วา กับ พี่เมี่ยงยังคงโต้เถียงกันเป็นประจำ เป็นที่รู้กันดีของคนรอบข้าง
แต่ก็ได้แค่โต้เถียงอ้างเหตุผลของตัว ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงสักครั้ง อิอิ
วา หายไปราวๆ 5 นาที กลับมายิ้มหน้าบานยิ่งกว่าจานดาวเทียม 
(อันนี้พี่เมี่ยงชอบว่ายิหวา)
" วา ว่าไง ไปได้ไหม เห็นเดินยิ้มมาซะแก้มบานเลย "
" ได้น่ะได้ แต่ว่า ต้องเอารถไปสองคันนะ แต่วาขอนั่งกะบะหลังนะพี่เมี่ยง "
" อ้าว ทำไมต้องนั่งกะบะหลัง อันตรายจะตายไปนะ นั่งกับพี่น่ะดีแล้วนะวา "
" ไม่หรอกคะพี่เมี่ยง วาเก่ง วาชำนาญคะ 
วาแค่อยากเก็บภาพสวยๆระหว่างที่รถวิ่งผ่านด้วยคะ นะคะๆๆ"
" อีกอย่าง วาก็ห่วงพี่เมี่ยงด้วย พี่น่ะภูมิแพ้ด้วยนะคะ 
พี่เมี่ยงนั่งหน้าน่ะดีแล้วคะ นะๆๆ อย่าเกเรซิน๊า คนดี๊ คนดี แหะ..แหะ.." 
วาพูดพลางทำหน้าทะเล้นอย่างอดขำตัวเองไม่ได้ อิอิ
วา ดูเหมือนท่าทางจะรั้น แต่เธอก็มีเหตุผลที่เธอชอบ แน่นอนเกมส์นี้วาชนะอีกด้วยเหตุผลความรั้นอีกตามเคย 5555
เจอลูกอ้อนของยัยยิหวา พี่เมี่ยงเลยได้แต่(จำใจ)เงียบ
ระยะเวลาการเดินทางจากบ้านวาไปยังเขื่อนเชี่ยหลานนั้นใช้เวลาประมาณ
หนึ่งชั่วโมงกับอีกสามสิบนาที ก็นับว่าไกลพอสมควร 
ซ้ำฝนก็เริ่มตกปรอยๆจนกระทั่งว่าคนที่นั่งหลังกะบะท้ายรถ
เปียกมะล่อกมะแล่กเป็นลูกหมาตกน้ำ 
พี่เมี่ยงห่วงยิหวา หันมามองด้านหลังบ่อยๆ แต่มีหรือคนอย่างวาจะท้อ
ขอให้ได้เที่ยว วายิ้มสดชื่นชูสองนิ้วให้ หนูสู้ตาย ท่ามกลางสายฝนที่เริ่มตกกระหน่ำ
บ่อยครั้งที่พี่เมี่ยงให้คนขับหยุดจอดข้างทางเพื่อให้ยิหวาเข้าไปนั่งหน้าคู่กับเขา
แต่วาเปียกแล้ว เลยฝากกล้องไว้กับพี่เมี่ยงแล้วเธอก็ไปนั่งสนุกกับเพื่อนร่วมทางกันต่อไป
" เฮ้อ ถึงสักทีนะวา ไงละเรานะ เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย สมน้ำหน้า อยากซ่าดีนัก "
พี่เมี่ยงลุกมาบิดซ้ายบิดขวา พลางสูดอากาศบริสุทธิ์ซะเต็มปอด
อ่ะนะ ไม่เห็นใจคนเปียกฝนยังจะสมน้ำหน้ากันอีก จำไว้เลย ฮึๆ
" วา สวยจังนะ สวยมากๆเลยล่ะ อยากมีบ้าน ที่รายล้อมด้วยสนามหญ้าแบบนี้บ้างจัง "
" อ้าว แล้วกันซิพี่เมี่ยง รู้จักกันมานาน เพิ่งมาชมคนกันเองว่า สวยจังๆ เค้าเขินนะ "
" บ้าน่ะ พี่ไม่ได้ชมวา พี่ชมธรรมชาติรอบตัวต่างหาก สวยมากๆ แหมๆ ยัยนี่ "
" วา ดูซิ สนามหญ้าก็กว้างใหญ่ เขียวขจี อากาศก็สดชื่น เฮ้อ ความสุขอยู่ที่นี่นี่เองเนอะวา "
" เฮ้อ พี่ชักจะหลงรักบรรยากาศเมืองใต้ซะแล้วซิ สวยมากๆ"
" พี่ๆ รักบรรยากาศเมืองใต้ แล้วไม่รักสาวใต้ด้วยสักคนเหรอพี่ 555 "
ใครบางคนพูดแทรกขึ้นมาระหว่างบทสนทนาของวากับพี่เมี่ยงคำ
แหมๆ มันน่านัก น่าเหยียบตาปลาคนพูดนักเชียว หารู้ไม่ เค้าเขินนะเฟ้ย อิอิ
