กำลังใจที่หดหายสอง

พลายลิขิต ณ เมืองพาน

หากคุณคิดว่าคุณทำดีแล้ว คุณทำเพื่อบุคคลส่วนใหญ่ ไม่ทำผิดกฏระเบียบ ไม่นอกคอก...  ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรหนักหนา  แต่คนบางคนทำให้เราดูแย่  จนอยากทำอะไรต่าง ๆ  อย่างที่ตนเคยทำแต่ทำไม่ได้  มีกฏระเบียบบังคับอยู่  แต่...  แต่มีบางคนทำ  ทำให้เราที่เป็นแบบนี้ผิดไปด้วย  แค่นั้นไม่พอแต่ยัง ยังโดนคนที่เค้าลืมกฏระเบียบ  คนที่ควบคุม ทำให้เสียน้ำใจ  รู้สึกผิดหวัง  ไม่มีกำลังใจจะทำอะไรต่อไป...  ครั้งเดียวไม่เท่าไหร่  หลายๆครั้ง  ครั้งแล้ว  ครั้งเล่า  สมาธิในตอนนี้ได้หายไปเกือบหมด  เวลานี้ผมคิดว่าการทำงานต่าง ๆ  ที่ประกอบด้วยความอดทน  ความเสียสละ  และหลาย ๆ  อย่าง  ทั้งเหนื่อยล้า  ความเป็นส่วนตัว  ที่คิดว่ามันมาก  อาจจะไม่มากจนถึงขั้นทั้งหมด  แต่อาจมากกว่าบางคน  แต่สำหรับคนที่ถือกฏระเบียบอยู่ในมือกลับมองว่าไม่มีเลย  ไม่มีแม้แต่น้อย
   เวลาที่คุณรอคอยอะไรสักอย่างหรืออดทนทำตามข้างต้น  เพื่อรอคอยอะไรบางอย่าง  รอคอยสิ่งๆนั้นเป็ฯเวลานาน  แต่สิ่งๆนั้นกลับไม่ได้  ไม่ได้มันมา  หรือมีที่ทั้งว่าจะไม่ได้แม้ข้อสรุปจะไม่แน่นอน  แต่โอกาสได้มามันน้อยมาก  และมันรู้สึกอย่างไร...  ในตอนนี้... ใครบอกผมได้  แก้ไขได้  ช่วยที...