พั่งซังก๊ก

สะพั่งสะท้านไมภพ

ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ รู้สึกเบื่อหน่ายกับการเมืองของประเทศเป็นอย่างมาก นี่มันไม่ได้คิดกันเพื่อให้บ้านเมืองเจริญขึ้นกันเลย เอาแต่ตั้งข้อหา และแก้ข้อกล่าวหาไปวันๆ ผมสะพั่งสะท้านไมภพได้เดินทางไปโคราช ไปกราบหลวงพ่อเกจิใหญ่แห่งอิสาน และท่านได้เป่าหัวและเขกหัวให้หลายโป๊ก ในท่ามกลางการเดินทางไปอีสานครั้งนี้เอง ผมเห็นความยากลำบากของคนที่ทำงานด้วยความตั้งใจจริง
   แม้ความซาบซึ้งตรึงใจในการอุทิศตนจะมีรู้สึกได้จนแทบจะควบคุมไม่อยู่ แต่พอนึกถึงการหลอกลวงเข้า ไอ้ที่จะซาบซึ้งนั้นก็พลันมอดมลายไป โดนหลอก สะพั่งสะบัดหัว ไม่ให้ตนอินไปกับการหลอกลวงหลอกใช้
   สะพั่งสะท้านไมภพ ตั้งใจว่าจะเป็นหัวหน้าพรรค เพื่อแก้ไขปัญหาของประเทศ เดิมพรรคเดิม มักใช้อิทธิพลของนักการเมือง มาข่มขู่ข้าราชการประจำ ให้ทำการปรับย้ายเด็กของตนเป็นอธิบดี เป็นตำแหน่งใหญ่ๆต่าง นี่มันถ้าจะบ้าไปหมดแล้วหรือไง โดยเฉพาะไอ้คนที่มันห่วงตำแหน่งหรือไปเฝ้าของอนง้อขอเขามาไอ้นี่ก็บ้าหนักไปใหญ่ เมื่อบ้าเจอบ้ามันก็ไปกันได้อย่างสะดวกโยธิน
   สะพั่งนั่งคิดบนม้าหินในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งเขามองแล้วคิดไปว่า น่าจะให้ไอ้พวกที่เป็นนักการเมืองแล้วประเทศไม่เจริญเนี่ยเลิกเป็นนักการเมืองอย่างเด็ดขาดเสียที เอาคนใหม่ๆมาเป็นบ้าง หากไม่ได้เรื่องอีกก็หาคนใหม่มาเป็นบ้าง อย่างนี้จึงยังจะพอเจอคนดีๆได้บ้าง 
   ปัญหาคือ คนดีหน้าตาเป็นอย่างไร
   สะพั่งก็ได้มองตนเองในกระจกแล้วก็ส่ายหน้า ยืนยันได้ว่า ผมไม่ใช่คนดี แต่อาจจะเป็นตัวดี ในหลายๆเรื่องที่ชั่วๆ ได้อย่างแน่นอน
   สะพั่งอดขำไม่ได้ ในกระจก ดูหน้าตาท่าทางก็ฉลาดดี แต่การประพฤติ ยังคงให้ นศ.ขย่ม อยู่เลย ยังคงเสพยาเสพติด ยังคงขับรถฝ่าไฟเหลือง ยังคงไปใช้บริการกับหญิงขายค้าบริการอยู่เลย ยังคงอยากจะได้ยศฐาบรรดาศักดิ์ให้มากขึ้นกว่าเดิม ยังคงตีหน้าท่าทางว่าจงรักมากมายเกินอยู่เลย ยังคงรูดบัตรเครดิตแบบไม่ยั้งคิดบ่อยๆ ยังคงเบียดบังเบี้ยเลี้ยงพลทหารเอามาให้เมียน้อย เอามาล่อเด็ก เอามาใช้อีลุ่ยฉุยแฉกอยู่เลย ยังคงให้ตำแหน่งแก่พวกที่เสนอหน้าหรือใกล้ชิด หรือคนที่ให้ได้ทุกอย่างแก่ตนเองได้อยู่เลย ส่วนคนที่ทำงานตั้งใจทำงานก็แค่ผู้ใต้บังคับบัญชา แต่ไม่มีวันที่จะได้เป็นลูกน้อง โครงการที่มีก็เอาแค่ถ่ายรูปพิธีเปิดปิด ส่วนเรื่องราวเนื้อหาจะเป็นอย่างใดช่างหัวมัน บางครั้งก็เหิมเกริมขนาดหนักจนคิดว่าตนเป็นสิ่งที่สูงส่ง
   สะพั่ง หยิบโอเลี้ยงแก้วใหญ่ขึ้นมาดูดวาบแล้ววาบเล่า หยิบบุหรี่ชนิดที่ถูกที่สุดที่จะไม่น่าเกียจหากคนระดับเขาจะสูบขึ้นมาสูบ ไหงคิดไปคิดมาจะเริ่มไปในทางที่ชอบที่ชั่วแล้วหวา
   สะพั่งหัวเราะ นึกไปถึงความบ้า หากจิตวิญญานของคนมุ่งแต่เสพสุข เสพเมถุน ก็ไม่มีใดที่จะทำไม่ได้ นานมาแล้วมั้งที่พวกเราใฝ่ฝันความเป็นอิสระจนกระทั่งเอาโคตรแลเง่าแลกมา แต่ทว่าไอ้พวกที่ชอบตีฝีปากอวดฉลาดก็มาครอบครองอำนาจไว้ใส่ร้ายป้ายสีจนกระทั่งหลายๆคนต้องเบือนหน้าหนี
   สะพั่งได้อ่านพงศาวดารจีนมาหลายสิบเรื่องแล้ว และมั่นใจว่าเป็นยุคเสื่อม เหตุที่เกิดยุคเสื่อมมิใช่เนื่องมาจากการโคจรของดวงดาว แต่มันเกิดจากผู้นำ ความเหิมเกริมของผู้นำ ที่ไม่ได้คิดถึงความยากลำบากในการตั้งชาติ และความหลงของผู้นำ ที่ทำให้การตัดสินใจในเรื่องต่างๆผิดพลาดได้อย่างไม่น่าเชื่อจนวิบัติ
   สะพั่ง อยากจะไปสมัครเป็นผู้แทนนัก แต่แล้วก็ต้องคิดถึงลูกปืนที่จะต้องไปตุงอยู่ในหัวหรือในตัวเป็นกิโลกรัม ผู้แทนที่ดีคนรักมักจะอยู่ไม่ได้นาน แต่ผู้แทนที่เบื้องหลังชั่วร้ายมักได้รับการเลือก
   สะพั่งคิดถึงได้ตอนนี้ โอเลี้ยงก็หมดพอดี มองซ้ายมองขวาเห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่ในสวนสาธารณะแล้วเสียววาบยิ่งกว่าจะเสียกรุงครั้งที่สาม อนาคตของพั่งซังก๊ก จึงต้องจอด เนื่องจากไม่รู้มีใครแจ้งตำรวจ สะพั่งจึงต้องแจวก่อน
    โครงการตั้งพรรคการเมืองของพั่งซังก๊กก็จบแค่นี้ สักวันเมื่อวาบขึ้นมาอีก ผมก็คงคิดได้ขึ้นมาอีกแล้วก็เป็นยังงี้อีก
    คงได้ทำแน่ๆ ชาติหน้า