ไปก่อนละโว้ย เย้ เย้

สะพั่งสะท้านไมภพ

สะพั่ง สะท้านไมภพ เปิดเว็บดูหน้าขาประจำ และสนใจติดตามข่าวสารและวิเคราะห์สถานการณ์บ้านเมือง โชซอน อย่างไม่ยอมรู้จักง่วงหรือกลัวเครื่องดีวีดีพัง และหากมีโอกาสเปิดเน็ตก็จะจะทำแสกนข่าวผ่านตาโฮมเพจละหนึ่งวืบ ซึ่งก็ทำให้ประดาข้อมูลที่ยังไม่ได้ผ่านการกรองเข้าไปตุงอยู่เต็ม แต่ไม่ค่อยแน่ใจว่าจะเป็นกองอยู่ทางซีกไหน ซีกเหลือง หรือ ซีกแดง กันแน่ ก็ปัดโถ๋ ทางวงการแพทย์เขาบอกว่าไม่มีซีกตรงกลางต่างหาก แต่อย่างไรก็ตามไม่อยากจะไปไล่เรียงว่า อะไรหยิน อะไรหยาง อะไรแดง อะไรเหลือง มันก็ไม่แปลกแตกต่าง กันสักเท่าไหร่ ระหว่างเส้นขีดขั้นความดี กับ เส้นที่เป็นความชั่ว นี่อาจจะเป็นผลจากการที่ดูหนังซีรีเกามากเกินไปกระมัง
   จะอยากไปลองดูในกลุ่มนั้นบ้าง จะอยากลองไปดูกลุ่มนั้นบ้าง เดี๋ยวเขาหาว่าเอาแต่เก่งแต่หน้าจอ แต่ทว่าคิดไปคิดมา ผู้ฉลาดที่สุดย่อมจะไม่แสดงออกว่าอยู่ฝ่ายใดแม้จะเอนเอียง 
   สะพั่ง มักจะถามภรรเมียก่อนนอนเสมอว่า กินหญ้าก่อนนอนแล้วหรือยัง ผมไม่คิดเลยว่าคำถามเบาๆเพียงแค่นี้จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ คลื่นแห่งความเปลี่ยนแปลงออกมาจากครัวเรือนและกระเพื่อมสัมพันธ์กับคลื่นของหมู่บ้าน ตำบล เขต อำเภอ จังหวัด ประเทศ โลก และจักรวาล
   เสียงภรรยาผมหัวเราะเคี๊ยกๆๆๆ แบบอำมหิต รังสีอำมหิตแผ่ปกคลุมห้องนอน ทุกครั้งที่มีปัญหา สะพั่งจะต้องนั่งคิด และในวันนี้สะพั่งออกไปยืนอยู่นอกชานมองออกไปข้างนอก ตรงท้องฟ้ามืดๆ อากาศเย็นๆ และหมู่เมฆที่บดบังหมดทั้งพระจันทร์และดวงดาว
   ในตอนนี้แม้แต่ญาตที่ต่างจังหวัดก็เอนเอียงไปหมดแล้ว
   แม้จะเน้นว่าเป็นกลาง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอนเอียงไปทางฝั่งตรงกันข้ามแต่ต้องเฉพาะแง่ของประชาธิปไตย ที่ไม่มีการลบหลู่ เท่านั้นหรือไม่เชียร์บุคคล 
   คลื่นแห่งความเลวร้ายปกคลุมไอซ์แลนด์แล้วในวันนี้ แม้แต่สิงคโปร์ก็เอียงๆไปนานแล้ว
   ในยามนี้ แม้ว่าจะชูมือแล้วร้องว่า สู้สู้ แต่พอเผลอครั้งใดก็อดคิดสลดใจหดหู่เศร้าสร้อย ออกนอกทางไม่ได้ แม้จะตีวงกลับเข้าแนวทางอดทนอดกลั้นต่อสู้อีกครั้ง
   แม้ว่าผมจะนึกเสมอว่าตัวผมนี่เป็นคนกล้า ในยามเหตุการณ์ใดที่น่าตื่นตกใจผมมักจะไม่ค่อยตกใจ หรือความคิดตกใจมันเกิดขึ้นช้ามากเกินไปหรือเปล่าจากการประมวลผลจากสมองของผม
   ผมนั่งจินตนาการถึงเรื่องการออกรบในมหาสงคราม ขี่ม้าชักดาบพุ่งตัวออกนำหน้าเหล่าทหารเป็นคนแรก
   ผมจะขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีคนแรกและหลายๆเพลง จนคิดว่าพอสมควรแล้วที่จะให้ไมค์ต่อคนอื่นบ้าง
   วันหนึ่ง ผมขับรถมาจอดตรงห้าแยกเล็กๆในกรุงเทพแถวสายไหม สักพักเสียงดังตูมสนั่น ผมมองไปก็เห็นเสาไฟฟ้าตรงแยกตรงข้ามกับผมเลย ระเบิด ดัง ตูมๆ มองไฟก็แล้วยังแดงอยู่ คือต้องเข้าใจนะครับว่า ห้าแยก เนี่ยกว่าจะถึงรอบเลนของผมบ้างเนี่ยคงอีกนาน
   ดังนั้น เมื่อตูมอีกทีนึง สะพั่ง ก็ออกรถไปแล้วแม้จะไฟแดงก็ตาม
   สะพั่ง คิดในใจ
   หวังว่า ตำรวจคงเห็นใจ
   ไปก่อนละโว้ย เย้ เย้