เธอเห็นผมเป็นแค่น้องชาย คนที่เธอชอบก็เป็นเพื่อนที่รู้จักเธอมาก่อนผมตั้งสามปีอีก แถมผมกับเธอก็ยังต้องเจอะเจอกันบ่อยๆอีก เธอบอกความจริงกับผมแบบตรงๆโดยไม่รู้เลยว่าผมจะรู้สึกอย่างไร อยากลืมเธอ หายไปจากชีวิตของเธอและเพื่อนผมคนที่เธอชอบเหลือเกิน แต่ตอนนี้จิตใจยังอ่อนแอเกินไป สักวันผมต้องบอกความในใจให้เธอได้ฟังแม้ว่าจะรู้คำตอบอยู่แล้ว ตอนนี้บอกไปผมคงล้มทั้งยืน ขอเวลาสักพัก ให้ผมเข้มแข็งพอก่อน ถึงตอนนั้นคงมีไม่กี่สิ่งที่ผมอาจจะทำ คืออย่างแรก หายไปจากชีวิตของทั้งสองคนนั้น สองยอมรับสภาพแล้วใช้ชีวิตเหมือนเดิม และสาม ได้พบรักกับคนใหม่ก่อนหน้าที่จะบอก ผมเดาว่าคงเป็นอย่างแรกมากที่สุด ถ้าผมโชคดีได้อย่างที่สามยังไงก็ต้องบอกกับเธอคนนั้นก่อน ไม่ให้ติดค้างใจด้วย เฮ้อ ผมเป็นคนร้องไห้ยากด้วย แต่ถ้าได้ร้องออกมาอาจจะดีกว่าก็ได้นะเนี่ย ถ้าผมไม่สนิท ไม่ผูกพันธ์กับเธอ หรือเกลียดเธอตั้งแต่แรก ผมคงไม่ตกสภาพแบบนี้แน่นอน
12 มิถุนายน 2551 08:05 น. - comment id 100482
โถๆๆๆน้องชาย แรกเริ่มคุณเป็นน้องแล้วมาบอกรักมันก็กระไรอยู่นะ หาใหม่เหอะ
13 มิถุนายน 2551 13:47 น. - comment id 100490
แอบรัก แอบปลื้ม เรื่องธรรมดาสุขใจเล็กเล็ก แต่อยากเอาชนะ หรืออยากเอามาเป็นเจ้าของ นั่นสิจะเป็นทุกข์ เขาก็มีชีวิตและความนึกคิด เช่นเดียวกับเรา ซึ่งไม่ใช่ว่าต้องคิดเหมือนเรา ขอให้กำลังใจ ตอนเศร้าฟังเพลงเศร้าเพราะดีนะ และอ่านธรรมะก็จะเข้าใจง่ายด้วย ลองสิเลือกเอา สักพักจะดีเอง
13 มิถุนายน 2551 15:28 น. - comment id 100502
ขอบคุณมากครับที่ให้กำลังใจ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว เป็นเพราะใช้เวลาไปกับการทำงาน และกำลัง ย้ายบ้าน ทำให้จิตใจไม่ฟุ้งซ่านมากนัก เรื่อง ราวต่างๆก็เก็บมันไว้ในส่วนลึกของความทรง จำ ตอนนี้ถึงผมจะเจอเธออีกก็คงพูดคุยธรรมดา ไม่นานเดี๋ยวผมจะเขียนเรื่องโจ๋ซ่าฯ ตอนต่อไปแน่นอนครับ