ครั้งสุดท้ายแบบไหน(ประชาธิปไตยของคนหมู่มาก)

โกเต็ก

การบุกยึดสถานที่สำคัญของทางราชการเพื่อกดดันให้รัฐบาลลาออก บวกกับท่าทีของนายกรัฐมนตรีที่ดูจะเหลืออดกับการยั่วยุเต็มที คือสองอย่างที่กำลังหยั่งเชิง เพื่อรออีกฝ่ายหลุดอย่างแท้จริง  หลุดโดยการสูญเสียหน้ากาก หรือเปลือก ที่ซ่อนตัวตนที่แท้จริงไว้  พูดเป็นภาษาบ้านๆ ดูซิจะทนได้กี่น้ำ แต่เมื่อเป็นนักการเมือง แต่เมื่อเป็นแกนนำขับเคลื่อน   จึงเป็นธรรมดา ที่การแสดงออกย่อมซับซ้อน แต่ก็มีความหมายไม่ต่างจากคำพูดแบบบ้าน ๆ นั่นแล
ทีแรกนึกว่า ใครเริ่มก่อน เจ๊งก่อน นั้นไม่ใช่ เพราะคนพวกนี้ตลบตะแลงได้แทบทุกสถานการณ์ ซึ่งเป็นปัจจัยหลักที่ทำให้บุคคลจำพวกนี้ ลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคมคล้าย ๆ จะสง่าผ่าเผย ยกตัวอย่าง เพราะใบกระท่อมเป็นสมุนไพร เพราะรัฐบาลชุดนี้ไม่เคยโกงกิน  เรียกว่า กล้าพูดแต่ไม่กล้าอาย 
	
ถ้าเปลือกหรือหน้ากากหลุดก็คงจะสมควรแก่ครั้งสุดท้ายจริง ๆ เพราะทำให้รู้ไส้รู้พุงทุกอย่าง  แต่จะครั้งสุดท้ายแบบไหนล่ะ เพราะวันนี้เหตุผลของบ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปหมด  ขนาดพลาดแล้วพลาดอีก ก็ยังตลบตะแลงแล้วตลบตะแลงอีก ที่สำคัญหลาย คนยังไปเชื่อเขาอีก ตรรกะแบบนี้ ไม่ใช่ไม่เคยเกิดขึ้น เพียงแต่สังคมไม่เคยเรียนรู้ (เจ็บไม่จำ) จึงตามพวกนี้ไม่ทัน...  สุดท้าย...ก็คงต้องรอครั้งสุดท้ายต่อไป