ฉันยังคงเดินทางอย่างเดียวดาย มีเพียงสัมภาระอันหนักอึ้ง ที่สะพายไว้เต็มหลัง บนความเหนื่อยล้า.. มีหลายครั้ง ที่ฉันคิดจะวางสัมภาระทั้งหมดลง เพื่อให้เกิดความคล่องตัวในการเดินทาง แต่จนแล้วจนรอด.. .. วันแล้ววันเล่า... .. ฉันยังคงเลือกที่จะแบกมันไว้อย่างนั้น สัมภาระอันหนักอึ้ง... กับการเดินทางอันแสนยาวไกล... ฉันยังคงเดินทางอย่างเดียวดาย.. บนถนนสายยาวไกลนี้... อย่างไม่รู้ว่าเมื่อไหร่.. จะถึงวันสิ้นสุด... ฉันยังคงเดินทาง....
5 สิงหาคม 2551 16:35 น. - comment id 100800
สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงฯ ฉันยังคงเดินทาง อยู่อย่างนั้น เดียวดาย เหน็บหนาวยังก้าวเดินเพียงลำพัง แม้หนักอึ้งสิ่งที่แบก แต่ก็เต็มใจแบกมันไว้ หนัก รู้ว่าหนัก แต่ก็วางไม่ได้... เดินทางอย่างระมัดระวัง และขอให้มีแรงกำลัง เดินทางให้ถึงจุดหมายที่หวังค่ะ
4 สิงหาคม 2551 12:45 น. - comment id 100801
นึกถึงอูฐกลางทะเลทรายนะ
4 สิงหาคม 2551 16:08 น. - comment id 100804
ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก เดินทางไปด้วยกันค่ะ
4 สิงหาคม 2551 23:42 น. - comment id 100806
ฉันเพียงแค่เส้นทาง ...บนถนนชีวิต บนโลกแห่งโชคชะตา ฉันเพียงแค่เส้นทางสายหนึง.... ที่ทอดยาวไปข้างหน้า ....รอ... ....รอ... รอเวลา รอใครสักคนเดินผ่านมา ....ก้าวเท้าเหยียบย่ำ ....บ้างเดินทางแสวงหา ....บ้างไล่ตามไขว่คว้าหาความฝัน ....บ้างเดินไปตามเยื่อใยสายสัมพัน ....บ้างก็ก้าว เพื่อให้วันผ่านพ้นไป ....บางคนเคว้งคว้างว่าเปล่า ....บางคนปวดร้าวหวั่นไหว ....บางคนคิดคำนึงถึงวันแห่งวัย ..... ว่าจะเดินไปแห่งไหนดี ..... เส้นทางที่เคว้งคว้าง ..... บางครั้งดูว่างเปล่า... ..... เส้นทางที่ทอดยาว ..... รอคนผ่านมา ได้เล่าเรื่องราว เมื่อผ่านไป ... มันก็แค่เส้นทาง
5 สิงหาคม 2551 08:41 น. - comment id 100808
คุณก้าวที่.. กล้า นั่น.. คนกะลังเศร้า มาคิดถึงอูฐซะ... เดี๋ยวไม่ให้ยืมบ่าซบเลยนิ.. คุณเพียงพลิ้ว เคยเป็นมั้ย.. เวลาแบตฯ หมด เหลียวมองทางไหน ก็เห็นแต่ความว่างเปล่า... คุณเรไร ถ้าเล่า.. แล้วจะฟังมั้ยอ่ะ.. บางที.. คนเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่า.. มีคนฟัง.. เวลาที่เราพูดน่ะ ให้รู้สึกขอบคุณ.. มิตรภาพที่คุ้นเคย
6 สิงหาคม 2551 12:37 น. - comment id 100819
คุณแมงกุ๊ดจี่ เคยมีคำถาม.. "ภาระหนักในวันนี้ของคุณ เป็นความทุกข์หรือความสุขกันแน่ " ถึงวันนี้ ยังคงปล่อยให้มันเป็นเพียงคำถามอยู่อย่างนั้น รู้เพียงว่า.. ทุกครั้งที่เห็นคนที่เรารักมีรอยยิ้ม มันชื่นหัวใจนัก... ขอบคุณจัง..
15 สิงหาคม 2551 01:28 น. - comment id 100835
เส้นทางยังอีกยาวไกลนะ ไม่ได้เข้าเว็บนี้ นานแล้ว หลายปีเหมือนกานหละที่เราก้อ เดินตามหาหลายอย่างตามลำพัง ว่ามั้ยเวลาเรากลับมาอ่านเรื่องเก่าๆที่เขียน ไว้ ทามให้เรารู้ว่าเดินไปไกลทุกทีจากอดีต
19 สิงหาคม 2551 21:01 น. - comment id 100963
การเดินทางเป็นการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ อย่าหยุดเพื่อจะนิ่งเฉย แต่จงหยุดพักถ้าเราเหนื่อยและล้าเกินไป แล้วใครบอกล่ะว่าจะ ให้เดินคนเดียว จะเดินไปเป็นเพื่อนและขอ รับรองจ๊ะว่าจะเป็นเพื่อนร่วมทางที่ดี มาครานี้ทั้งอ้างว้างและเศร้าสุดๆเลย ห่วงนะ