STory of Love ที่อยากให้อ่าน(ตอนจบ)

Zervyon

ผมอาย เธอก้อเดินมา นั่งด้วย ผมแอบมองเธอตอนที่เธอเดินมา ( ไม่รู้จะต้องแอบมองทำไม ) วันนี้เธอดูน่ารักมาก ขาวจั๊วะ น่าเจี๊ยะซะนี่กะไร ผมจะข้ามตอนนี้ไปดีมั๊ยน้า แทนที่ผมจะเป็นคนเริ่ม แต่ที่ไหนได้ล่ะ 
เธอเข้ามากอดผมทางด้านหลัง เธอบอกว่า
                          อยากอยู่อย่างนี้ตลอดไปจัง 
 ตัวเธอช่างนิ่มเหลือเกิน ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย และแล้ว..สัญชาตญาณของผู้ชายก็แสดงออกมา ผมจับมือเธอออก แล้วผมก็จูบเธอ เธอบอกกับผมว่า 
                         ฟางรักพี่ปอยนะ ฟางจะเป็นของพี่คนเดียว  
อายจังที่จะเล่าต่อ แต่ก้อนะ ในใจผมคิดว่า ผมไม่อยากจะมีอะไรกับเธอตอนนี้เลย เพราะเธอยังเด็กอยู่ แต่มือผมมันไม่ยอมทำตามอย่างที่ใจคิด มันไปแล้ว มันไปปลดตะขอคุณโยะซงซะแล้ว หน้าอกเธอขาวเนียน ซึ่งไม่น่าจะเป็นของเด็ก ม.3 เลย ประมาณว่า หน้ามัธยม นมมหาลัย ( คงพอจะรู้นะว่าไม่เล็ก ) 
แต่พอผมเห็นหน้าอกของเธอแล้ว ผมคิดขึ้นได้ว่า เรากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย เราทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ผมเลยบอกกับเธอว่า 
                         พี่ทำไม่ได้หรอก ฟางยังเด็กอยู่  
ผมเอาผ้าห่มมาคลุมให้เธอแล้วผมก็ลุกไปนั่งที่โซฟาห้องรับแขกเปิดเพลงเพราะ ๆ ฟัง ซักพักเธอเดินมานั่งกับผม เธอใส่เสื้อตัวใหญ่ ๆ ตัวเดียว ดูแล้วก้อน่ารักไปอีกแบบ เธอนั่งซบไหล่ผม แล้วเธอก้อยิ้มให้ ผมอยากหยุดเวลาไว้ให้นานที่สุด ตัวเธอมีกลิ่นหอมคงจะหอมจากยาสระผม มันทำให้ผมเคลิ้มและหลับไปเมื่อไหร่ก้อไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก้อเช้าแล้ว ผมตื่นขึ้นมา อ้าว!  ผมมานอนตักเธอตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ผมถามเธอว่า
                        นี่พี่นอนตักฟางทั้งคืนเลยเหรอ 
 เธอตอบว่าใช่เธอยังไม่ได้นอนเลย เธอบอกว่าเธอนั่งมองผมทั้งคืน ผมอึ้งเล็กน้อย แต่ก้อแหย่เล่นถามเธอว่า
                          โม้ป่าว.  
เธอทำหน้างอนแล้วก้อลุกไปเลย 
ส่วนผมก้อไปอาบน้ำเพราะคิดว่าเดี๋ยวเธอก้อหายโกรธ ( ขออธิบายนิดนึงนะ เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยสบายบ่อย ผมเลยคิดว่าผมจะเป็นคนที่ดูแลเธอไปตลอดชีวิต ) เวลาก้อผ่านไปเร็วจัง เธอจบ ม.3 แล้ว ซึ่งเธอก้อเรียนต่อ ม.4ที่เดิม ส่วนผมก้อขึ้น ปี 3 และแล้ววันที่ไม่อยากจะให้เกิด มันก้อเกิดขึ้น วันนั้นเรานัดไปดูหนังด้วยกัน 
                          ก่อนหนังเข้าผมเป็นคนไปซื้อตั๋วหนังและของกิน ส่วนเธอบอกว่าเธอจะไปดูเสื้อผ้า วันนั้นผมไปกับเพื่อนด้วย ซึ่งมันก้อพาแฟนไปด้วย เธอกลับมาพร้อมเสื้อ 2 ตัว เธอซื้อมาฝากผมด้วย ( ดีใจจัง ) แต่เมื่อผมเดินมา สิ่งที่ผมเห็นคือ 
                          เธอกำลังคุยกับผู้ชายอยู่ แล้วเธอก็ทำเหมือนเช็ดหน้าให้ เท่านั้นแหละ ผมเดินตรงเข้าไปผลักผู้ชายคนนั้นล้ม แล้วเข้าไปชกเค้า โดยที่ผมไม่ฟังเสียงเธอและเพื่อน ๆ เธอกับเพื่อน ๆ เข้ามาห้ามผม ผมพยายามสะบัดออก 
แต่เพื่อนมันล็อคตั้ง 3 คน ดิ้นไม่หลุดแล้ว เธอถามว่าทำไมทำอย่างนี้ ทำไมไม่ถามเธอก่อน ผมไม่ตอบ ผมได้แต่มองหน้าเธอ แล้วผมก้อพูดไปว่า
