กำลังใจที่หดหาย 2

พลายลิขิต ณ เมืองพาน

หากคุณคิดว่าคุณทำดีแล้ว  คุณทำเพื่อบุคคลส่วนใหญ่  ไม่ทำผิดกฏระเบียบ ไม่แหกคอก....  ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรหนักหนา  แต่คนบางคนทำให้เราดูแย่ อยากทำอะไรต่างๆๆอย่างที่ตนเคยทำแต่ก้อทำไม่ได้  มีกฏระเบียบบังคับ  ว่าแต่....แต่มีบางคนทำให้เราที่เป็นแบบที่ผิดไปด้วย  แค่นั้นไม่พอแต่ยังโดนคนที่เค้าถือกฏระเบียบคนที่คอยคุม ทำให้เสียน้ำใจ รู้สึกผิดหวัง ไม่มีกำลังใจจะทำอะไรต่อไป...ครั้งเดียวไม่เท่าไหร่ หลายๆครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า
สมาธิตอนนี้ได้หายไปเกือบหมดแล้ว เวลาที่ทำงานด้วยความเสียสละ ความอดทนและหลายๆอย่าง ทั้งเหนื่อยล้า สละละทิ้งความเป็นส่วนตัว ที่คิดว่ามันมีมากจนถึงขั้นทั้งหมด หรืออาจจะไม่มาก แต่อาจมากกว่าบางคน แต่สำหรับบางคนที่ถือกฏระเบียบอยู่ในมือกลับมองว่าไม่มีเลย ไม่มีแม้แต่น้อย
เวลาที่คุณรอคอยอะไรสักอย่างหรืออดทนทำตามคำสั่งและเสียสละตามข้างตน เพื่อรอคอยอะไรบางอย่าง รอคอยสิ่งนั้นเป็นเวลานาน แต่สิ่งนั้นกลับไม่ได้มันมาหรือมีทีท่าว่าจะไม่ได้ แม้ข้อสรุปจะไม่แน่นอน แต่โอกาสได้มามันน้อยมาก และมันรู้สึกอย่างไร...ในตอนนี้...
ใครบอกผมได้...แก้ไขได้...ช่วยบอกผมที