1 มิถุนายน 2551 สวัสดีค่ะ แม่ค่ะลูกคิดถึงแม่จังค่ะ ตอนนี้ลูกอยากอยู่ใกล้ ๆ แม่อยากสัมผัสอ้อมกอดของแม่เหลือเกิน ลูกอยากซบหน้ากับตักแล้วร้องไห้ออกไปให้มันหายอัดอั้นนี้ เพื่อไล่ความปวดร้าว ความขมขื่นที่มีอยู่ ตอนนี้อยากร้องไห้ แต่ว่า... หนูร้องไม่ออกเลยค่ะ แม่จ๋าหากได้อยู่ในอ้อมกอดของแม่ ลูกคงสิ้นความระแวงสิ้นความอับอาย กล้าเผยความอ่อนแอ กล้าให้แม่เห็นน้ำตา เ พราะลูกรู้ว่าแม่เข้าใจลูกเป็นที่สุด ลูกเจ็บปวดเหลือเกินค่ะ เจ็บปวด จนอยากทำอะไรที่มันโง่เขลา เจ็บปวดจนอยากจะทำสิ่งที่ใคร ๆ ไม่คาดคิดลงไปทีเดียว แม่จ๋าทุกย่างก้าวของลูก ทำไม? จึงได้ทุกข์ทรมานอย่างนี้ล่ะค่ะแม่ เรื่องราวต่าง ๆ มันโหดร้ายเหลือเกินค่ะแม่ ลูกไม่รู้ว่าได้ทำกรรมใดไว้ จึงทำให้ชีวิตย่ำแย่ พบแต่ผู้ชายเลว ๆ เหล่านั้น ลูกให้ความเป็นมิตรแต่เขาคิดว่าลูกเป็นเด็กโง่ ที่จะหลอกได้ ปลอกลอกได้ ลูกให้ความจริงใจ แต่สิ่งที่กลับมาเปล่าเลย มันทำร้ายลูกจนเจ็บแสนสาหัส โชคชะตาใจร้ายจังค่ะแม่ ทำไม? ทำโทษหนูแบบนี้ล่ะค่ะ แต่ก็ยังดีที่ไม่ใจร้ายอย่างที่สุด อย่างน้อยลูกก็ยังสง่างามอย่างที่แม่คาดหวังไว้ ถือว่าเป็นบุญของลูกที่ไม่ถูกทำโทษหนัก ขนาดที่สูญเสียจนไม่เหลือสิ่งใดให้รักษา แม่จ๋าอย่าห่วงลูกเลย ไม่นานหรอกค่ะ ไม่นานลูกจะกลับมาแกร่ง และเข้มแข็งกว่าเดิมค่ะ และสดใสดังเดิมค่ะ ลูกรู้แล้วว่าไม่ควรไปเสียน้ำตาให้กับมันไป คนสารเลวนั่น จะไม่มีวันทำให้ลูกเสียน้ำตาหรอก ลูกรับปากกับแม่ค่ะ น้ำตาของหนูมีค่า สำหรับคนที่ดีที่สุดในชีวิตของลูกเท่านั้น ลูกสัญญาค่ะว่าจะเข้มแข็ง ลุกขึ้นยืนให้เร็ววัน จะยิ้มสู้ ยิ้มรับความเจ็บปวดนั้นให้จงได้เมื่อผ่านพ้นมันไปแล้ว เราจะเข้มแข็งและแข็งแรงไม่มีใครจะช่วยลูกได้นอกจากลูกเอง แม่เป็นกำลังใจให้ลูกด้วยนะค่ะ ทุกครั้งที่อ่อนแอ ลูกแค่คิดถึงแม่ก็ทำให้ลูกเข้มแข็งแล้ว และสามารถผ่านมันไปได้อย่างสง่างามเสมอมาค่ะ ลูกรักแม่ค่ะ และลูกก็รู้ว่าแม่รักลูกมากแค่ไหน? แม่อย่าเป็นกังวล เลยนะคะ ลูกของแม่เข้มแข็งค่ะ พายุสงบลงลูกก็ลุกได้ค่ะแม่ ลูกอาจเป็นคนใจอ่อนไป และขี้สงสารเกินไป จนทำให้ตัวเองกลายเป็นเหยื่อ จนภัยมาถึงตัวโดยที่ไม่เคยรู้มาก่อน นับจากนี้ลูกคงกลายเป็นผู้หญิงร้ายกาจบ้างแล้ว หรือโหด ๆ ไปเลย ใครเขาได้ได้ไม่มา คอยรังแก และมาแสดงความเห็นแก่ตัว ข่มเหงลูกอีก ความสงสาร ความใจอ่อนมันให้ บทเรียนลูกมากแล้ว ลูกเจอเรื่องราวครั้งนี้มันทำให้ลูกรู้สึกเจ็บและจำมันฝังใจ ว่าจงจำไว้ อย่าไปอ่อนแอ และใจอ่อน และสงสารใครอีก ลูกคิดถึงแม่ค่ะ และลูกรักแม่ค่ะ
