คนบาป

สะพั่งสะท้านไมภพ

ผมนั่งลงที่ขอบบ่อเล็ก เห็นปลาคราฟหลายๆตัว ลอยตัวอ้าปากบนผิวน้ำแต่ละตัวก็หันมามองผม ผมรู้สึกได้เลยว่า มันกำลังขออาหารจากผม ผมพิจารณาดูที่ทำการไปรษณีย์แห่งนั้นวันหยุดแค่สองโมงเช้าเอง คงจะยังไม่มีใครมา ผมลุกขึ้นและเดินไปหาขนมปังมาให้ปลาเหล่านั้นกิน 
   ผมเดินไปประมาณครึ่งกิโลจึงเห็นร้านสะดวกซื้อ เมื่อแวะเข้าไปก็ได้ขนมปังไส้ครีมก้อนเล็กๆพออิ่ม ก้อนละหกบาท ผมยิ้มเมื่อได้ดังใจแล้วก็เดินกลับ
   เมื่อบิขนมปังไปก้อนแรกไม่ใหญ่เท่าไหร่ พวกมันให้การตอบสนองกันอย่างดียิ่ง ผมก็กลัวเหมือนกันว่ากลัวมันกินแล้วตาย กลัวน้ำจะเน่า กลัวเจ้าของเขาจะด่า แต่ทว่าสิ่งที่ผมให้มันกิน มันกลับชอบครับ รวมทั้งครีมด้วย
   ไม่น่าเชื่อครับ ปลาในบ่อเล็กๆไม่กี่สิบตัวกลับตอดขนมปังผมจนหมดก้อน และพวกมันก็ว่ายน้ำใต้ผิวน้าส่ายไปส่ายมา ผมเชื่อว่าบางตัวมันคงอิ่มเพราะมันตอดและคาบชิ้นใหญ่ๆหลายครั้ง แต่บางตัวก็ยังคงหิวอยู่ บางตัวที่กล้าๆกลัวๆไม่กล้าลองผิดลองถูก จึงทำให้ช้าทั้งๆที่น่าจะเร็วกว่า แต่ในที่สุดก็ช้าเกินไป 
    เมื่อเห็นพวกมัน ผมกลับคิดถึงตนเอง ที่มัวแต่คิดพิจารณาในแต่ละกิจการหรือการกระทำ จนกระทั่งอาจจะช้าเกินไป หรือคิดถึงหลักเกณฑ์ของสังคม ที่รู้มากก็ต้องคิดพิจารณามากเกินไปก็ได้ คล้ายๆกับว่า ผมโดนหรอกมาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่หนังในทีวีจอขาวดำ เรื่องที่เขาสอนว่าดีอย่างงี้หรือชั่วอย่างนี้ 
   คำตอบที่ยังคาใจและยังต้องถามไปเรื่อยๆว่า บุญ คืออะไร ที่ว่าทำแล้วได้บุญคืออะไร
   คนที่ทำบุญรู้ไหมว่าบุญที่ได้เป็นอย่างไร
   ผมนั่งพิจารณาถึงพงศาวดารจีน ที่เขียน กับ ที่ฮ่องกง สร้าง หรือ เรื่องพระนเรศวรที่ท่านมุ้ยสร้าง กับเรื่องที่เขียนในพงศาวดารไทย แปลกไหมที่ไม่เหมือนกัน
   ผมนั่งอ่านเว็บของฝ่ายต่างๆหลายๆฝ่าย และนั่งมองเข้าไปถึงความประสงค์ที่เร้นลับแท้จริง ที่แท้เพียงแค่อำนาจวาสนาบารมีและทรัพย์
   ผมเข้าใจ ผมเคยหลงใหลในฐานะตำแหน่งอำนาจวาสนาบารมีและสินทรัพย์ และก็มั่นใจว่าจะหลงอีกหากได้เข้าไกล้ 
   และก็เห็นหลายๆคนเล่นละครหลอกลวงคนไปวันๆ ให้คนอื่นต้องเสียสละ ให้คนอื่นต้องอดทน ให้คนอื่นต้องอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ทว่าลับหลังหรือไม่มีใครรู้จัก หรือเห็น ตัวคนพูดนั้นแหละมักทำเสียเอง
   ผมได้ไปอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่ตัวละครหนึ่งเก่ง แต่ก็ต้องต้องตายไม่ยอมที่จะตั้งตนเป็นใหญ่
   เมื่อก่อนผมอ่านแล้วไม่ได้พิจารณาเนื่องจากวัยเด็ก 
   แต่ปัจจุบันเมื่อได้อ่านอีกครั้งหนึ่ง มันเป็นเรื่องที่แปลแล้วออกมาเป็นภาษาไทย 
   ผมหัวเราะให้กับตนเอง
   อะไรก็ตามที่แปลเป็นภาษาไทยแล้วเนี่ยไม่ค่อยมีความตรงไปตรงมาสักอย่าง
   การเลี้ยงปลา การให้อาหารปลา มันก็เพียงการให้ความสุขแก่ตนเอง เพียงแค่กิจกรรมสนองความต้องการหรือความอยากเล็กๆและกระทำได้สำเร็จแล้ว ก็เกิดความพอใจเท่านี้ 
   มันไม่ได้แตกต่างมากไปกว่าคนที่ใช้เงินมากๆหรือลงทุนลงแรงไปมากๆ เพื่อตอบสนองความอยากหรือความต้องการเองเลยไม่ว่าจะเรื่องใดๆ
   คงอีกนานกว่าจะลบความเคยชินให้ออกไปจากสมองได้
   มีแต่คนโง่เท่านั้นที่เป็นเหยื่อของคนฉลาดแกมโกง
   มีแต่แข็งแรงกว่าเท่านั้นที่จะอยู่รอด
   มิน่าเล่า ปลาในบ่อบางตัวจึงอ้วน ใหญ่ เล็ก ต่างกัน