...นายคือ ฮีโร่...

แจ้นเอง

นายอติรุจน์ เสียงครูเรียก  เด็กชายอติรุจน์เสียงดังฟังชัดหน้าเสาธงในตอนเช้า  รุจน์ หรืออติรุจน์เดินออกไปกอดอกรอรับโทษ
        เพี๊ยะ ๆๆเสียงไม้เรียวที่กระทบเรียวน่องนั้นมันดังและบาดลึกเข้าไปในหัวจิตหัวใจอย่างบอกไม่ถูก  นักเรียนทุกคนเงียบกริบแทบจะกลั้นลมหายใจ
          รุจน์เพื่อนนักเรียนชั้นประถม  4 ที่มาเรียน มั่ง ไม่มามั่ง แล้วแต่อารมณ์หรือถ้ามาก็อาจจะนั่งเรียนซักครึ่งวัน นอกนั้นก็จะหลบไป หาปูหาปลาไปตามเรื่อง
          วันนี้ รุจน์ถูกทำโทษเนื่องจากชกต่อยกับเพื่อนในห้องสาเหตุมาจากเพื่อนล้อ
        รุจน์โมก เจ๋งยื่นหน้าหยอกล้อรุจน์ ซึ่งรุจน์ไม่ชอบให้ใครเรียกเขาแบบนี้ 
         ที่จริงผมก็ชอบมองรุจน์เพราะรุจน์มีดวงตาที่กลมโตริมฝีปากหนา และตัวเตี้ย แต่ก็เป็นคนมีน้ำใจดี  แต่คำว่า โมกเป็นภาษาเหนือ แปลว่าใหญ่มาก และเพราะเหตุนี้เพื่อนๆจึงเรียกรุจน์ลับหลังว่า รุจน์โมก 
       มึงอย่ามาเรียกกูแบบนี้นะ รุจน์ตะเบ็งเสียงใส่เจ๋ง
         กูไม่ชอบ เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน รุจน์ไม่พูดเปล่าแต่ลุกพรวดขึ้นตั้งท่าเอาจริง
          มึงจะทำอะไรกูหา  ไอ้รุจน์โมกเจ๋งไม่ยอมอ่อนข้อและยังแลบลิ้นปลิ้นตายั่วเย้าหนักข้อยิ่งขึ้น
          กูจะทำอะไรเหรอ ไม่พูดเปล่า รุจน์ประเคนกำปั้นลงบนใบหน้า ของเจ๋งแบบไม่นับ  นายเจ๋งถึงกับทรุดฮวบลงไปกับพื้น
           ครูครับๆนักเรียนตีกันครับ  ครูต้อยเดินผ่านมาพอดี นักเรียนในห้องรีบรายงาน
         ครูต้อยรีบวิ่งมายังที่เกิดเหตุ
           ใครตีกับใครครูต้อยร้องถาม
           นายรุจน์ตีนายเจ๋งซะหมอบเลยครับนอกจากรายงานครูแล้ว นายแก้วยังทำท่าทางให้ดูด้วย
           นายรุจน์ นายเจ๋งตามครูไปห้องครูใหญ่ ครูต้อยออกคำสั่ง
            ครับเด็กทั้งสองขานรับคำสั่งพร้อมกัน
            และจากการสอบสวนครูใหญ่จึงตัดสินว่าพรุ่งนี้ครูจะเฆี่ยนเธอหน้าเสาธงตอนเข้าแถว
              นายรุจน์เธอจะถูกเฆี่ยน 3 ทีเข้าใจมั้ย โทษที่เธอไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจและลงมือรุนแรงเกินกว่าเหตุ ครูใหญ่สาธยายความผิดให้ฟัง
              ครับรุจน์ตอบโดยไม่ลังเลและไม่ปฏิเสธในคำกล่าวโทษนั้น
              ส่วนนายเจ๋งเธอจะถูกเฆี่ยนด้วย 1 ทีข้อหาที่เธอไปยั่วยุนายรุจน์และต่อไปห้ามเรียกนายรุจน์แบบนั้นอีกเข้าใจในโทษของเธอไหม
              ครับนายเจ๋งรับคำและยังทำหน้าเจ็บว่าที่โดนมานั้นยังเจ็บอยู่
             ไปได้แล้ว พรุ่งนี้ห้ามขาดเรียนเด็ดขาดไม่อย่างนั้นโทษพวกเธอจะเพิ่มเป็น 2 เท่าครูใหญ่สำทับ
              ครับๆเด็กทั้ง 2 รับคำพร้องทั้งยกมือไหว้ทำความเคารพก่อนออกจากห้องไป
              รุจน์จริงๆแล้วเค้าเป็นคนน่ารัก เวลาเพื่อนมีอะไรก็เรียกใช้ได้ตลอด ยกเว้นเรื่องเรียน รุจน์เรียนไม่รู้เรื่องและปีนี้ก็สอบตกเป็นปีที่ 3 แล้ว เพื่อนๆในห้องบางคนก็กลัวเพราะบางครั้งรุจน์จะดุแต่บางครั้งรุจน์จะอารมณ์ดีมากไม่ค่อยถือสาหาความกับใครนัก
              แต่สำหรับกับผม รุจน์เป็นฮีโร่ของผมเลยทีเดียว
             มีอยู่ครั้งหนึ่งผมเหงาๆไม่รู้จะไปไหนทำอะไรก็เบื่อไปหมด แล้วรุจน์ก็เดินผ่านมาที่สะเอวมีข้องใบเขื่องผูกติดอยู่