2 มิถุนายน 2551 21:50 น. - comment id 100335
อาราย .. เช็ดน้ำตาซะ ยิ้มหน่อยสิ
3 มิถุนายน 2551 01:02 น. - comment id 100336
รู้รักตัวรักตนอดทนไว้ อย่าหวั่นไหวแค่ผิดหวังช่างเถิดหนา เจ็บให้พอช้ำให้ทนจนชินชา ผ่านเวลาพาใจให้ทนทาน .... เป็นห่วงนะ ดูแลกายและใจตัวเองด้วย กลับไปจะช่วยจับผู้ชายไปขายที่ท่าแร่ ราคาไม่แพงผู้ชายประเภทนี้แลกครุได้ใบนึงมั้ง อิอิ ปล.คิดถึง เป็นห่วงเสมอ ฝากดวงดาวดูแลแมงกุ๊ดจี่คนนี้ด้วยนะคะ
3 มิถุนายน 2551 09:05 น. - comment id 100338
เข้มแข็งนะคะ แล้วจะผ่านไปได้อย่างสง่างาม
3 มิถุนายน 2551 15:23 น. - comment id 100344
อย่างน้อย ความรักของแม่ ก็คอยปกป้องเราเสมอไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนเนาะ...เข้มแข็งไว้นะคะ ความรัก ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายในชีวิตซะเมื่อไหร่ล่ะจริงมั๊ย
4 มิถุนายน 2551 23:27 น. - comment id 100366
คงจะเจ็บช้ำแสนสาหัส ถึงได้โกรธมากนัก เขาทำอะไรล่ะ เล่าให้ฟังมั่ง จะได้ปลอบถูก อิอิ
5 มิถุนายน 2551 13:09 น. - comment id 100374
น้องสาวคนดี เคยมีคนบอกไว้ว่า อ่อนไหวได้แต่อย่าอ่อนแอ
5 มิถุนายน 2551 22:27 น. - comment id 100424
ถึง น้องสาว ... ขออนุญาติเรียกคุณว่า น้องสาว นะครับ ได้อ่านเรื่องของ น้องสาว แล้ว รู้สึกเห็นใจในโชคชะตาของน้องสาวมากจริงๆ พี่ ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งใน โลก บูดๆ เบี้ยวๆ ใบนี้ คงช่วยอะไรน้องสาวได้ไม่มาก อย่างที่น้องสาวได้บอกคุณแม่เอาไว้ว่า " ลูก สัญญา ค่ะ ว่าจะ เข้มแข็ง ลุกขึ้นยืนให้เร็ววัน จะยิ้มสู้ ยิ้มรับความเจ็บปวดนั้นให้จงได้ เมื่อผ่านพ้นมันไปแล้ว เรา จะ เข้มแข็ง และ แข็งแรง ไม่มีใครช่วยลูกได้ นอกจาก ลูกเอง ...." น้องสาว ครับ พี่ชายก็ไม่ได้วิเศษวิโสไปกว่าผู้ชายคนอื่นๆโดยทั่วไป ธรรมชาติ หรือ สันดานของเพศผู้มันก็ไม่ต่างกัน ความคิด