ผมกำลังมีปัญหาเรื่องสภาพคล่องกับธุรกิจของผมอยู่ วันๆก็เครียดนั่งนึกหาวิธีเอาตัวรอดในยามเศรษฐกิจแบบนี้ บังเอิญมีโทรศัพท์เข้ามา เป็นผู้หญิงโทรมาปรึกษาเรื่องงาน และโทรนาน และบ่อย จนภรรยาผมเริ่มออกปาก แย่จังเลย ผมคิด บอกภรรยาก็บอกไม่ได้ว่า กำลังคิดเรื่องสภาพคล่องอยู่ แต่ดันมามีโทรศัพท์จากหญิงแบบนี้ภรรยาของผมเธอคงจะเข้าใจผิดมากขึ้นกว่าเดิมแน่เลย แทนที่จะเครียดเรื่องเดียวกลายเป็นเครียดสองเรื่องพร้อมๆกัน ตายแน่ละหวา สะพั่ง สะท้านไมภพ ยิ่งภรรยา ผมออกปากแล้ว เงียบไปนานๆ เนี่ย แสดงว่า ใกล้แล้วที่จะระเบิดออกมา ใส่ผม สะพั่ง เละเป็นโจ๊กแน่เลย ความจริงในเรื่องแรกก็ยากที่จะต้านรับและแทบจะไม่มีกระบวนท่าต้านรับแล้ว และดันมาเจอกระบวนท่าที่สองซ้อนๆอีก สงสัยจะต้องโดนกระแทกถอยหลังไปเจ็ดก้าวพร้อมกับกระอักโลหิตแน่นอน สะพั่ง สะท้านไมภพ รวบรวมพลังลมปราณ ก้อนสุดท้าย ไว้ที่จุดที่ท้องน้อย พร้อมกับส่งพลังออกกระแทกในตาเดียว โครม ฝุ่นผลคละคลุ้งไปหมดจนไม่สามารถแลเห็นได้ และปราศจากร่องรอยของสะพั่ง สะท้านไมภพ ในยามที่มีเรื่องราวประดังเข้ามาพร้อมๆกันหลายๆเรื่อง การมีสมาธิที่จะลำดับการคิดทีละเรื่องก็จะเกิดประโยชน์ เรื่องราวมันมิอาจบรรเทาและสำเร็จในคราวเดียว แต่ในขั้นตอนแรกคือ การแก้ไขให้บรรเทา และใช้เวลาช่วยเหลือในการแก้ปัญหา ในปี พ.ศ.นี้ปัญหานี้เป็นปัญหาใหญ่สำหรับคนที่มีประสบการณ์มากๆแบบผม มันคล้ายกับว่าเป็นโจทย์ข้อสอบของคณิตศาสตร์ ปะปนไปกับวิชาอื่นรวมทั้งวิชาศีลธรรมหน้าที่พลเมืองด้วย อะอ้า เป็นโจทย์ที่ต่อให้คุณครูที่เก่งสักเพียงไหนก็ยากที่คิดหรือเห็นได้แบบผม ผมสะพั่ง เมื่อเห็นโจทย์ก่อน แล้วก็หัวเราะ แต่ไม่รู้ว่าต่อไปจะต้องร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายสะอึกสะอื้นแค่ไหน แต่ก็ขอหัวเราะไว้ก่อน สักพักเริ่มเครียด สูบบุหรี่มวนต่อมวน มีหลักการข้อหนึ่ง คือ ไปหาดูคนที่ลำบากมากกว่าเรา ก็ได้เห็นแล้ว นึกอิจฉาคนอื่นๆที่สบายๆในเรื่องการใช้เงินและการใช้ชีวิต อันนี้ผมดูจากภายนอก ก็นึกวิธีแก้ปัญหายังไม่ได้ แต่หากว่าจะใช้วิธีที่เอาตัวรอดไปวันๆโดยไม่คิดอะไรเป็นเวลาสักสี่ซ้าห้าปี ก็ยังพอเอาตัวรอดได้อยู่ หากไม่คิดถึงตอนจบ ก็อาจจะไม่รู้สึกขวัญผวา แต่พระพุทธเจ้าบอกว่า อย่าคิดไปไกลมากเกินไป เพราะถึงที่สุดแล้วอาจไม่เลวร้ายอย่างที่คิด สาธุ ขอให้เป็นดังที่ท่านกล่าวเถิด ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ คิดว่า ฤามันจะเป็นการเริ่มต้นเป็นนักธุรกิจอย่างเต็มตัว ก็ได้ แต่อีกใจหนึ่งก็คิดไปว่า ฤาอาจจะเป็นหนทางที่เดินผิดพลาดอีกครั้งหนึ่งที่ใหญ่ๆในชีวิต สะพั่ง ครุ่นคิด และนิ่ง แต่เมียเริ่มจับตามองอีกและคงคิดไปว่าไปมีอะไรๆกับหญิงคนนั้น
13 ธันวาคม 2551 10:16 น. - comment id 102879
อืม ไม่รู้จะพูดอะไรเลยค่ะ อ่านแล้วมันก็หนัก อยู่เอาการ แวะมาอ่านดูนะค่ะ
13 ธันวาคม 2551 16:45 น. - comment id 102889
คุณคือผู้ลิขิตชีวิตตัวคุณเอง ทุกปัญหาคือเครื่องมือวัดผลตัวเราเอง เป็นเรื่องสั้นที่น่าอ่าน
15 ธันวาคม 2551 06:18 น. - comment id 102893
ขอบคุณที่ติดตามผลงานของกระผมครับ