ในค่ำคืนพรุ่ง

สะพั่งสะท้านไมภพ

สะพั่ง สะท้านไมภพ ออกไปนอกบ้านและงัดบุหรี่ที่ภรรยาห้ามสูบขึ้นมาสูบ อากาศตอนหัวค่ำมันเย็นนิดๆ ผมยืนพิงกำแพง อัดควันเบาๆ เข้าปอด และมองดูท้องฟ้า ดาวตกอีกแล้วหลายดวงเสียด้วย แสงของดาวบ้างก็เป็นสีแดง บ้างก็เป็นสีเหลือง
   ผมรู้สึกผะอืดผะอม ที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ไม่สามารถจะแก้ปัญหาได้ ยากยิ่งกว่าโจทย์เลข และไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง เนื่องจากไม่มีคนเฉลย
   พ่อแม่สอนให้เราเป็นคนดี ครูบาอาจารย์สอนให้เราฉลาด
   จากเศรษฐกิจของครอบครัว ที่กระทบกระเทือนมาจากคลื่นความเปลี่ยนแปลงของโลก สาดซัดกระหน่ำซ้ำเติมทุกครอบครัว เห็นและโดนกับตนเอง เลยไม่รู้จะช่วยกันอย่างไรก็ต้องช่วยตัวเองก่อน และครูผู้ซึ่งชอบรับเงินค่าแป๊ะเจี๊ยะก่อนเข้าแม้จะอ้างว่าเอาไปทำประโยชน์แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่คิดง่ายๆสำหรับเด็กเล็กและจะบานปลายยิ่งต่อผู้ใหญ่ในอนาคตและก็มาถึงแล้วในวันพรุ่งนี้
   ในบริบทอย่างนี้ น้ำตา อาจจะช่วยได้ อย่างน้อยก็จะช่วยปลอบประโลมหัวใจนักสู้ กำลังใจ และเรี่ยวแรงให้พอมีขึ้นมาได้บ้างอีกนิด
   วันพรุ่งกำลังคืบคลานออกไปอย่างรวดเร็วทีละวินาที ทีละวินาที
   เมื่อวานวันนี้ ไม่มีใครรู้ว่าตนเองจะต้องตายในวันพรุ่ง หรือบาดเจ็บสาหัสพิการในวันพรุ่ง หรือต้องสูญเสียอย่างหนึ่งอย่างใดไป
   ผม สะพั่ง สะท้านไมภพ ยืนนิ่งแผ่เมตตาให้กับทุกชีวิตที่จะต้องปลิดปลง ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายใดก็ล้วนแล้วแต่ต้องการให้เป็นไปที่ตนคิด ที่ต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าตนเองถูก แต่อีกฝ่ายหนึ่งผิด 
   เมื่อต่างคนต่างถูกแล้วก็ยากยิ่งที่จะออกความเห็น 
 
   ในคืนวันพรุ่ง ในห้องหับอาบอบนวด ผมนอนแก้ผ้าในอ่างจากุชชี่ ให้หมอนวดแผนปัจจุบันอาบน้ำให้ และดื่มสุราผสมโซดาบางๆ และมองดูสรีระของหมอที่กำลังทำหน้าที่ และเมื่อจบคอร์ส
    หมอนวดก็เปิดทีวีดูการถ่ายทอดภาพข่าวสดๆ และพูดให้ผมฟังว่า แม้เมื่อวานวันนี้ก็รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องเกิดขึ้น ต้องมีตาย แต่ด้วยความที่เป็นนักสู้ เลือดเข้มข้น ก็ต้องออกไปตามฝ่ายของตน ให้กำลังใจฝ่ายของตน แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิดในวันพรุ่ง
   ผมดูทีวีไปน้ำตาไหลไปและก็จิบเหล้าไปฟังหมอนวดเป็นผู้ประกาศข่าวเนคนิวส์ ถึงอาจจะมากกว่าเนคนิวส์   
   น้ำตาผมรินไหล
   ผมได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก จนกระทั่งเผลอครางเป็นบางครั้ง
   น้องหมอ บอกว่า อาจจะเป็นเพราะความไม่ใส่ใจในระบอบประชาธิปไตยแบบนี้ที่ไม่เคยมีสอนในตำรา แต่อาจมีห้ามไว้ในหนังสือชื่อหน้าที่พลเมือง
   ผมเริ่มตาลายและฟังอะไรไม่ชัด ก็ได้แต่อือออไปตามเรื่อง
   พอใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์ น้องหมอถามว่า ผมอยู่ฝ่ายไหน
   ฝ่ายไหน
   และเน้นถามอีกว่า..อยู่ฝ่ายไหน
   ในค่ำคืนพรุ่ง ตอนนั้น มันคิดไม่ออกจริงๆ