                             เธอนี่ร้ายไม่ใช่เล่นแฮะ ขอแค่ทำดีกับเธอจะเป็นใครก้อได้ใช่มั๊ย  เธอน้ำตาไหล แล้วเธอก้อตบหน้าผม ผมรู้ตัวว่าพูดแรงเกินไปนิด ผมเลยขอตัวกลับบ้านก่อนเพราะกลัวเพื่อน ๆ จะเบื่อในการกระทำของผม พอกลับถึงบ้าน ผมคิดได้ว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปขอโทษเธอ ผมทำอะไรลงไปเนี่ย งี่เง่าจิง ๆ แต่ หารู้ไม่ว่า นั่นเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้พูดกับเธอ มีโทรศัพท์จากพ่อของเธอ บอกให้ผมรีบไป ที่โรงพยาบาล ผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อของเธอบอกว่าเธอไม่สบาย ให้ผมรีบมา เพราะเธอบอกว่า อยากเจอผม ผมรีบไปโรงพยาบาลทันที เมื่อไปถึง ผมถามพ่อของเธอว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อเธอไม่ตอบ แต่ว่าผมพอนึกได้ว่าเธอไม่ค่อยสบาย เธอเป็นไมเกรน ผมเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอไม่สบายใจ ทำให้เธอคิดมาก ผมเลยบอกว่าขอผมเข้าไปเยี่ยมได้ไหม พ่อบอกว่าเข้าไปได้เลย ตอนนี้เธอกำลังหลับอยู่ ผมเดินเข้าไปเห็นเธอนอนหลับเหมือนกับว่าไม่มีอะไร เหมือนตอนที่เรานอนเล่นด้วยกันแล้วเธอก้อหลับไปไม่มีผิด ผมชอบมองหน้าเธอตอนกำลังนอน ดูเธอน่ารักดี ผมจับมือเธอ 
                             มือเธอเย็นพอสมควร ผมนึกว่าเป็นเพราะแอร์ที่เปิด ค่อข้างหนาว แต่ผมสังเกตว่าเธอหน้าขาวผิดปกติ ผมมองเห็นไดอารี่บนโต๊ะข้างเตียงที่เธอเคยเขียนเป็น ประจำ ผมเลยหยิบขึ้นมาอ่าน เธอเขียนว่า วันนี้วันที่/ 
/ 254 ( ขอโทษนะคับที่บอกไม่ได้ ) 
                           วันนี้ฟางทำให้พี่ปอยโกรธ แต่ทำไมพี่ปอยไม่ยอมฟังฟางบ้าง ฟางไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นอย่างนั้น ฟางขอโทษนะพี่ปอย มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ปอยคิด ฟางแค่จะเช็ดเสื้อให้เค้าเพราะฟางไปชนเค้าทำให้น้ำหก ใส่เสื้อเค้า ฟางรู้ว่าฟางผิด พี่ปอยอย่าโกรธฟางนะ ฟางไม่ได้ตังใจจะตบหน้าพี่ปอยด้วยนะ ฟางขอโทษ และฟางก้อไม่ได้โกรธพี่ด้วย ฟางรักพี่ปอยเสมอนะ แลฟางจะรักตลอดไป  
                          พอผมอ่านจบ น้ำตามันไหลออกมาได้ยังไงไม่รู้ ผมมีความรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังจะเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตไป ผมลองเอามือแตะที่ จมูกเธอ เลยทำให้ผมได้รู้ว่าเธอไม่หายใจแล้ว ผมก้มหน้าลงไปซบที่ตัวเธอ เธอจากผมไปแล้ว ผมร้องไห้โฮ เธอจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ
                         ผมรู้สึกผิดที่ทำให้เธอตาย ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะผม ตอนนี้เราคงคุยโทรศัพท์กันและหลับคาโทรศัพท์ด้วยกัน ผมแค้นตัวเองที่ไม่ได้แม้แต่ขอโทษเธอด้วยซ้ำ เธอกลับเป็นคนขอโทษผมเอง ตอนนี้ผมได้แต่มองหน้าเธอ ผู้หญิงที่รักผมมาตั้งแต่ ป.1 แต่ผมกลับลืมเธอไปตั้ง 6 ปี เมื่อเราได้กลับมาพบกัน อีกครั้ง และเราสองคนได้รักกัน ตัวผมกลับทำให้เธอต้องตาย ผมนั่งมองเธอ นึกถึงเรื่องที่มันเกิดตั้งแต่ผมอยู่ ป.6 นั่งนึกถึงวันที่ได้เจอเธออีกครั้ง ตอนที่เราได้เป็นแฟนกัน วันเกิดของผมและเธอ ทำไมมันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เราเคยสัญญากันไว้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
