ชีวิตอันคุ้นเคยที่เปลี่นไป

พลายลิขิต ณ เมืองพาน

จำได้ว่าสมันยังเล็กนั้น แถวหมู่บ้านมีอะไรที่แตกต่างจากปัจจุบันอย่างมากมานมหาศาล สมัยนั้นผมเป็นเด็ก เด็กแถวบ้านก็จะมีการรวมตัวกันเพื่อไปเล่นน้ำหรือเล่นอะไรต่างที่เป็นการออกกำลังกายบ้างเป็นการฝึกสมอง สร้างสามัคคีบ้าง มีการเล่นพื้นบ้านต่างๆนานา
แต่ปัจจุบันผมเห็นเด็กแถวบ้านไปนั่งเล่นเกมแถวตลาด ตกเย็นมาไม่ไปเล่นบอลเหมือนแต่ก่อน อย่าว่าแต่เด็กเลยวัยรุ่นแถวบ้านก็เหมือนกัน พากันไปนั่งกินเหล้า วันก่อนผมไปสนามบอลหวังว่าจะได้เล่นบอลกับเพื่อนๆและเด็กๆ แต่ไม่มีใครไปเล่นเลย มารู้อีกทีตอนปั่นจักรยานกลับเห็นนั่งกินเหล้ากันเป็นกลุ่ม
คุฯๆทั้งหลายเคยเล่นลูกแก้วไหม ว่าวล่ะ หรือแม้แต่การเล่นเก่าๆที่มีมานานเคยไหม เดียวนี้แถวบ้านผมมันม่มีแล้วครับ
เห็นไปนั่งคุยเอ็มบ้าง เล่นเกมคอมพิวเตอร์ และอื่นๆ ผมพอเข้าใจว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไป แต่ก็เสียดายเหมือนกันนะครับ เด็กๆไม่สามัคคีกัน ไม่ออกกำลังกาย และมีการเปลี่ยนไปมาตลอด
หันกลับมาดูผู้ใหญ่เขาบ้าง แต่ก่อนตกเย็ยมาก็จะมานั่งคุยกันแถวๆศาลาประจำหมู่บ้าน นั่งคุยกันสารพัดเรื่อง ตอนทำนาก็จะพากันไปช่วยทั้งหมู่บ้าน ตอนเช้า กลางวัน เย็น ทานข้าวก็จะเรียกกันไปทาน หรือไม่ก็จะเอากับข้าวมาแบ่งปันกัน รั้วบ้านก็ยังไม่มีเลยครับ 
ปัจจุบันภาพเหล่านั้นได้หายไปเกือบหมดแล้ว ไม่มีการนั่งคุยกัน ทำนาก็จ้างกันแทน ทานข้าวก็ต่างคนต่างทำต่างคนต่างทาน มีรั้วกั้นทุกๆบ้าน ตกเย็นหรือกลับจากการทำนาทำสวนก็อยู่บ้านของตัวเอง ปิดไฟหน้าบ้านปิดประตู้บ้านอยู่แต่ในบ้าน
ผมไม่รู้ว่ามีคนเห็นเหมือนที่ผมเห็นไหม ยิ่งคุณจากบ้านไปนานๆแล้วได้กลับมา สังเกตุกันบ้างไหม ว่าแถวๆบ้านเปลี่ยนไป สังคมเปลี่ยนไป ชีวิตอันคุ้นเคยได้เปลี่ยนไปแล้ว