...............................................................
" เขื่อนเชี่ยวหลานนี่นะพี่เมี่ยง เป็นเขื่อนหินถมแกนดินเหนียว มีความสูงประมาณ 94 เมตร
มีความยาวของสันเขื่อนประมาณ 761 เมตร " 
วา อธิบายให้พี่เมี่ยงฟัง พลางเดินชมวิวทิวทีศน์เหนืออ่างเก็บน้ำ
ฝนยังคงตกปรอยๆ แต่ก็มีผู้คนทยอยเข้ามาเยี่ยมชมกันเรื่อยๆอย่างไม่เกรงกลัวว่าฝนจะตกหนัก
สมาชิกคนอื่นๆในคณะของวา ตื่นตาตื่นใจส่งเสียงเจี้ยวจ๊าวด้วยความชอบใจ
ต่างพากันแยกตัวไปถ่ายรูปอย่างสนุกสนาน
วาเองก็เช่นกัน กล้องถ่ายรูปตัวเล็กๆคล้องคอตลอดเวลา เตรียมพร้อมใช้งานได้ทันที
" อ่อ แล้วเขื่อนเชี่ยวหลานนี้นะ สร้างนานหรือยังล่ะวา ทำไมพี่ไม่ค่อยคุ้นหูเลยล่ะ หือ ? " 
พี่เมี่ยงซักถามไกด์(จำเป็น)ด้วยความสงสัย
" สร้างนานแล้วนะพี่เมี่ยง ตั้งแต่สมัยวาเป็นเด็กๆแน่ะ ราวๆวันที่ 9 กุมภาพันธ์ ปี2525 มั้งพี่เมี่ยง "
" เริ่มสร้างปี 2525 แล้วเสร็จสิ้นประมาณเดือนกันยายน ปี 2530 น่ะคะ "
พี่เมี่ยงได้แต่มองหน้าวาด้วยความทึ่ง แกมสงสัยว่า 
คนอย่างยิหวาเป็นผู้รอบรู้ด้านวิชาการด้วยเหรอไงกัน
ได้แต่สงสัย แต่ไม่กล้าถาม วาก็รู้หรอกน่ะ อิอิ
" อืม.. วาก็เก่งนะ ด้านวิชาการ ใครว่ายิหวาของพี่เมี่ยงเก่งแต่เรื่องไร้สาระหน๊อ "
" นั่นซิ ใครหน๊อ ชอบประชดวา ว่าเป็นเด็กไร้สาระไปวันๆ ฮึๆ ใครหน๊อว่าเราเอาไว้ เนอะ "
" พอๆ พี่เมี่ยงน่ะพอเลยไม่ต้องมาประชดวาหรอก วารู้ แหมๆ วาก็บอกให้พี่ทราบเท่าที่วารู้หรอกน่ะ"
" เขื่อนเชี่ยวหลานน่ะ เป็นชื่อเรียกที่ชาวบ้านนิยมเรียกกันตามสถานที่หมู่บ้านเดิมของเขา
คือเชี่ยวหลาน "
" แต่ชื่อเรียก อย่างเป็นทางการก็คือ เขื่อนรัชชประภา
ซึ่งเป็นนามที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทานนามนี้ให้มา..
" แล้วพี่เมี่ยงพอจะทราบความหมายไหมละว่า เขื่อนรัชชประภา มีความหมายว่าอย่างไร ?" 
วา โยนคำถามย้อนกลับให้พี่เมี่ยงตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว 
" ไม่รู้ซิ พี่ไม่ได้เป็นเจ้าถิ่นเหมือนวานี่นา จะให้พี่รุ้ได้ไงล่ะ "
พี่เมี่ยงส่ายหน้าบอกไม่รู้
" ความหมายของคำว่า เขื่อนรัชชประภา ก็คือ แสงสว่างแห่งราชอาณาจักร "
วา ตอบพลางยักคิ้วอย่างผู้ชนะ พี่เมี่ยงก็ได้แต่ถึงบางอ้อ
............................................................
" แล้วพี่เมี่ยงรู้ไหมว่า เขื่อนเชี่ยวหลานนะมีประโยชน์มากมายเลยนะคะ " 
วา ยังคงติดปากกับคำว่า เขื่อนเชี่ยวหลาน
" ไม่ว่า การบรรเทาอุทกภัย เขื่อนจะช่วยเก็บกักน้ำในฤดูฝนตกหนักๆได้เยอะเลย "
" หรือแม้แต่การประมง เพราะในอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ของเขื่อนที่นี่เป็นแหล่งการประมงน้ำจืดไงคะ
