นกหลงทาง

แก้วประภัสสร

วันนี้ตื่นขึ้นมาอากาศดีจังเลย มองออกไปข้างนอก นกสองตัวกำลังคุยจู๋จี๋กัน มากันทุกวันละค่ะเจ้านกคู่นี้
เราแอบอิจฉานิดนิด แสนสุขสมนั่งชมวิหก..อยากเป็นเบิร์ดเหลือเกิน.. ร้องเพลงซะเลย เอาเถอะตามสบาย
เอ..แต่แปลกวันนี้ไหงมาแค่สองตัวละ แล้วลูกมันหายไปไหน วันก่อนเจ้าลูกนกมาเกาะตัวเดียว อยู่ๆมันก็พลัดหลงบินเข้ามาในห้อง เปิดประตูเชิญตามมารยาท อิ..เชิญออกไปซะนะจ๊ะ ไปอยู่ข้างนอกกับครอบครัวเจ้า มันบินร่อนไปร่อนมา แหม..ทำยังห้องนอนเราเป็นท้องฟ้าอันกว้างใหญ่  อะ..ชนแล้วแก บินชนกำแพง ประเดี๋ยวก็ไปเกาะผ้าม่าน ไปเกาะต้นกล้วยไม้ เอ้ย.แก ..มันดอกไม้ประดิษฐ์ของฉันจ้า ห้ามยุ่ง.หวงนะ ไปเกาะที่อื่นเรยยนะ
 ถ้าไม่ออกก็ไปอยู่หลังแอร์ซะนะ โฮ้..มันบินไปเกาะจริงๆ อิ..สั่งได้.เดี๋ยวสั่งใหม่จิ.. 
   นั่น..ดูโน่น แม่กับพ่อแกบินมารออยู่ข้างนอกแล้ว เร็วๆเข้าเดี๋ยวไปส่ง เรายื่นมือไปให้มันเกาะ  กะว่าจะพาไปหาแม่ มันไม่ยอม เดี๋ยวบินเกาะกิ่งไม้ ก็กิ่งไม้ที่ว่านี่ ซื้อมาจากสวนจตุจักรนะ มันเกาะไม่ปล่อย อืมม..วันหลังถ้าแกชอบเดี๋ยวจะซื้อรังมาให้ เอารังเลยดีมั้ยแก อยากอยู่นัก  ตามสบายน้อง พี่ขอตัวก่อน เชิญบินเล่นให้หนำใจ อยากไปเมื่อไหร่แล้วร้องบอกละกัน 
	พ่อกับแม่ลูกนกก็ทำท่าเหมือนอยากจะเข้ามาหาลูก มันบินมาเกาะหน้าต่างส่งเสียงร้องเรียกลูก บินไปบินมา อืม..นี่แหละเขาเรียกว่าความรักของพ่อแม่ ไม่ว่าจะมนุษย์หรือสัตว์ ต่างก็มีไม่แพ้กัน เอา..เร็วเข้า เชิญ
แล้วท่าน ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวจะไปทำงานแล้ว สักพักลูกนกก็ยอมออกไปแต่โดยดี  เฮ้อ..ยังไงเราก็ยังอิจฉานกอยู่ดีนะ