พี่สาวของฉันอยู่ที่ไหน น้องสาวเล็กๆ ของฉันกำลังเติบโต มีหนทางของแต่ละคน ที่ก้าวเดิน น้องชาย ขี้แย เริ่ม ก้าวร้าว เข้มแข็ง เอาการเอางาน พ่อที่.....รักฉัน.... แต่ปล่อยฉันไว้คนเดียว แม่ที่แคร์ฉันกว่าใคร....แต่ไม่เคยเข้าใจฉันเลย คนรักของฉัน...ที่ไม่มีเวลาให้ฉัน ไม่ต้องการรับความห่วงใยใดใดของฉัน ฉันเหงา....ฉันเดียวดาย คนสำคัญทุกคนบอกว่ารักฉัน แต่ไม่มีใครกอดฉัน ให้ความอบอุ่นยามที่ฉันต้องการใครสักคน ฉันต้องทำให้ทุกคนรู้สึกสบาย ฉันต้องทำให้ใครๆ รู้ว่าฉันสบายดี คนที่ฉันรักบอกให้ฉันเหงาให้น้อย คนที่ฉันรักบอกฉันว่าเป็นห่วง แต่คนที่ฉันรัก....ไม่เลือกฉัน เพราะฉันรัก ฉันรักทุกคน ฉันจึงให้ทุกคนมีอิสระที่จะเลือก หรือแม้ว่าเลือกที่จะไม่มีฉัน แต่ใครจะรู้มั้ยบ้างว่า ฉันก็เหงา และต้องการให้ใครสักคนกอดฉันไว้ ปลอบโยนฉัน...ให้ความห่วงใยอย่างจริงใจ ให้ฉันสัมผัสความห่วงใยให้ฉันหายเหงา ให้ความรักที่ฉันสัมผัสได้ ไม่เพียงแต่มาพูดมาบอกกับฉันให้ฉันรู้สึกอบอุ่น เพียงห้านาที และต่อจากนั้นก็ปล่อยฉันไว้ ไว้กับความเหงาหงอยที่น่ากลัว ฉันรู้ว่าทุกคนที่ฉันรักมีหนทางอิสระที่อยากคิด อยากทำ ตามแต่ใจจะพาไป แต่จะมีใครสักคนใหม่ที่ฉันรัก จะแบ่งเวลาอันน้อยนิดของเค้า ให้มีที่ให้ฉันรู้ แม้เล็กๆ ให้ฉันอบอุ่น ทำไมฉันไม่รู้สึกได้เลย ฉันขอมากไปหรือป่าว ฉันขอมากไปกับทุกคนใช่มั้ย ฉันเป็นคนขาดความรักหรือป่าว เป็นฉันใช่มั้ย....ที่ต้องรอเวลาที่ทุกคนจะกลับมาหา แล้วฉันต้องรออีกนานเท่าไหร่ อีกนานแค่ไหนฉันถึงจะอบอุ่นสักที ฉันฝันอยากให้มีใครสักคนที่ฉันรัก เดินมากอดฉันจากด้านหลัง และบอกฉันว่า "พี่อยู่นี่" "น้องอยู่ตรงนี้นะ" "น้องชายคนนี้จะเป็นที่พึ่งให้" "พ่อกับแม่รักลูกเสมอ" และ"ฉันรักเธอนะ" อยากเหงานะ พวกเราอยู่ตรงนี้ ฉันมีเพื่อนมั้ย ทำไมฉันมองไม่เห็นใครสักคน เค้าอยากเป็นเพื่อนกับฉันไหม หรือฉันไม่มีเพื่อนสักคน
cool-hearted 15 พ.ค. 2546 17:20 น. - ID 935 
1619
2
0
16 พฤษภาคม 2546 13:23 น. - comment id 68738
อย่าเรียกร้องอะไรจากเขาเหล่านั้น จงคิดว่าได้ให้อะไรแก่เขาเหล่านั้น ....จอห์น เอฟ เคนเนดี้... อย่าหวังว่า...ใครจะรู้ว่าคุณเป็นอย่างไร ถ้าหากคุณยังมิได้ปริปากบอก..จากใจจริง ....รุ้งสวรรค์.... อย่าบอกว่าเหงา...หากยังมีความคิดเป็นเพื่อน.. .....รุ้งสวรรค์..... อย่าเรียกร้องหาความอบอุ่นจากผู้อื่น แต่จงให้ความอบอุ่นแก่ผู้อื่น ......รุ้งสวรรค์..... ชีวิตนี้เป็นของเธอ.. อย่าหายใจทิ้งไปวัน ๆ อย่ากินไปวัน ๆ อย่าเล่นไปวัน ๆ อย่าพูดไปวัน ๆ แต่จงคิดและตริตรอง ดูว่าตัวเองต้องการอะไร และจงลงมือทำ... ...ปะการัง..... สิ่งที่กั้นระหว่างความเป็นไปได้ กับความเป็นไปไม่ได้.. คือการตัดสินใจของเรา... ...รุ้งสวรรค์.... ชีวิตนี้ก็เหมือนภาพเขียนใบใหญ่ ของเธอจงใช้สีทั้งหมดที่เธอมี วาดและแต่งแต้มสร้างสรรค์มันขึ้นมา ตามที่ใจปรารถนาจะให้เป็น ...รุ้งสวรรค์....
17 พฤษภาคม 2546 18:49 น. - comment id 68753
บางครั้งเราก็ไม่อยากเรียกร้องอะไรมากมาย แต่...ขอมีเพียงใครสักคนที่เข้าใจเรา แค่นี้ก้เกินพอ*-*
18 พฤษภาคม 2546 20:21 น. - comment id 68764
เราก็เป็นเหมือนกันที่รู้สึกเดียวดายไม่มีใครแต่เราก็ยังมีลมหายใจอยู่จึงทำให้เรามีวันนี้วันที่เรารู้ว่าถ้าเราทำให้ชีวิตให้มีคุณค่าและคอยเป็นผู้ให้เสมอเราก็จงภูมิใจที่ได้ทำเพื่อคนที่เรารักแค่ได้รักและคิดถึงเขาก็เป็นสุขใจคิดแต่สิ่งที่ดีๆเป็นคนดีแล้วเราจะมีค่าในสายตาทุกคนเขาจึงต้องการเราไง
19 พฤษภาคม 2546 17:26 น. - comment id 68772
ร้องไห้ด้วยน้ำตา อิอิ
29 พฤษภาคม 2546 12:55 น. - comment id 68851
แม้ไม่อาจอยู่ใกล้ ๆ ปลอบใจยามเธอเศร้า แม้ไม่อาจเคียงข้างนั่งนับดาวยามเธอเหงาเหว่ว้า พ้นที่ตรงนั้นฉันไม่อาจเอื้อมมือคอยซับน้ำตา แต่ความห่วงใยมีให้เธอตอลดเวลาแม้อยู่สุดปลายฟ้าไกล พี่สาวคนดี....ที่ฉันรัก หัวใจดวงน้อย ๆ ที่พอมีจะช่วยปลอบประโลมได้ไหม หากแม้ในมุมที่ยืนอยู่สับสนและเดียวดาย ไม่มีใครข้างกายขอจงเปิดหน้าต่างมองดู มองดูเค้าเหล่านั้นที่ทุกข์กว่า แล้วมองดูเราสิว่าทุกข์กว่าเค้ามากน้อยแค่ไหน หากโลกนี้ยังคงต้องหมุนและดำเนินต่อไป ชีวิตของเราคงต้องก้าวไม่หยุดลงเช่นกัน ด้วยรักและห่วงใย+คิดถึง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