เป็นการสร้างรายได้ให้ชาวบ้านในพื้นที่ได้อีกทางหนึ่งน่ะค่ะ "
" อ่อ พี่รู้แล้วละ พี่พอจะเข้าใจแล้ว วา เก่งนะตัวแค่นี้ พี่ยอมรับนะเนี่ยะ "
" ไม่หรอก พี่เมี่ยง วา บอกแล้วไง วาบอกเท่าที่วารู้วาทราบ 
และแล้วก็จบแค่นี้ เท่าที่วารู้ แหะ..แหะ.."
ยิหวา หรือ วา กล่าวสรุปเอาดื้อๆ เธอเสไปพูดเรื่องอื่น
" พี่เมี่ยง ห้องน้ำชายอยู่ฝั่งโน้นนะ ข้างๆร้านขายของที่ระลึกนะ "
" เดี๋ยวซิวา แล้ว กุ้ยหลินเมืองไทย ล่ะ คืออะไร พี่ไม่เข้าใจ ไม่เห็นเลยนะ "
" อ่อ ใช่ๆ วาลืมไปได้ไงน๊า เอางี้ เดี๋ยววาชวนพี่เมี่ยงกับคณะของพวกเราไปลงเรือเลยดีกว่านะ "
" พี่เมี่ยงจะได้ยลโฉม กุ้ยหลินเมืองไทยว่าจะสวยงามเทียบกุ้ยหลินเมืองจีนได้หรือไม่ "
วา พูดก็เดินนำดุ่มๆไปยังท่าเทียบเรือในอ่างเก็บน้ำ
ก่อนลงเรือคณะของวาต้องใส่เสื้อชูชีพพร้อมทั้งต้อง
ฟังคำสั่งของนายท้ายเรืออย่างเคร่งครัด นั่นก็คือ ห้ามดื้อ ห้ามซนในเรืออย่างเด็ดขาด 55555
เรือสองลำลอยล่องชมวิวทิวทัศน์ในอ่างเก็บน้ำ
" อืม... สมคำเล่าลืมจริงๆนะวานะ กุ้ยหลินเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้จริงๆด้วยซิ "
" พี่ต้องขอบใจวานะ ที่ทำให้พี่เจอแต่สิ่งดีๆได้สัมผัสธรรมชาติที่งดงาม
แถมยังได้สูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอดก็ครานี้เอง
ธรรมชาติเมืองใต้ยังมีสิ่งดีๆหลงเหลืออยู่อีกเยอะนะนี่ พี่ไม่เคยรู้เลย "
พี่เมี่ยงพยายามพูดแข่งกับเสียงเครื่องเรือยนต์ที่ลุงใจดีคนหนึ่งเป็นนายท้ายให้เรา
กระนั้น พี่เมี่ยงก็บ่นเสียดายไม่ได้เตรียมตัวมาพักค้างคืนที่แพในอ่างเก็บน้ำ
สมาชิกบางคนบ่นเสียดายไม่ได้มาเล่นน้ำ
บางคนบ่นเสียดายไม่ได้มาตกปลาทั้งๆที่เตรียมคันเบ็ดมาแล้วนี่ซิ
วา ได้ให้ความหวังกับพวกเขาว่า ปีหน้าฟ้าใหม่ จะพามาอีกแน่นอน
ใครบางคน(อีกแล้ว)พูดแทรกขึ้นมาดังๆว่า ได้มาเที่ยวเขื่อน กุ้ยหลินเมืองไทยนี้
ก็นอนตายตาเหลือก เอ๊ย นอนตายตาหลับแล้วละ 55555
ทำให้คณะของพวกเราได้แต่หัวเราะขบขันกับคำพูดแปลกๆของเขาคนนั้น
สุขกาย สุขใจ สุขไหนจะเท่าธรรมชาติปักษ์ใต้บ้านเรา
เอ.. เคยได้ยินคำพูดที่ไหนน๊าว่า ธรรมชาติอยู่ได้ถ้าไม่มีนุษย์เบียดเบียน
แต่มนุษย์อยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีธรรมชาติ คำกล่าวนี้เห็นท่าจะเป็นจริงแน่แท้เชียว
.....กุ้ยหลินเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้ เขารอคอยการมาเยือนของคุณอยู่นะคะ.....
                         ......................................
                    ( ฉ า ง น้ อ ย ท ะเ ล ไ ร้ ค ลื่ น )
 				