           รุจน์นายจะไปไหนผมตะโกนถาม
           จับปลาเสียงรุจน์ตอบมาด้วยความมั่นใจ
           นายจับได้เหรอ ไม่เห็นมีอุปกรณ์อย่างอื่นเลยผมสงสัย  มือเปล่าๆเนี่ยน่ะจะไปจับปลา
           เออ!มือเปล่านี่แหละรุจน์ยืนยัน
           ไปด้วยได้มั้ยผมเสนอตัวทันทีบอกจริงๆว่าอยากเห็นและกำลังเหงาอยากหาอะไรทำ เมื่อรุจน์ไม่ปฏิเสธ ผมจึงรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามรุจน์ไป
              รุจน์พาผมไปหาปลาในนาซึ่งน้ำแห้งขอดบ้างแล้ว ชั่วเวลาไม่นานรุจน์ก็ได้ปลาเต็มข้องใบเขื่องนั้น ผิดกับผม ผมจับปลาไม่ได้เลยผมลงไปงมหาปลาแล้วเจอปลาหมอ  แต่ผมจับไม่ได้ปลาหมอแถกเหลือกและกางครีบกระจายผมเลยไม่กล้าจับและเมื่อปลาเต็มข้องแล้วรุจน์จึงหันมาหาผมแล้วบอกว่า
           เอาข้องนายมาเดี๋ยวเราจับให้รุจน์ไม่พูดเปล่าแต่ตรงเข้ามาแกะเชือกผูกเอวเอาข้องของผมไปแล้วก็จับปลาลงไปในข้องของผม
              ทำไมนายจับปลาเก่งอย่างนี้ล่ะผมถามเพราะผมพยายามแล้วดักหน้าดักหลังปลาก็ยังหนีไปได้ทุกที
              มันไม่ยากหรอกแต่เพราเราชอบและเราทำบ่อยจนรู้สัณชาดญาณของปลาและรู้ว่าปลาชนิดไหนควรจับอย่างไร มันถึงจะเอาอยู่ผมได้แต่ฟังอย่างตั้งใจ แต่ผมก็คงทำไม่ได้หรอกและอีกอย่างผมคงไม่เคยฆ่าสัตว์และก็คิดเหมือนกันว่าจะบาปหรือเปล่า พอเห็นว่ารุจน์จับมาไห้พอสมควรผมจึงบอกว่า
             พอเหอะ! แค่นี้ก็มากเกินไปแล้ว เราขอบใจนายมากนะ เรานี่ไม่ได้เรื่องเลย
             นายเรียนเก่งนี่  เรื่องอย่างนี้นายไม่ถนัดเท่านั้นเอง แต่เราเรียนยังไงก็ไม่รู้เรื่องรุจน์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
              เอาอย่างนี้สิ นายมาบ้านเราทุกเย็นสิ เราจะสอนการบ้านให้อันไหนไม่เข้าใจ เราจะช่วยนายเองผมบอกรุจน์และผมก็ตั้งใจจะทำอย่างนั้นจริงๆเพราะผมเห็นความมีน้ำใจของเขาและผมรู้สึกตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก
             นายให้เรามาบ้านนาย แล้วนายสอนการบ้านเราจริงเหรอรุจน์กระตือรือร้น
            จริงสิปีนี้นายจะเรียนจบพร้อมกับเราแน่นอน เราสัญญาผมยื่นมือให้รุจน์จับรุจน์จับมือผมมั่นเหมือนจะบอกว่าสัญญากะเราแล้วนะ
             รุจน์ตั้งใจเรียนและไม่ย่อท้อจากการที่อ่านหนังสือไม่ค่อยออก เค้ากลับเก่งขึ้นมาในทันที และเมื่อสอบปลายปีออกมาปรากฏว่ารุจน์สอบได้ที่ 10 จากนักเรียนทั้งหมด 42 คน
              ผมมีโอกาสกลับมาเยี่ยมบ้านอีกครั้งหลังจากเรียนจบวิศวะโยธา ผมเจอกับรุจน์ รุจน์ยังไม่มีครอบครัวผมชวนไปทำงานด้วยกันที่กรุงเทพฯ รุจน์ก็ปฏิเสธ
            เราไม่อยากไปไกลบ้าน เราห่วงแม่ แม่เราแก่มากแล้วและตอนนี้ก็ไม่ค่อยสบาย สามวันดีสี่วันไข้ เราทิ้งแม่เราไม่ได้หรอกรุจน์ทำหน้าหมองเศร้า
           งั้นไว้ให้แม่หายดีแล้วหรือนายพร้อมเมื่อไหร่บอกเรานะ  เราจะช่วยเหลือนายเองผมตั้งใจอย่างนั้นจริงๆครับ เพราะในบรรดาเพื่อนๆของผม ผมชอบเขามากที่เขาเป็นคนมีน้ำใจ
                                มิตรภาพไม่ได้แบ่งแยกคำว่าเพื่อน
                                เรารักนายว่ะ รุจน์ถึงใครจะว่านายยังไงสำหรับเรื่องจับปลา นายคือ...ฮีโร่เลยล่ะ				
comments powered by Disqus
  • ยาแก้ปวด