                        ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเธอด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าเราจะทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง แต่วันนี้ ไม่มีคนชื่อฟางอีกแล้ว ไม่มีใครคอยทะเลาะกับผม ไม่มีใครคอยเป็นห่วงผม ไม่มีคนนอนหลับคาโทรศัพท์กับผมอีก คงรู้แล้วนะว่าทำไมผมเรียกฟางว่าเธอ เพราะว่าทุกครั้งที่ผมนึกถึงฟาง ทุกครั้งที่ผมพิมพ์ชื่อฟาง น้ำตามันก้อจะไหลออกมา มันทำให้ผมเศร้า และทุกครั้งที่ผมคิดถึงเธอผมก้อจะหยิบไดอารี่ของเธอขึ้นมาอ่าน เธอเริ่มเขียนไดอารี่ตั้งแต่วันแรกที่เราได้เป็นแฟนกัน ทุก ๆ ครั้งที่เราทะเลาะกัน เราไม่พูดกัน ผมจะเป็นคนโทรไปหาเธอ แล้วเธอจะหยิบไดอารี่ขึ้นมาอ่านให้ฟังทุกครั้ง และเราก้อจะดีกัน ( ตอนที่ผมกำลังพิมพ์อยู่นี้ผมได้หยิบไดอารี่ขึ้นมาดู ในไดอารี่ มีรูปของเราสองคนแปะไว้ ทำให้ผมน้ำตาไหลอีกแล้ว ) 
                        ผมได้ไปงานศพเธอ บ้านของเธอนับถือศาสนาคริสต์ ทางบ้านก้อเลยใช้วิธีฝังเธอไว้
                         วันนี้เธอฟางดูสวยกว่าทุกวันนะ  ผมพูดขณะที่นั่งเกาะข้างโลง เธอไม่เหมือนคนตายเลย วันนี้เธอใส่เสื้อที่เธอซื้อมา ซึ่งผมก้อใส่เสื้อตัวที่เธอซื้อให้เหมือนกัน เธอเคยพูดไว้ว่า
                      ไดอารี่เล่มนี้ เป็นสิ่งที่แทนความรู้สึกของฟาง หากวันไหนฟางไม่ได้อยู่กับพี่ปอยแล้ว ขอให้พี่ปอยเก็บไดอารี่นี้ไว้ด้วยนะ พี่ปอยอ่านแล้วพี่จะรู้เอง ว่าฟางรู้สึกยังไง  
                      วันนี้ เธอได้จากผมไปแล้ว ไดอารี่เล่มนี้ จึงเป็นตัวแทนของเธอ ซึ่งเป็นสิ่งที่ปลอบใจผมเมื่อผมเหงา ทุกวันนี้ผมยังทำใจไม่ได้ เพราะเธอยังคงอยู่ในใจผมตลอดเวลา หากผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะกลับไปตั้งแต่วันแรกที่เราคบกัน ผมจะรักเธอให้มากกว่าเดิม ผมจะไม่ทำให้เธอ เสียใจ ผมจะไม่ให้เหตุการณ์มันเป็นอย่างนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป แต่ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะเธอได้จากผมไปแล้วนี่นา ทุกวันนี้ผมยังพกไดอารี่ของเธอติดตัวไปไหนมาไหนตลอด แต่ก้อยังดีนะที่ผมยังมีตัวแทนของเธออยู่ 
                      ผมยังได้เห็นหน้าเธอเมื่อคิดถึง แล้วเธอจะยังคิดถึงผมอยู่หรือเปล่าน้า. ผมคิดว่า คนที่ออกไปรบ ที่เรียกกันว่าหน่วยกล้าตาย กับคนที่พลีชีพ เป็นคนที่กล้าหาญ แต่คนที่ต้องทนอยู่รับความเจ็บปวดจากการที่คนที่เรารักจากเราไปน่ะสิ น่านับถือกว่า ผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่ถ้าให้เลือกระหว่างตาย กับยังมีลมหายใจแต่ว่ายังต้องเจ็บปวดใจอยู่ ผมเลือกความตายดีกว่า เพราะผมไม่อยากทนรับความเจ็บปวด ที่มันฝังใจ แต่มันก้อแก้ไขไม่ได้แล้วเนอะ 
                       ยิ่งผมได้ฟังเพลง เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ของวงแคลช แล้วผมเอาไดอารี่มานั่งดูรูปเก่า ๆ ของเราสองคนด้วย ก้อทำให้ผมได้รู้ว่า เคยมีคนที่เรารักและรักเรา ผมดีใจที่ได้พบกับเธอ เป็นแฟนกับเธอ มันเป็นความทรงจำที่ดีจิง ๆ ถึงแม้ว่านึกถึงแล้วจะต้องร้องไห้ก้อเหอะ เอาเป็นว่ายังไงผมก้อยังจะรักน้องฟางตลอดไปละกัน 
                       เรื่องของผมก้อมีเท่านี้แหละคับ ตอนนี้ผมหยิบไดอารี่ขึ้นมาดูอีกแล้ว ขอให้ทุกคนรักษาคนรักของตัวเองให้ดีนะคับ