ความต้องการของผู้ชาย ผู้หญิงไม่มีวันเข้าใจ หรือ รู้จักผู้ชายได้จริงๆหรอกครับ ต่อให้ได้ ด็อกเตอร์ทางจิตวิทยา เกียรตินิยมอันดับ1 จาก ฮาร์วาร์ด หรือ อ๊อกฟอร์ด มาก็ตาม เพราะอะไรเหรอ เพราะ ผู้หญิง ก็คือ ผู้หญิง ผู้ชาย ก็คือ ผู้ชาย นะสิครับ มันไม่ใช่ความผิดของ น้องสาว เลย แต่มันเป็นความผิดของผู้ชายคนที่ได้กระทำผิด โกหกหลอกลวงต่อ น้องสาว อย่างเลือดเย็น พี่ชาย เข้าใจดี ว่า น้องสาวเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่น้องสาว เชื่อพี่ชายเถิดว่า ทำดี ได้ ดี ทำ ชั่ว ได้ ชั่ว กฎแห่งกรรม ซึ่งเป็น กฎธรรมชาติ ยุติธรรมเสมอ ไม่เชื่อ น้องสาว คอยเฝ้าดูว่า ผู้ชายคนนั้นจะได้รับผลกรรมอย่างไรต่อไปในชีวิตข้างหน้าของเขาบ้าง อย่างไรก็ตาม พี่ชาย อยากให้น้องสาวทุกข์น้อยลง จงพยายามให้อภัยเถิด พี่ชายรู้ว่า น้องสาว คงคิดว่า คำแนะนำนี้มันบ้าแน่ๆ บ้าชัดๆ มีอย่างที่ไหน คนกำลังแค้น จะมาขอให้ยกโทษกันง่ายๆ น้องสาว ครับ...ถ้า จิตใจ เรายังมีความเคียดแค้น ชิงชัง มันก็เหมือนมีไฟสุมทรวงอยู่ภายใน ถ้าใจไม่สงบ ความสุขก็เกิดไม่ได้ ในต่างประเทศ มีชมรมที่ชักชวนกันให้ ยกโทษกับคนที่มาทำร้ายเรา เมื่อเราสามารถทำอย่างนี้ได้จริงๆ คือ ไม่ถือโทษโกรธและยินยอมอภัยให้กับเขาแล้ว คือไม่อาฆาตพยาบาท จองเวร คนเหล่านั้นพบว่า ความทุกข์ได้มลายหายไป มีแต่ความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ ทั้งชะตากรรมของตนเอง และ ของผู้ที่มากระทำร้ายๆต่อตนเอง คล้ายๆกับว่า มี จิตเป็นพุทธ คือ เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ตามหลักคำสอนของพุทธศาสนาของเรานั่นเอง น้องสาว ครับ.... พี่ชายรู้ว่า สิ่งที่พี่ชาย เล่า หรือ ให้ความเห็นมานั่น ทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ แน่ๆ ... พี่ชายเข้าใจความรู้สึกของน้องสาวดี ( จากที่อ่านบทความของน้องสาว) พี่ชาย เพียงหวังว่า ความเห็นของ พี่ชาย เป็นสิ่งที่ให้ น้องสาวเก็บไว้พิจารณา พี่ชาย ขอให้กำลังใจกับ น้องสาว...ให้มีความเข้มแข็ง อดทน และ ฟันฝ่าให้ผ่านอุปสรรคที่ร้ายแรงในชีวิตครั้งนี้ไปด้วยดี น้องสาว ครับ " ฟ้าหลังฝน นั้น สวยงามเสมอ มี สายรู้ง มีความหวัง มีพลังให้เราก้าวเดิน...." สู้ สู้... ครับ