    3 ธันวาคม 2551 23:19 น. - comment id 102719

    จุ๊กกรู้  ที่ 1  ก่อน
    เด่วมาใหม่
    
    20.gif59.gif
  • ยาแก้ปวด

    3 ธันวาคม 2551 23:22 น. - comment id 102720

    มิตรภาพที่ซึ้งอยู่ในใจ
    ต่อให้นานเท่าไหร่
    ก็ยังคงอยู่เช่นนั้นเสมอมา..เน๊อะ..
    
    46.gif59.gif
  • ฉางน้อย

    4 ธันวาคม 2551 00:12 น. - comment id 102721

    46.gif.....อ่อ หากิงกับหลานนี่เอง อิอิ ....65.gif
    
    ปล. แหมๆ ไวเชียวน๊าสหายยา  ที่ 1 จนได้
    
    555   74.gif
  • แจ้นเอง

    4 ธันวาคม 2551 07:54 น. - comment id 102722

    36.gif
    
    คุณยา
    
    ดีใจจังคุณชนะฉางน้อยด้วย 
    
    ความประทับใจในวัยเด็กที่ยังเดียงสา ทำให้พอมีเวลามักจะนึกถึงทุกที
    
    คุณยาประทับใจอะไรบ้างหรือเปล่า เล่าให้ฟังมั่งดิ
  • แจ้นเอง

    4 ธันวาคม 2551 07:59 น. - comment id 102723

    36.gif
    
    ฉางน้อยจ๊ะ
    
    พี่ไม่สบายก็เลยหยุดงานหลายวัน เผอิญ ที่เจอเด็กรุจน์นั่นเข้าก็เลยนึกถึงเรื่องเล่าของหลาน แฮ่ๆ ไงก็ไม่พ้นข้อหา หากิงกะหลานจิงๆล่วย 555
    
    แล้วนี่ไปแลบลิ้นใส่น้องยาเดี๋ยวก็ลงไปกองเหมือนนายเจ๋งหรอก อิอิ
    
    20.gif
  • โคลอน

    4 ธันวาคม 2551 11:05 น. - comment id 102726

    ใช่แล้วค่ะ ฮีโร่จะเป็นใครก็ได้
    
    ไม่จำเป็นต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่หากแต่ทำแล้วคนอื่นเกิดศรัทธาในตัวตนก็คือฮีโร่ที่เป็นคนตัวเป็นๆแล้วนะคะ29.gif36.gif
  • คนบนเกาะ