ถนนลาดยางอย่างดี สังเกตุดีๆจะเห็นสุดลูกหูลูกตาลิบๆ				

ฝนตก ถนนลื่น คลานตามกันมา อิอิ				

ใกล้เข้ามาอีกนิด ให้ไวๆ				

อ่างเก็บน้ำ มองลงจากสะพาน น่าหวาดเสียว(ไส้)อิอิ				

โห เห็นมีหมอกด้วย ภูเขาไกลลิบๆเลย				

โชคดีไป ที่พวกเรามาถึงด้านบนของเขื่อน
ฝนก็เริ่มหยุดนิดๆ				

ใจเริ่มสดชื่น

เริ่มจะมองเห็นสีเขียวสว่างๆสดใส อิอิ				

สนามหญ้าเขียวขจี 

สวยมากๆ				

ดอกไม้บานเต็มริมเขื่อน

มองไปทางไหนก็สดชื่นๆๆๆๆ				

มองจากด้านบน 

จะเห็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่				

ต้นไม้ใหญ่ยืนต้น
ออกดอกสีแดงเต็มไปหมด				

ด้านหลังป้ายชื่อเขื่อน
มองเห็นสนามลาดชัน
เห็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่				

......มองความงามกันเองคะ...
สวย จนยากแก่การบรรยาย อิอิ				

ป้ายขนาดใหญ่
ผู้คนนิยมถ่ายภาพคู่กัน
เป็นที่ระลึก ว่า ครั้งหนึ่งเคยมาเยือน				

นำมาให้ชมกันคะ 
ไม่สวยอย่าว่ากันน๊า
ฝนตก กลัวกล้องเปียกด้วยคะ				

ดอกไม้ ต้นไม้ล้วนเขียวขจีสดใส
ชุ่มฉ่ำรับฝนหนัก				

จุดชมวิวตรงนี้สวยมากๆ
มีฝรั่งมายืนชมด้วย
แต่แปลกใจทำไมมีเด็กผู้ชายเนื้อตัวมอมแมมมาด้วย
ตั้ง3-4 คนแน่ะ..

อย่าบอกนะว่า....อะจึ๋ยๆ				

เฮ้อ...มองทางไหนก็สวยไปหมดซิน่ะ				

มองกว้าง ทางไกล				

นี่ก็สวย.......				

แม้ฝนจะตก ผู้คนยังทยอยมาเยี่ยมชมกัน
น่าอิจฉา เนอะ				

ไปถ่ายเค้า 
หารู้ไม่ ตัวเองก็...
โดนแอบถ่าย อิอิ				

สนามหญ้าเขียว
ทั้งหมาทั้งคนเริ่งร่ากลางสายฝน				

ป้ายศาลาประภาภิรมย์
บดบังด้วยดอกไม้สีม่วง				

ร้านค้าขายของที่ระลึก
แก่นักท่องเที่ยวทั้งไทย เทศ				

ไม่ว่าเสื้อสกรีนข้างหน้า
สัญลักษณ์เขื่อนเชี่ยวหลาน				

ภาพเทวดา ตัวหนังตะลุง				

พวงกุญแจหนังตะลุงต่างๆ
ไม่ว่าไอ้เท่ง ไอ้เมือง
(หนังตะลุงมีคำว่าไอ้นำหน้าคะ)				

ลายสกรีนของเสื้อยืดสีขาวด้านหน้า				

ด้านหลัง ตรงคอของเสื้อยืดสีขาว
สกรีนเป็นลายอย่างที่เห็น				

ลายนี้ก็สวย				

แต่ด้านหลังปกเป็นอีกลายหนึ่ง				

เกือบลืม นั่งเรือชมอ่างเก็บน้ำ 
อิอิ.......				

หัวเรือเคลื่อนตัวสู่กุ้ยหลินเมืองไทย				

..กุ้ยหลินเมืองไทย
อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือคว้า...				

สวมเสื้อชูชีพกันหมดทุกคน
..โปรดสังเกตุน้ำในอ่างเก็บน้ำ				

.......				

.....เหนือคำบรรยายจริงๆคะ...				

ฉางน้อย ตากล้องจำเป็นขอลาด้วยภาพสุดท้าย
ขออภัย..หากภาพไม่คมชัดหรือไม่สวยเท่าที่ควร
เพราะต้องปรับขนาดให้เล็กลงด้วยนี่นา
....อยากให้ทุกท่านไปแวะชมความงามกันเองดีกว่านะคะ

     ..... กุ้ยหลินเมืองไทย ไม่ไปไม่รู้ 
   เขารอการมาเยือนของพวกคุณอยู่นะคะ.....

           ( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )				

ตัวนี้ (แอบ)ซื้อฝากพี่เมี่ยงคำดีไหมน๊า ?
อิอิ ........