นัดเดียวสาม

สะพั่งสะท้านไมภพ

ผม สะพั่ง สะท้านไมภพ ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลายๆคืนแล้ว เพราะเจ้าแอร์ที่ห้องนอนผม มันสตาร์ทดังๆเดาว่าเพื่อมันจะเดินเครื่องทำความเย็นข้างนอกและส่งความเย็นเข้ามาข้างใน 
   พอสตาร์ทได้ที่แล้วประมาณสามสี่ครั้งแล้วมันก็เงียบไป และไม่สามารถจะเดาได้เลยว่าเมื่อใดจะเริ่มต้นส่งเสียงดังลั่นอีก ผมไม่รู้จักมันเลย พอๆกับเรื่องแผ่นดินไหว
  คราวที่แล้วให้ตาช่างประจำหมู่บ้าน ซึ่งผมเรียกเขาว่า น้าโจ น้าโจแกหนุ่มกว่าผม ตอนที่กินเหล้าด้วยกันเรียกไอ้น้องโจ คราวที่แล้วแกมาล้างแอร์ให้และแกก็ดูคอมเพรสเซอร์ให้ และเสนอให้เปลี่ยนในราคาสามพันบาท
   ผมนั่งคิดในใจว่ามั่นใจได้แค่ไหนที่เมื่อซ่อมแล้วจะไม่ส่งเสียงลั่นหมู่บ้านอีก แต่ความคิดอ่านแก้ไขปัญหา มันก็ต้องขึ้นอยู่กับปัจจัย swot ด้วย ดังนั้นจึงรอไว้ก่อน
   พอเมียผมกลับมาถึงบ้านก็ได้พูดถึงค่าไฟฟ้าที่เดือนนี้แพงขึ้นเยอะกว่าเดิมร้อยละ 33.33 ซึ่งผมก็ได้ชี้แจงด้วยความเคารพไปว่า อาจเป็นเพราะชิ้นส่วนในโถส้วมชำรุด ซึ่งผมได้ไปซื้อและมาซ่อมด้วยตนเองแล้ว ประมาณสามครั้งสามเที่ยวหลายชั่วโมงจึงทำให้น้ำไม่ไหลนอง ปัมพ์น้ำไม่ปัมพ์น้ำทั้งคืนซึ่งทำให้ไม่เปลืองไฟ
   และผมก็เลยหารือกับเมียสุดที่รักของผมว่า เรื่องแอร์จะเอาอย่างไรดี หนึ่งช่างโจบอกว่าสามพัน แต่ผมไม่มั่นใจว่าซ่อมแล้วเสียงจะเบาขึ้นไหม สองซื้อใหม่เลยแล้วเอาเครื่องเก่าไปเทริน ภรรยามองผมตาปริบ แต่ผมก็บอกว่าแต่ต้องรอไปก่อนเนื่องจากตอนนี้ยังไม่มีตังค์
   ที่ผ่านมา ผมและเมียก็นอนเปิดแอร์ทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นหน้าไหนๆก็เปิดไม่แม้แต่หน้าหนาว แต่มาวันนี้ผมเสนอแนะเมียให้เปิดหน้าต่างนอน มันคงจะเป็นบรรยากาศที่แปลกผิดกลิ่นอย่างดีทีเดียว ซึ่งผมได้ใช้แม่น้ำลูกยอกอไผ่ มาชี้แจงเมียผมดังนี้
   ประโยชน์ของการไม่เปิดแอร์นอนและเปิดหน้าต่างนอนมีดังนี้
   หนึ่ง ประหยัดค่าไฟฟ้า จะทำให้ประหยัดงบประมาณของเมียผมได้
   สอง ลองนอนกับบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติบ้าง
   และข้อสาม เอาไว้เปิดแอร์แกล้งชาวบ้านข้างเคียง เวลาที่ข้างบ้านทั้งทางซ้ายทางขวาสร้างปัญหากวนใจบ้านของเรา เราจะเอาแอร์ตัวนี้เปิดสู้กันเพื่อเป็นการต่อรองทางด้านการเมือง
   เมียผมมองผมชี้แจงอย่างยืดยาว แล้วก็หัวเราะพร้อมกับพยักหน้า