    4 ธันวาคม 2551 12:10 น. - comment id 102736

    36.gif  น่านับถือน้ำใจทั้งสองคนครับ   ว่าแต่จะให้เขาไปทำงานอะไรล่ะครับ  ขออย่างเดียวแบบฟอร์มที่ใส่ทำงานอย่าเป็นสีแดงละกัน  มันแสบลูกกะตาครับ
  • เพียงพลิ้ว

    4 ธันวาคม 2551 13:25 น. - comment id 102756

    เขียนได้น่ารักจังนะคะ
    
    ชักจะรักรุจน์แล้วสิคะ
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • แก้วประภัสสร

    4 ธันวาคม 2551 13:42 น. - comment id 102761

    "เจ๋ง"นายเจ๋งมากๆ
     แบมรักพี่แจ้นค่ะ ..
    มิตรภาพเกิดขึ้นได้เสมอค่ะ ทุกที่..
    36.gif11.gif
  • แจ้นเอง

    4 ธันวาคม 2551 16:13 น. - comment id 102764

    36.gif
    
    คุณโคลอน
    
    นั่นซีเน๊อะ ฟังแล้วก็เลยคิดว่าน่าจะเล่าให้คนอื่นฟังด้วย ประทับใจเล็กๆน่ะค่ะ
  • แจ้นเอง

    4 ธันวาคม 2551 16:18 น. - comment id 102765

    36.gif
    
    
    คุณคนบนเกาะ
    
    สองคนนั้นตอนนี้อายุ จะ 30 กันแล้วล่ะค่ะ คนนึงเป็นวิศวกรอยู่ กทม. ส่วนอีกคนก็เป็นเกษตรกร  ส่วนเรื่องสี แดงนี่ก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ ปกติจะใส่สีเหลืองค่ะ
  • แจ้นเอง

    4 ธันวาคม 2551 16:21 น. - comment id 102766

    36.gif
    
    คุณเพียงพลิ้ว
    
    รักได้ค่ะ เค้าเป็นคนซื่อจริงๆใครไหว้วานอะไรเค้าทำให้หมดแหละค่ะ
    
    วันนี้น่ากลัวจะงดข้าวเพราะกินลูกยอแทน อิอิ
  • แจ้นเอง

    4 ธันวาคม 2551 16:25 น. - comment id 102767

    36.gif
    
    น้องแบม
    
    มิตรภาพไม่มีพรมแดน เหมือนพวกเราไงรักกัน เห็นอกเห็นใจกันทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้า ว่ามั้ย  ทำอะไรก็จะคิดถึง  
    
    มีอะไรอร่อยๆกินมั่งเนี่ย หิวจัง อิอิ
  • แก้วประเสริฐ

    7 ธันวาคม 2551 16:17 น. - comment id 102807

    36.gif16.gif36.gif
    
          เข้ามาอ่านตามที่บอกไว้ เขียนได้ดีจ้า
    ผมตอบกระทู้คุณในบทกลอนผมแล้วนะ พยายาม
    ต่อไป แต่งหนังสือขายได้แน่ๆหากประสบการณ์
    มากกว่านี้นะ  ขอชมเชย
    
            16.gifแก้วประเสริฐ.16.gif
  • แจ้นเอง

    10 ธันวาคม 2551 11:24 น. - comment id 102848

    36.gif
    
    ขอบคุณมากค่ะ 
    
    คุณแก้ว  จะพยายามอ่านหนังสือและหาประสบการณ์ให้มากกว่านี้ค่ะ
    
    มีกำลังใจขึ้นอีกโขแลย
  • ฟางอี้

    14 ธันวาคม 2551 20:08 น. - comment id 102892

    เป็นเรื่องที่ดีมากเลยครับ
  • แจ้นเอง

    16 ธันวาคม 2551 11:18 น. - comment id 102899

    36.gif
    
    น้องฟางอี้
    
    ขอบคุณค่ะที่น้องชอบ  แล้วฟางอี้หายไปไหนมาจ๊ะ คิดถึงนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน